Το σημερινό οχτάωρο στη δουλειά πέρασε με μεγάλη δυσκολία, ενώ το ρολόι έμοιαζε να παίζει με την υπομονή μου...
Δεν υπήρχε τρόπος να συγκεντρωθώ και ήταν αξιοπερίεργο το πώς ολοκλήρωσα τη βάρδια χωρίς να κάνω κάποιο σοβαρό λάθος ή να ξεχάσω κάποια σημαντική εργασία...
Ο νους μου είχε ξεχαστεί 300 χλμ. μακριά, σε υψόμετρο 750 μ., κάτω από την ευεργετική δροσιά των υπεραιωνόβιων πλατανιών και η ψυχή μου, λουσμένη ακόμα στο φως, σε νερά τρεχούμενα και σε ποτάμια αγάπης και θετικής ενέργειας, στέναζε εγκλωβισμένη και προσπαθούσε να προσαρμοστεί ξανά στις ενοχλητικές συνθήκες μιας ανιαρής καθημερινότητας...
Τη μια στιγμή έπιανα τον εαυτό μου να χαμογελάει με νοσταλγία, όπως όταν θυμόμαστε αγαπημένα πρόσωπα και ευτυχισμένες στιγμές παλαιότερων εποχών και την άλλη τα μάτια μου υγραίνονταν και προσπαθούσα να κρύψω τη συγκίνησή μου από τους συναδέλφους και τον προϊστάμενο...
Όπως ήδη είπαν στις δικές τους αναρτήσεις και τα σχόλια οι φίλοι μου, ο πλούτος της υπέροχης γλώσσας μας δεν επαρκεί για να περιγραφούν τα συναισθήματα και οι δονήσεις που έκαναν τις καρδιές μας να σκιρτήσουν από χαρά, ενθουσιασμό και αγάπη, κατά τη διάρκεια του αξέχαστου Σαβ/κου στη Μακρινίτσα!
Καθόμουν και παρατηρούσα σιωπηλός μια παρέα παιδιών ερωτευμένων με τη ζωή να επιστρέφουν και να ξαναθυμούνται τις βάσεις της φιλίας και της ανθρωπιάς μας:
την απλή, ανεπιτήδευτη και ουσιαστική ανθρώπινη επαφή, τον όμορφο και ευγενικό διάλογο, τη φλύαρη σιωπή, τη μεγάλη και ζεστή αγκαλιά, το γέλιο το ανυπόκριτο, το δόσιμο το απλόχερο, το δάκρυ που καθαρίζει και λυτρώνει την ψυχή και ένιωθα πληρότητα και ευτυχία, ένιωθα ικανοποίηση και ανακούφιση και αισθανόμουν ότι ζούσα στιγμές που θα σημαδέψουν την ύπαρξη και τη μετέπειτα ζωή μου...
Θα πει κανείς: "Υπερβολές και λόγια ενθουσιασμού και συναισθηματικής φόρτισης..."
Όχι, φίλοι μου, δεν υπερβάλλω...
Ίσως για κάποιους το διήμερο αυτό να ήταν απλώς μια όμορφη εκδρομή και ένα σύντομο ευχάριστο διάλειμμα, όπως και μια ευκαιρία για γνωριμία με ενδιαφέροντες ανθρώπους...Κι αυτό καλό είναι, κανένα πρόβλημα!
Για μένα ήταν μια εμπειρία που με γέμισε ελπίδες και κινητοποίησε δυνάμεις δημιουργίας μέσα μου...
Γαλήνεψα και μαλάκωσα και το πιο σημαντικό, αισθάνθηκα πως έγιναν λιγότερο σαφή τα περιγράμματα και τα όρια μου...
Σαν να γλιστρούσαν στον χώρο και να περνούσαν αιωρούμενα μόρια και υποατομικά σωματίδια του ενός στον άλλο, μια αίσθηση αφάνταστης οικειότητας και συγχώνευσης, που θα μπορούσε ίσως να παρομοιαστεί μονάχα με το σκίρτημα το ερωτικό...
Ναι, φίλοι μου αγαπημένοι, αδέρφια μου απ' όλη την Ελλάδα, όσο κι αν ακούγεται αλλόκοτο και ίσως υπερβολικό, αυτές οι 2 μέρες στη μαγευτική Μακρινίτσα ήταν αρκετές για να σας "ερωτευτώ" ξανά ( αφού σας είχα ερωτευτεί εδώ και μήνες με έρωτα του διαδικτύου...)
Ερωτεύτηκα τον Δημήτρη και τον Γιάννη από την Ξάνθη, τον Βαγγέλη, την Φιλαρέτη, τον Γιάννη από τα Τρίκαλα, ερωτεύτηκα την Πέλα, τη Νανά και την Ελπίδα, τη Βίκυ, τον Νίκο και τα παιδάκια τους, ερωτεύτηκα την Ελένη και τον Κώστα, τον Τάσο , τη Σαββίνα και τη Στέλλα κι ακόμα τους νέους φίλους, τον Νίκο και τη Χριστίνα από τον Βόλο...
Σας ευχαριστώ όλους μέσα από την καρδιά μου, γιατί ξυπνήσατε μέσα μου την επιθυμία να γίνω καλύτερος άνθρωπος...
Νιώθω τυχερός και ευλογημένος που σας γνώρισα από κοντά και θα είναι πραγματική τιμή να λέω πως ανήκω στους φίλους σας...
( Επειδή ακόμα δεν έχει ετοιμαστεί το φωτογραφικό υλικό, σας στέλνω 2 αγαπημένα τραγούδια από τον Παντελή Θαλασσσινό και τον Ορφέα Περίδη...
Προσέξτε τα λόγια..."Καλύτερα να μη μιλάς, κακές αν κάνεις σκέψεις, μα αν συλλογάσαι όμορφα, είναι χρυσές οι λέξεις...Καλύτερα να μη μιλάς, αν δεν πολυκατέχεις, μα αν ξέρεις, μην κρατάς κρυφό τον θησαυρό που έχεις..." λέει ο Παντελής και ο Ορφέας αποκρίνεται:
"Λένε πως μες στους ουρανούς οι άγγελοι πετάνε, μα εγώ τους βλέπω ζωντανούς στη γη να περπατάνε...")
Αχ, και να ήξεραν οι κάτοικοι της Μακρινίτσας πόσοι άγγελοι περπάτησαν αυτές τις μέρες στην πλατεία και στα καλντερίμια του όμορφου χωριού τους...
>
.jpg)
35 σχόλια:
Εμενα καλε τιποτις, δεν μ ερωτευτηκες;
χα χα χα χα
ΥΓ Παντα τετοιες καταστασεις να βιωνεις
Η ζωή μου έχει μάθει να προσπαθώ να μην έχω προσδοκίες για να μην απογοητεύομαι. Έτσι λοιπόν φρόντισα να μην προσδοκώ τίποτα ούτε από την συνάντηση, ούτε από τους διαδικτυακούς συνοδοιπόρους. Για έναν άνθρωπο μονάχα δεν μπορούσα, λόγω τις ιδιαίτερης σχέσης μας, να μην έχω προσδοκίες και αυτός τις ξεπέρασε κατά πολύ ! Ήταν φυσικά ο καπετάνιος. Ο μόνος άνθρωπος που δεν μιλούσε το πρώτο βράδυ της συνάντησης μας. Απλώς παρακολουθούσε τις συζητήσεις ήρεμα και φώτιζε την νύχτα με ένα απίστευτο χαμόγελο ικανοποίησης.
Δεν νομίζω Φώτη μου ότι υπάρχει έστω και ένας από τους φίλους μας που να αντιμετώπισε την συνάντηση αυτή σαν απλή εκδρομή. Θυμήσου ότι είχε έλθει η ώρα της αναχώρησης και κανένας δεν αποφάσιζε να φύγει. Νομίζω ότι όλοι, λίγο ή πολύ αισθάνθηκαν σαν εσένα. Με ασαφή όρια και περιγράμματα όπως ποιητικά είπες. Ο στόχος αυτός δεν είναι εξάλλου; Να ξεφύγουμε από τον περιορισμένο μικρό μας εαυτό... Να διευρυνθούμε... Να γίνουμε μια αγκαλιά όπως ένας όμορφος τρελός τόσο καιρό φωνάζει. Ας ευχηθούμε να μεγαλώσει και να δυναμώσει γρήγορα αυτή η αγκαλιά.
Αααααχ… Πόσο λες να κρατήσει αυτό το σατόρι βρε Ναθούλα???
Είμαι απαράδεκτος...
Ξέχασα να στείλω αγκαλιές και φιλιά στην βαφτιστικιά μου την Γοργόνα!!!
(Τα τραγούδια που διάλεξες ηταν ότι έπρεπε για την περίπτωση)
Μπράβο σε όλους σας. Τέτοιες κινήσεις είναι απαραίτητες σήμερα.
Αχ βρε Φώτη με τη γοργόνα σου:-)
Ήταν δικό σου όραμα αν δεν κάνω λάθος και πέτυχε! Ήμουν σίγουρη πως θα πήγαινε καλά... έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον σε αυτό το επίπεδο.. έχουμε ανάγκη την ουσιαστική ανθρώπινη επαφή που καλώς ή κακώς δεν συμβαίνει στην καθημερινότητά μας με τους ανθρώπους που συναλλασσόμαστε. Κάτι γίνεται εδώ μέσα και είναι πολύ πολύ όμορφο!
Σ' ευχαριστώ πολύ που με κάλεσες στο τηλέφωνο, ήθελα να το κάνω από το Σάββατο αλλά δεν το έκανα με τη σκέψη μην ενοχλήσω. Ενθουσιάστηκα πολύ, αν ήμουν πάνω θα έκανα σαν παιδί:)
Πολλά φιλιά!
να πω ότι διαφωνω ή δεν κατανοώ κάτι από όλα αυτά τα συναισθήματα που περιγράφεις Φώτη, ψεματα θα ειναι.
Εμένα να σου πω την αληθεια κι η καθημερινοτητα μου διαφορετικη μου φαινεται τωρα.
δεν ξερω τι να σου πω, αληθεια.
και μεταξυ σοβαρου κι αστειου, πιστευω ότι είχα και κάποιου είδους προσωπικου "σατορι' κι οτι επίσης υπηρχε κι ενα συλλογικό σατόρι, που το "παθαμε" όλοι μαζι.
¨πεταξα" απο πάνω μου πολλα προσωπικα βαρη.
δεν εχεις ιδεα πόσα.
"
Γαλήνεψα και μαλάκωσα και το πιο σημαντικό, αισθάνθηκα πως έγιναν λιγότερο σαφή τα περιγράμματα και τα όρια μου..."
το οτι γαληνεψα και μαλακωσα δεν ξερω πώς μπορω να σας το ξεπληρωσω, γιατι σε σας οφειλεται, όλους.
αυτα τα ολιγα διοτι ως γνωστον
μπορω να γραφω αεναως
και με παρασυρει η μεγαλειωδης σκεψη μου
και μετα δεν θυμαμαι
καλημερα ειπα?
καλημερα!
Για κάποιο ανεξήγητο λόγο όλα τα σχόλια που έχω στείλει από το πρωί χάθηκαν...
αλλά δεν το βάζω κάτω
για να δούμε τώρα...
Λοιπόν
Η ζωή μου έχει μάθει να προσπαθώ να μην έχω προσδοκίες για να μην απογοητεύομαι. Έτσι φρόντισα να μην προσδοκώ τίποτα ούτε από την συνάντηση αυτή ούτε από τους διαδικτυακούς συνοδοιπόρους μου. Για έναν μόνο άνθρωπο, λόγω της ιδιαίτερης σχέσης μας, δεν κατάφερα να μην έχω υψηλές προσδοκίες. Κι αυτός τις ξεπέρασε κατά πολύ! Ήταν φυσικά ο καπετάνιος. Ο μόνος της παρέας που το πρώτο βράδυ της συνάντησής μας δεν μιλούσε καθόλου. Απλώς καθόταν γαλήνιος, παρακολουθούσε τις συζητήσεις μας και φώτιζε με ένα απίστευτο χαμόγελο διαρκείας την νύχτα.
Δεν νομίζω Φώτη μου να υπήρξε έστω κι ένας φίλος που να αντιμετώπισε την συνάντηση αυτή σαν μια απλή εκδρομή. Θυμήσου ότι έφτασε η ώρα της αποχώρησης και κανένας δεν ήθελε να αποχωρήσει. Νομίζω ότι λίγο ή πολύ όλοι μας έτσι αισθανθήκαμε. Με ασαφή τα όρια και τα περιγράμματα όπως ποιητικά είπες. Μα αυτός δεν είναι και ο στόχος μας; Να διευρύνουμε τον περιορισμένο μικρό μας εαυτό… να ελευθερωθούμε από τον εγωισμό μας… και όπως φωνάζει τόσο καιρό ένας όμορφος τρελός να γίνουμε όλοι μια αγκαλιά. Ας ευχηθούμε αυτή η μικρή αγκαλιά γρήγορα να μεγαλώσει και να δυναμώσει.
Αααααααααχ…. Πόσο κρατάει αυτό το σατόρι βρε Ναθούλα???
Αδέλφια!
αυτό ένοιωσα..
πως ξαναβρήκα την -διάσπαρτη- οικογένεια μου..
ενωθήκαμε στην μεγάλη αγκαλια που έχω για "μάντρας"..
πήρα το μεγαλύτερο δώρο απο την έκπληξη στο βλέμμα του Φώτη όταν συναντηθήκαμε..
του ζητώ κι ένα μεγάλο συγνώμη που του είπα ένα ψεμματάκι (οτι δέν τα κατάφερα να έρθω) αλλά τρελό παιδί χαρά γεμάτο είμαι :)
η επόμενη είπαμε θα είναι χειμώνα στην θάλασσα!!
καλημέρα !!!
Καλε δυο φορες εχω γραψει και δεν το βλεπω....
Αυτό το Satori Delta είναι Αθάνατο!
Ιδιαίτερα συγκινητική η "πρώτη" φωτογραφία Φώτη και με κρυφά νοήματα... ή φανερά?
Φώτη
αυτό το ταξίδι στην μαγευτική Μακρινίτσα για μένα δεν ήταν ένα απλό ταξίδι αναψυχής, αν και το αποφασίσαμε τελευταία στιγμή και σας κάναμε έκπληξη.
Ήταν ένα ταξίδι γεμάτο εικόνες, γνωρίζοντας ανθρώπους που μέσα από τις κουβέντες κατάλαβα ότι έχουμε όλοι την ίδια ανάγκη.
Την ζωντανή επικοινωνία, την απομάκρυνσή μας από την πόλη και την επιστροφή στη φύση.
Δεν ήταν καλόθου τυχαίο που κάτω από τα πλατάνια άνοιξε ο καθένας μας την ψυχή του και η γνώση ξεχείληζε από παντού.
Χάρηκα πάρα πολύ που σς γνώρισα όλους σας και εύχομαι να τα ξαναπούμε σύντομα, άλλωστε εμείς είμαστε κοντά.
Δώσε πολλά φιλιά στη γοργόνα σου.
Να είστε όλοι σας καλά.
Τι έγινε, άρχισαν τα μεταφυσικά φαινόμενα;...
Δημήτρη, εγώ τα σχόλιά σου τα βλέπω μια χαρά, δεν έχουν σβηστεί, μάλιστα το πρώτο εμφανίζεται 3 φορές.
Ναι, φίλε, νομίζω ότι έγινε το πρώτο μεγάλο βήμα για να γίνουμε μια αγκαλιά!
Βέβαια, έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας, όμως τώρα πια μπορώ να ελπίζω!
Έχεις κι εσύ πολλά φιλιά από τη Μαρία!
Αργυρούλα,
το περασμένο Σαβ/κο έγιναν μικρά θαύματα στο Πήλιο!
Μακάρι να ήσουν κι εσύ εκεί!
Καλό απόγευμα!
Νανά μου,
η πρώτη φωτογραφία έχει φανερά νοήματα...
Απλώς, την έβαλα γιατί στις δικές μας από τη Μακρινίτσα δεν φαίνονται καλά οι φτερούγες!...
Ίσως να έφταιγε κάποια "ρύθμιση" στον φακό...;-)
Καλό απόγευμα!
Ρίκη μου!
Τώρα φάνηκε το σχόλιό σου!
Την πρώτη φορά που μπήκα δε φαινόταν τίποτα!
Παραπονιάρα Κρητικοπούλα μου!
Ασφαλώς και σ' ερωτεύτηκα κι εσένα διαδικτυακά, αλλά δεν είναι το ίδιο όταν έχεις δει τη χαρά στο βλέμμα του άλλου, όταν τον έχεις αγκαλιάσει κι όταν έχεις τσουγκρίσει μαζί του κι ένα ποτήρι κρασί!
Θα επιδιώξουμε στην επόμενη να είσαι κι εσύ κοντά μας!
Ίσως τα πούμε τον Αύγουστο κάτω στην Κρήτη!
Φιλιά!
Μαργκούλα μου,
κι εσένα το σχόλιό σου παίζει κρυφτούλι!
Χάρηκα κι εγώ που μιλήσαμε και να είσαι σίγουρη πως σε σκεφτόμασταν συνέχεια, όπως και κάποιους άλλους φίλους που δεν τα κατάφεραν.
Όπως το είπες, φίλη μου!
Ήταν ένα πραγματικό όραμα, που το σχεδίαζα σχεδόν ένα χρόνο και γι' αυτό ένιωθα και κάποιο είδος ευθύνης, για να πάνε όλα καλά!
Τελικά, το αποτέλεσμα ξεπέρασε και τις προσδοκίες και τα όνειρά μου!
Θα τα πούμε, καλό απόγευμα και φιλιά!
Φιλαρέτη μου,
πολύ σωστά και πολύ σοφά μίλησες για ατομικό και συλλογικό "σατόρι"!
Όλοι πετάξαμε βάρη, άγχη και φόβους και δε χρειάζεται να μας ξεπληρώσεις τίποτα, γιατί μας αποζημίωσες ήδη με το αυθόρμητο παιδικό γέλιο σου, με τα μάτια σου που έλαμπαν από χαρά και με το δάκρυ που άφησες στον κορμό του μεγάλου πλάτανου (άσχετα αν δεν το είδαν οι περισσότεροι...)
Πολλά φιλιά, φίλη μου!
Τάσο μου,
και το δικό σου σχόλιο δε φαινόταν αρχικά, τώρα φάνηκε.
Έρχομαι να συμφωνήσω μαζί σου πανηγυρικά!
ΑΔΕΡΦΙΑ!
Καλά, πρέπει να είχα απίστευτη έκφραση όταν σε είδα!!!
(Το ψεματάκι ήταν από τα πιο ωραία ψέματα που μου έχουν πει!)
Θα τα πούμε, φίλε!
Σαββίνα μου,
κι εγώ χάρηκα πολύ που σας γνώρισα από κοντά και ήταν μόνο η αρχή!
Θα τα ξαναπούμε σύντομα, στο χέρι μας είναι!
Φιλιά και καλό απόγευμα!
Χαιρετισμούς κι από τη Μαρία!
Πραγματικά δεν έχω λόγια...
μόνο μια χαρά και μια αίσθηση αγκαλιάς έχει μείνει, σα χάδι.
Μέσα απ' την καρδιά μου σας ευχαριστώ όλους σας!!!
υγ: μια μεγάλη μεγάλη αγκαλιά στην γοργόνα σου
Καλεεεεεεεεεεεε, δες τη καινουργια μου αναρτηση.
Αντε να το σπρώξουμε μαζι βρε Φώτη
Καλέ τι σατόρι είναι αυτό;
Tοσες φορές
που διάβασα το σχόλιο του Δημήτρη το αποστηθισα και δεν μου'ρχεται τίποτα αλλο να πω..χα..χα..όλο ξεπηδανε φράσεις-σκέψεις απο κει..
Καπετάνιε σε χαιρετώ!
Δεν ήταν εκδρομή..ηταν μια πρόκληση στους φόβους μας..στις ανασφάλειες μας..να ξεπεράσουμε τα όρια μας..και να αφεθούμε στην χαρα της αγκαλιας φίλων από καρδιάς..
Σας ευχαριστω όλους για αυτη την αίσθηση που δεν μπορω ακόμη να την καθορίσω!!!!!!!!!
ΦΙΛΙ και στο Μαράκι!Σας αγαπώ πολύ!!!!!
Ελένη μου,
θα επιδιώξω να τα ξαναπούμε σύντομα!
Να είσαι καλά και προσοχή στις αλλεργίες!
Καληνύχτα!
Ρίκη μου,
εγώ θα βρίσκομαι στην Κρήτη από 6 μέχρι 13 Αυγούστου.
Αν κανονιστεί κάτι μέσα σε αυτές τις ημερομηνίες, θα χαρώ πολύ να τα πούμε και από κοντά!
Απλώς, για πολλούς φίλους θα είναι δύσκολο από οικονομικής άποψης (ιδιαίτερα για όσους συμμετείχαν ήδη στη συνάντηση του Πηλίου).
Ας έχουμε όμως θετική διάθεση και δε χάνουμε τίποτα να το προσπαθήσουμε!
Θα ενημερώσω κι εγώ όσους μπορώ.
Καλή σου νύχτα!
Πέλα μου,
γιατί δεν κοιμάσαι; Δεν έχεις δουλειά το πρωί;
Πολύ χάρηκα που ξεπέρασες τους φόβους σου και έκανες την υπέρβαση!
Τώρα χαίρομαι που σε "πίεσα" λίγο παραπάνω για να έρθεις!
Κι εμείς σ' αγαπάμε πολύ!
Θέλω πολύ να έρθω κάποια στιγμή στην όμορφη Καστοριά!
Φιλιά και καληνύχτες!
Θα σας περιμένω....με την γοργόνα σου με τα όμορφα μάτια!!
Φωτη αν και δεν μιλησαμε πολυ
πραγματικα χαρηκα που σε γνωρισα
οπως και την υπεροχη και χαμογελαστη Γοργονα σου!!
καποιες φορες δεν χρειαζονται λογια αλλωστε..αλλα πραγματα μιλανε..
ενιωσα εκει πανω
πολυ αγαπη..
απλη..
χωρις επιτηδευσεις..
αγκαλιες μεσα απο βλεματα
μια ζεστη χειραψια..
ενα φιλι..
μια λεξη..
πραγματα μικρα..συναισθηματα μεγαλα
παντα να στε καλα..
Ηταν τιμη μου!
Στέλλα μου,
έχεις δίκιο ότι δε μιλήσαμε. Μακάρι να είχαμε κι άλλο χρόνο, αλλά ίσως πάλι, όπως λες κι εσύ, να μη χρειαζόταν και τόσο η λεκτική επικοινωνία, όταν μιλούσαν 17 παιδικές καρδιές με τη γλώσσα της αγάπης!...
Χάρηκα κι εγώ που σε γνώρισα και σίγουρα θα τα λέμε πιο συχνά τώρα!
Θα επισκεφτώ και τα δικά σου blogs.
(Καλά, πώς προλαβαίνεις και διαχειρίζεσαι 4-5 διαφορετικά; Εγώ με ένα και πάλι κάνω ανάρτηση κάθε 10 μέρες!)
Φιλιά!
Καλησπέρα στην όμορφη παρέα των αγγέλων :)
Πράγματι μια μοναδικά όμορφη συνάντηση με πολλά γενέθλια, πολλές αγκαλιές και βαθειά κατανόηση από τα βάθη της σοφής καρδιάς μας, που επιτέλους αρχίσαμε να την ακούμε.
Η α-λήθεια είναι απλή κι έτσι απλά αγκαλιάζουμε ο ένας τον άλλο καθώς η λήθη πετά σιγά-σιγά τα πέπλα της. Καθόλου τυχαία το Πήλιο είναι ένας τόπος δύναμης, ένας τόπος θετικής ενέργειας που γαλήνεψε και θεράπευσε την αύρα- τα πληγωμένα μέχρι πρόσφατα φτερά- των αγγέλων...
Τρελέ μου, κι εγώ που ονειρεύομαι ένα χωριό με καλούς γείτονες-αγγέλους μήπως να ψάχνουμε εκεί στα μέρη του Πηλίου?
Από τώρα χαίρομαι για τις μελλοντικές μας συναντήσεις
Φως-Αγάπη-Αλήθεια
και μια πελώρια αγκαλιά σε όλους σας
Βίκυ μου,
τα είπαμε βέβαια και στο τηλ. Είναι πραγματική ευλογία να βρίσκεις έναν άνθρωπο να σε καταλαβαίνει, να έχετε παρόμοιες ανησυχίες, ενδιαφέροντα και ευαισθησίες και να μπορείτε να επικοινωνήσετε αληθινά και ουσιαστικά, δίχως τις τυπικότητες, τις συμβάσεις και την υποκρισία, που γέμισαν σκουπίδια τις ανθρώπινες σχέσεις...
Σκέψου τώρα να βρίσκεις όχι έναν, αλλά 15!...20!...50!...100!!!...
Η συνέχεια προμηνύεται καταπληκτική!
Πολλά φιλιά!
Γεια σου Φωτη,
Αν το αποφασισετε για δυτικη Μακεδονια-Καστορια μερια, ειμαι μεσα...Ημουν προσφατα εκει, αλλα εχω αφησει...εκκρεμοτητες με μερη που δεν επισκεφτηκα, ειδικα τις Αρρενες στο Γραμμο(καταπληκτικο βουνο!).
Και σιγουρα η Πελα θα ειναι ενας καλος συμμαχος στην ξεναγηση:)
Kαλησπερα Πελα:)
Γεια σου, Γιάννη μου!
Είναι πολύ καλή ιδέα! Δεν έχω πάει ποτέ στη Δυτ. Μακεδονία και σίγουρα μπορούμε να βρούμε τοποθεσίες που θα συνδυάζουν τη φυσική ομορφιά με τους κραδασμούς της θετικής ενέργειας, που θα ανταλλάσσουμε μεταξύ μας!
(Αν φτάσουμε στην Καστοριά, η Πέλα θα χρειαστεί 2-3 κατσαρόλες μαρμελάδα για να μας χορτάσει!...)
Καλό βράδυ!
Κυρ-Φώτη κυρ-Φώτη!!
κατά το τέλος του Αυγούστου, γίνεται η γιορτή μανιταριού στα Γρεβενά..
εγώ θα πάω..
αν τυχόν ταιριάξουν κάποιων οι ημερομηνίες, το συζητάμε..
το πώς πέρασα, το βλέπεις εδω..
ακόμη δέν ξέρω ημερομηνία ακριβώς, αλλά όταν μάθω θα το κάνω ανάρτηση έτσι κι αλλιώς..
καλησπέρα :)
θα χαρώ πολύ να βρεθουμε κι από εδω!
Εχει γίνει ένα καταφύγιο επάνω στον γράμμο όνειρο To εχουν παιδιά φίλων μας..
Δέστε τι σας έχω..
http://www.grammos.com/index1.html
Την καλησπέρα μου σε όλους!!
Κι εγώ δίπλα είμαι! Στις παρυφές του Γράμμου...
Πολύ χαίρομαι με όλους σας...
(ακούγοντας τον Επίκουρο...)
Δημοσίευση σχολίου