Τρίτη 25 Δεκεμβρίου 2012

Καλα Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο!


Αγαπημένοι μου φίλοι, σας εύχομαι το Φως από τη Γέννηση του Θεανθρώπου Χριστού να φέρει στις καρδιές και τη ζωή σας ειρήνη, χαρά, υγεία και αγάπη!

Απολαύστε τα Κάλαντα του Δωδεκαημέρου από όλες τις γωνιές του ελληνισμού!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΣΕ ΣΑΣ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ!!!


http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=__XF2IS7WYc

 

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

Τα 3α γενέθλια του μπλογκ!




Αγαπημένοι μου φίλοι, σε 2 μέρες (26 Νοεμβρίου) τα "Εσωτερικά Μονοπάτια" κλείνουν τον 3ο χρόνο παρουσίας τους στη μπλογκόσφαιρα, αλλά επειδή η Δευτέρα θα είναι αρκετά πιεσμένη χρονικά, το γιορτάζουμε 2 μέρες νωρίτερα!
Ασφαλώς, θα αναρωτιέστε - άλλοι λίγο, άλλοι πολύ - γιατί έλειψα από κοντά σας για 5 μήνες...
Στην ουσία δε χάθηκα από το διαδίκτυο, απλώς μεταλλάχθηκε η μορφή επικοινωνίας, αφού ήταν αρκετά έντονη (σχεδόν σε καθημερινή βάση) η παρουσία μου στο facebook...
Με κέρδισε το πλεονέκτημα της γρήγορης και αμεσότερης επαφής σε συνδυασμό με τη δυνατότητα να μοιράζομαι μεγάλο όγκο σκέψεων, εικόνων, τραγουδιών και πληροφοριών με πολλούς ανθρώπους ταυτόχρονα...

Επειδή όμως η γοητεία ενός κειμένου στο μπλογκ πλαισιωμένου από όμορφες εικόνες δεν παύει να με συγκινεί, επιστρέφω παραμονές των γενεθλίων του μπλογκ για να σας ευχαριστήσω ακόμα μία φορά που με συντροφεύετε όλον αυτόν τον καιρό στα εσωτερικά μου ταξίδια...

Δε βρίσκω καταλληλότερο τρόπο να εκφράσω τα συναισθήματά μου από μερικές σταγόνες σοφίας ενός πολύ ξεχωριστού ανθρώπου που βρέθηκε για 2 δεκαετίες στην κορυφή του (τότε γνωστού) κόσμου κι όμως παρέμεινε απλός, ταπεινός, ενάρετος και πάντα συνεπής προς τις αρχές και τη συνείδησή του...

Σας χαιρετώ με τη φωνή του σπουδαίου Ρωμαίου αυτοκράτορα και στωικού φιλοσόφου Μάρκου Αυρηλίου:


Περιορίσου στο παρόν.          
 
Αν δεν αρμόζει,να μην το κάνεις. Αν δεν είναι αλήθεια,να μην το λες. Αυτό να σου γίνει φυσική ροπή.
 
Όποιος είδε τα τωρινά, τα είδε όλα, κι αυτά που έγιναν από ανέκαθεν κι
όσα θα γίνουν στο άπειρο μέλλον. Γιατί όλα είναι ίδια κι όμοια.                                                                                                                              
 
Να είσαι σαν ένα μικρό χαρούμενο παιδί, που ζει ένδοξα στο πανταχού Τώρα,
δίχως την παραμικρή ανησυχία ή έγνοια, έστω και για την επόμενη χρονική στιγμή.                                                                                                                              
 
Κάθε απώλεια δεν είναι παρά μια αλλαγή και η αλλαγή είναι η απόλαυση της φύσης.                                                                                                                              
 
Μην αφήνεις ποτέ το μέλλον να σε ενοχλήσει. Θα το αντιμετωπίσεις, αν πρέπει, με τα ίδια όπλα της λογικής που σε εξοπλίζουν σήμερα εναντίον του παρόντος.                                                                                                                              
 
Όταν σ' ενοχλεί η αδιαντροπιά κάποιου, ρώτησε αμέσως τον εαυτό σου :
"Είναι δυνατό να μην υπάρχουν στο κόσμο αδιάντροποι ; " Δε μπορεί. Μη ζητάς λοιπόν τα αδύνατα.                                                                                                                              
 
Η αξία ενός ανθρώπου δεν ξεπερνά την αξία των φιλοδοξιών του.                                                                                                                              
 
Δεν αδικεί μόνο εκείνος που κάνει το κακό, αλλά και εκείνος που δεν κάνει το καλό.                                                                                                                              
 
Όλα είναι εφήμερα, και η φήμη και ο φημισμένος.                                                                                                                              

Πόσο φευγαλέοι και ασήμαντοι είναι οι άνθρωποι -χθες ένα μωρό, αύριο μια μούμια ή στάχτες. Γι' αυτό, στον ελάχιστο χρόνο σου, ζήσε λογικά και αποχαιρέτησε τη ζωή σου χαμογελαστός, όπως η ώριμη ελιά πέφτει στο χώμα, εγκώμιο στην εποχή που έζησε και στο δέντρο που την ωρίμασε.                                                                                                                              

Η πηγή του καλού μπορεί να αναβλύζει πάντα, αν πάντα σκάβεις.                                                                                                                              

                                                                                                                    


(Αυτή η ανάρτηση είναι εξαιρετικά αφιερωμένη στον "συγκυβερνήτη" και αδερφικό μου φίλο Δημήτρη, που συνεχίζει να με διδάσκει με τη στάση ζωής του και που με "σύστησε" με το ακριβό του δώρο στη φωτεινή προσωπικότητα του Μάρκου Αυρηλίου...
Δημήτρη, σ' ευχαριστώ για όλα...Ο Θεός να σε έχει καλά...)




 

Σάββατο 9 Ιουνίου 2012

Άγιο Καθήκον...





Φρόντισε να ‘ναι πάντα η ζωή σου συνυφασμένη με την Αλήθεια

κι όταν μπροστά στο δρόμο σου προβάλλει το Άγιο Καθήκον

και απαιτήσει το αίμα σου,





να μη σκεφτείς, μη φοβηθείς, να μη διστάσεις,

μονάχα στήσε ένα χορό





κι αποχαιρέτησε όσα αγάπησες με δακρυσμένο γέλιο





κι έπειτα ρίξου στη φωτιά

κραδαίνοντας σαν ξίφος τον σταυρό σου…

 

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Άγγελος Αγάπης...




Κλείνω τα μάτια
και με τα χρώματα που ανθίζουν στην ψυχή σου
στήνω της μνήμης γέφυρα, να με γυρίσει ο καιρός πίσω δυο χρόνους
εκεί στο κεντρικότερο σημείο της πόλης που αγαπήσαμε,
εκεί μες στην κατάμεστη πλατεία που πρωτοσμίξανε τα διψασμένα χείλη μας
και με προσκάλεσε το βλέμμα σου
να κατοικήσω μες στης καρδούλας σου τα δώματα...



Ποιος είμαι αλήθεια; Τι έκανα, τι πέτυχα μεγάλο,
ν' αξίζω και να μου χρωστά τέτοια η ζωή χαρά,
πόσο καλός και δίκαιος υπήρξα,
πόσους βοήθησα ή έσωσα ανθρώπους
για να μου στείλει ο Θεός, τιμή και ευλογία,
έναν απ' τους αγγέλους Του,
σύντροφος και συνοδοιπόρος να μου σταθεί;...


Τώρα που πιάνω ολόγυρα σήματα στους αιθέρες
και μυστικά καλέσματα τα σπλάχνα μου δονούνε,
τώρα που ξεφυτρώνουνε δειλά και πλαταγίζουν
φτερά πάνω στους ώμους μου μ' ανυπομονησία,
πλάσμα γλυκό και τρίσχαρο, μορφή μου λατρεμένη,
αγαπημένη ύπαρξη Εσύ, κοντά μου μείνε,
να με γεμίζεις δύναμη όταν λιγοψυχάω,
απ' το μοσχάτο στόμα σου νέκταρ ζωής να πίνω,
μες στης αγάπης σου το Φως να λούζεται η ψυχή μου,
να ξαποσταίνω απ' τον καπνό και τη βουή της μάχης,
να δένεις τις λαβωματιές, να κλείνεις τις πληγές μου,


να μου θυμίζεις σαν ξεχνώ την Ανθρωπιά, το Δίκιο,
να μ' οδηγείς ερωτικά στην πιο βαθιά μου ουσία
και να με σπρώχνεις με στοργή ξανά προς την ευθύνη...


Κυριακή 11 Μαρτίου 2012

Όντεν εθεμελιώνανε οι γιάγγελοι την Πόλη...

Αγαπημένοι μου φίλοι, μετά από απουσία 2,5 μηνών (ή 10 εβδομάδων) επιστρέφω στη μπλογκόσφαιρα και σας συναντώ ξανά γεμάτος χαρά και νοσταλγία...Μου λείψατε...
Δεν έπαθα κάτι, απλώς ένιωσα την ανάγκη να αποτραβηχτώ λίγο (αν και δημοσίευα αρκετά συχνά θέματα και τραγούδια στο facebook)...
Δυστυχώς, η επιστροφή μου αυτή συμπίπτει με μια μεγάλη απώλεια για τον πολιτισμό, την παράδοση και το δημοτικό μας τραγούδι...
Πριν από λίγο ξεκίνησε το τελευταίο μεγάλο της ταξίδι η θρυλική φωνή της δημοτικής μας παράδοσης, η Δόμνα Σαμίου, σε ηλικία 84 ετών...
Αφιερωμένη λοιπόν αυτή η ανάρτηση στη σημαντική αυτή γυναίκα, που έκανε με το πέρασμά της ομορφότερη και πλουσιότερη την πολιτιστική μας κληρονομιά...

Ριζίτικο τραγούδι από την Κρήτη. Το κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στον Καμπανό Χανίων από ομάδα ανδρών, το 1977. Το τραγούδι αφηγείται ποιητικά το χτίσιμο της Κωνσταντινούπολης.



Όντεν εθεμελιώνανε οι γιάγγελοι την Πόλη
'που τ' Άγιον Όρος το νερό κι από τη Χιο το χώμα
κι από την Αντριανούπολη παίρνουν τα κεραμίδια
κι απίς την αποχτίσασι οι γιάγγελοι την Πόλη
στέκουν και σοντηρούν τηνε κι αποθαμάζουνέ τη:
"Και πώς θα τηνε βγάλουμε και πώς θα τηνε λέμε;
Πόλη, Κωνσταντινούπολη, του Κωνσταντίνου πόλη"...