Τετάρτη 26 Μαΐου 2010

Από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίσετε


“Ου δύναται δέντρον αγαθόν καρπούς πονηρούς ποιείν, ουδέ δέντρον σαπρόν καρπούς καλούς ποιείν. Άραγε από των καρπών αυτών επιγνώσεσθε αυτούς.


Δεν μπορεί το καλό δέντρο να κάνει άχρηστους καρπούς ούτε το άχρηστο δέντρο να κάνει καλούς καρπούς. Από τους καρπούς τους θα τους καταλάβετε.




Ότι κι αν πεις, όσα κι αν γράφεις, ότι κι αν προσπαθείς να πείσεις ότι είσαι, η εικόνα σου άλλα δείχνει. Υπάρχει τεράστια απόσταση ανάμεσα στα λόγια και τις πράξεις σου. Οπότε ματαιοπονείς. Τον μόνο που καταφέρνεις να ξεγελάσεις, αλλά κι αυτόν μόνο προσωρινά, είναι ο εαυτός σου. Η εσωτερική ένταση και η δυστυχία σου, γρήγορα θα σε προδώσουν. Και δε θα μπορείς να κρύβεσαι άλλο.





Μα τι κάνεις ; Ποιόν κοροϊδεύεις με τα ομορφοστολισμένα κείμενα σου και με τις προσεχτικά διαλεγμένες λέξεις σου; Οι πράξεις σου φωνάζουν πιο δυνατά από τα λόγια σου και δεν ακούγεσαι πια. Κάνε επιτέλους μια στροφή προς τα μέσα σου, κοίταξε και θα καταλάβεις. Μπορεί στην αρχή να τρομάξεις. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος όμως.




Αν θέλεις να δεις ποια είναι στα αλήθεια η πνευματική σου κατάσταση ρίξε μια ματιά στο περιβάλλον σου αλλά και στον ίδιο σου τον εαυτό, αρχίζοντας από το σώμα σου. Δεν μπορεί να υπάρχει κάποια ψυχική κατάσταση που να μην εκδηλώνεται αργά ή γρήγορα στο εξωτερικό επίπεδο και δεν είναι δυνατόν να συμβαίνει κάτι σε εξωτερικό επίπεδο που να μην ανταποκρίνεται σε μια εσωτερική κατάσταση. Η εσωτερική ομορφιά ή η ασχήμια αργά ή γρήγορα σωματοποιείται.



Αν θέλετε λοιπόν να διερευνήσετε την ίδια την ψυχή σας, ή οποιονδήποτε άλλον υποτιθέμενο πνευματικό άνθρωπο ή έναν δάσκαλο, η μέθοδος αυτή είναι πάντοτε απλή, άμεση και αλάθητη.


Αναρωτηθείτε :

.

Τι είδους είναι οι καρποί που παράγουν ;

.

Επειδή από τους καρπούς τους θα τους αναγνωρίσετε



Από σένα εξαρτώνται όλα : το πώς ακούς, το αν τα μάτια σου έχουν διαύγεια, το αν η ψυχή σου είναι ξεκλειδωμένη, το αν η συνείδησή σου είναι καθαρή. Με αυτά τα πράγματα να ασχοληθείς πλέον και ξέχνα τα όμορφα χωρίς αντίκρισμα λόγια. Ξύπνα από τον λήθαργό σου. Βελτίωσε τον εαυτό σου μέσα στη σιωπή. Ένα χιλιοστόμετρο. Αλλά αυτό το χιλιοστόμετρο θα φέρει πιο πολύ φως στη ζωή σου. Εάν μείνεις όμως μόνο σε διαπιστώσεις, μόνο σε λόγια, τίποτα δε θα αλλάξει. Μόνο το κακό, από το οποίο έχεις αρκετό, όπως φαίνεται, θα πολλαπλασιαστεί.



Είχε πει ο αγαπημένος πατέρας Παίσιος :

.

“Όταν κάτι δεν πάει καλά στα παιδιά, πάντα κάτι φταίει. Μήπως φταίει το παράδειγμα μας; Μήπως φταίνε τίποτε κακά θεάματα, τίποτα άσχημες πράξεις, άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι; Πάντως την ευσέβεια στα παιδιά τη δίνουμε με το γάλα και όχι με την ξηρά τροφή. Ποτέ με πίεση και προσταγή. Και προπαντός με το παράδειγμα μας.



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...


1η ανάρτηση Ξάνθη Φιλοσοφείν


Κυριακή 23 Μαΐου 2010

Καλώς ήρθες, παράξενε, στον τόπο μου...


Έχετε ποτέ αναρωτηθεί τι θα έλεγε ο Ιησούς Χριστός αν εμφανιζόταν ξαφνικά στην παράλογη και άγρια εποχή μας;...

Ποιον θα διάλεγε να μιλήσει και να μεταδώσει το μήνυμά του στον κόσμο;...

Ασφαλώς, όχι κάποιον από τους αυτοαποκαλούμενους "ιεράρχες" και "θρησκευτικούς οδηγούς", έτσι;...

Για να δούμε λοιπόν, τι σχέση μπορεί να έχουν οι χαρισματικοί εκφραστές του low bap σε ένα ιστολόγιο που λέγεται "Εσωτερικά Μονοπάτια"...

Από τους Active Member , μια συνομιλία με τον Εσταυρωμένο...

http://www.youtube.com/watch?v=0Q7rNOJBByg&feature=related

Απολαύστε τους στίχους:

- Bάζω λίγο σκοτάδι και λιγάκι βροχή
για να σου φτιάξω μια παράξενη αρχή
και να σε ξεμακρύνω λίγο από τη σκέψη σου
που έτσι κι αλλιώς σε συνερίζεται το κέφ
ι σου.
Σε πάω σε δρόμο μικρό, σε σοκάκι παλιό
σ' ένα αιώνια ποτισμένο απ' το κρασί καπηλειό,
μέρος κακόφημο, ακόμα και για το στοχασμό μου

που ούτε κι ο φόβος δε με φέρνει στ' όνειρό μου.
Εδώ λοιπόν, θα μοιραστώ μια ιστορία μαζί σου
που 'ναι σα να συνέβη χθες και ορκίσου

αν σε πειράξει τόσο που ντραπείς
πουθενά να μη τη πεις
.


- Καλώς ήρθες, ξένε, στον τόπο μου
άραξε δίπλα να σου βάλω ένα κρασί
να πιεις,
συγχώρεσέ με λιγάκι για τον τρόπο μου,
μα με βρήκες στην αγκαλιά της ντροπής.
Ξέμεινα μόνος μου, πάρε και κάτσε όπου θες,
κουρασμένο σε βλέπω, πρέπει καιρό να γυρίζεις,
όμως μέσα στη ζαλάδα μου και πίσω απ' τις σκιές
σα να μου φαίνεται πως κάτι μου θυμίζεις.


- Γεια σου και σένα, έλειπα χρόνια, ήμουνα κάπου μακριά
με φέραν πίσω δυνατές φωνές

και κάποιες τύψεις που μου είπαν πως εδώ κοντά
έχω γεννηθεί κι έχω πεθάνει δυο χιλιάδες φορές.

- Ω, να τα μας, καλά είπα όταν σε είδα
πως σίγουρα παράξενα θα πρέπει ν
α μιλάς
από άλλο κόσμο έχεις απάνω σου σφραγίδα
αυτά τα αγκάθια στο κεφάλι και τα ρούχα που φοράς.

- Κάποτε κάποιοι μου το φόρεσαν για στέμμα
και με χλευάζανε "μεγάλο βασι
λιά"
ακόμα τρέχει από τότε φρέσκο αίμα
σ' αυτά που ανέβηκαν του χρόνου τα σκαλιά.
Γι' αυτό με βλέπεις μέσα στις σκιές
σαν να φοβάμαι και να θέλω να γλιτώσω
μι
α προσευχή σ' ένα περβόλι με ελιές
δε με αφήσανε ποτέ να την τελειώσω...


- Κι όμως μυρίζεις ουρανό και χώματα
κι αυτή την όμορφη δροσιά της σιωπής...

- Είναι που μ' έφεραν εδώ αλλόκοτα μαλώματα,
άκου λοιπόν τι θα τους πεις:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομά μου,
πες, αναβάλλεται η γιορτή,
πάω να ξαπλώσω στα καρφιά μου.
Πες τους ο χρόνος πως τρελάθηκε,
δεν κάνει στάση Γολγοθά
πες ο παράξενος πως χάθηκε

κι έφυγε οριστικά.


- Μπερδεμένα μου τα λες, αλλά γουστάρω,
πρέπει να σπούδασες την τέχνη του μυαλού
ή σαν κι εμένα, όταν με πιάνει και σαλτάρω
και πίνω εδώ, με πιάνει αλλού.

- Γι' αυτό κι εγώ ήρθα εδώ και σε διάλεξα πιωμένο
για να μπορέσεις την αλήθεια να τους πεις,
κάτω απ' το φως το μέτωπο έχεις ιδρωμένο
μα το προσέχεις καθαρό, δε θα ντραπείς.
Οι άλλοι παίξανε μαζί μου στους αιώνες,
"αυτοκράτορα" με χρίσανε, με κάναν "στρατηγό",
τα απλά μου λόγια τα σκορπίσαν σαν κανόνες
και δεν ήξερα τίποτα εγώ.


- Πού με βρήκες εδώ κάτω, τι με θες;

Το μυαλό μου δε σαλεύει από κ
ούνια,
σα να γεννήθηκα μου φαίνεται χθες
ενώ έξω υπάρχουν έξυπνοι μιλιούνια.


- Αυτούς τους είδα, τους άκουσα, τους νιώθει το πετσί μου,

προτιμώ τα καρφιά που με κρατάνε στο σταυρό,

αυτοί πουλήσαν ακριβά τη γέννησή μου,

αυτοί φυ
λάνε το σκοτάδι θησαυρό.
Πες στους εχθρούς μου ότι είχαν λόγο καλό
και θα τους σέβομαι γιατί πιο τίμια σταθήκαν,

όταν με σκότωναν κοιτούσαν ουρανό
κι έτσι προλάβαν, από εκεί συγχωρεθήκαν.


- Ωραίος, παράξενε φίλε μου, απόψε
για την ανημποριά μου βρή
κες σκοπό,
πάρε μια κούπα, πάρε ψωμί και κόψε,

να τελειώσω το κρασί μου και θα πάω να τους πω:
Αφού φωνάζουν όλοι αυτοί
κι αφού σκοτώνουν στ' όνομά σου,

θα πω, αναβάλλεται η γιορτή,
πάς να ξαπλώσεις στα καρφιά σου,
θα πω ο χρόνος πως τρελάθηκε,
δεν κάνει στάση Γολγοθά
θα πω ο παράξενος πως χάθηκε
κι έφυγε οριστικά.
..





Τρίτη 18 Μαΐου 2010

Μπορείς να ανθίσεις ;


Τι συμβαίνει
όταν ανθίζει ένα λουλούδι
στο βάθος του δάσους
και κανένας δεν το βλέπει,
κανένας δεν ξέρει το άρωμά του,
κανένας δεν περνάει δίπλα του,
σχολιάζοντας «τι όμορφο!»
κανένας δεν γεύεται την ομορφιά του,
τη χαρά του,
κανένας δεν το μοιράζεται ;




Τι συμβαίνει στο λουλούδι ;
Υποφέρει ;
Παθαίνει πανικό ;
Αυτοκτονεί ;
Το λουλούδι εξακολουθεί να ανθίζει.
Δεν έχει καμιά διαφορά είτε περνάει κάποιος είτε όχι.
Το λουλούδι εξακολουθεί να σκορπίζει το άρωμά του στους ανέμους.
Εξακολουθεί να προσφέρει τη χαρά του στο Θεό,
στο Όλο.


Τη στιγμή που αισθάνεσαι
Ότι δεν είσαι εξαρτημένος
από κανέναν,
εδραιώνεται μέσα σου μια βαθιά δροσιά
και μια βαθιά σιωπή,
μια χαλάρωση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάς
να ερωτεύεσαι.



Αντίθετα, για πρώτη φορά γνωρίζεις
μια καινούργια ποιότητα,
μια καινούργια διάσταση του έρωτα :
Έναν έρωτα που δεν είναι πια βιολογικός,
έναν έρωτα που είναι πιο κοντά στη φιλία,
από οποιαδήποτε σχέση.
Ο έρωτάς σου γίνεται περισσότερο
σαν μια αύρα γύρω σου,
την οποία μπορείς να τη μοιραστείς με τον καθένα,
ακόμα και με έναν ξένο.




Στην πραγματικότητα, μοιράζεσαι
Χωρίς να κάνεις τίποτα.
Γίνεται η ίδια σου η φύση.
Είσαι έρωτας.
Στο παρελθόν, ερωτευόσουν έναν άνθρωπο.
Τώρα δεν ερωτεύεσαι κανέναν.
Είσαι έρωτας.




Όπου βρίσκεσαι,
μεταφέρεις το άρωμά σου.
Όπου βρίσκεσαι,
μεταφέρεις το φρέσκο σου αεράκι,
τη χαλαρή δροσιά σου.
Και θα νιώθεις τρομερά ελεύθερος.




Διαβάστε σχετικά με το θέμα
στην όμορφη ανάρτηση της Πεταλούδας με τίτλο :

Όσσο, εγωισμός και ερωτικά τραγούδια
http://feneritti.blogspot.com/2010/05/blog-post.html



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

Κυριακή 16 Μαΐου 2010

Γείρε στο πλάι μου...


Γείρε στο πλάι μου, αύρα της νύχτας,
πνοή ανέμου ζωοδόχου
που σε πελάγων μακρινών γεννήθηκες το κύμα
κι ήρθες να στάξεις του φιλιού σου τη δροσιά
σταλιά σταλιά
στα ξεραμένα μου τα χείλη
και στο κορμί μου το στεγνό
που τ' άγιο χάδι σου λαχτάρησε
τα κρύα βράδια μόνο του ρούχο να 'χει...



Νιόβλαστο ρόδο ο έρωτας
ρίζωσε κι άνθισε στους κήπους της καρδιάς σου
ρόδο που στόλισε το στήθος μου
και μ' έντυσε με τ' άρωμα απ' το δέρμα σου
την ευωδιά που οι άγγελοι θα είχαν
αν υπήρχαν...


Γείρε στο πλάι μου, νύμφη του δάσους,
στη μυροφόρα σου αγκαλιά ν' αναπαυτούν οι φόβοι μου
τα άλγη και τα πάθη
να ξαποστάσει η έγνοια μου μες στη γαλήνη των ματιών σου
κει που τις νύχτες αναδύονται στάλες φωτιάς
τα δάκρυα
κείνα τα δάκρυα της χαράς, της ευτυχίας,
σαν οι ψυχές μας λιώνουν πυρωμένες
λάβα που χύνεται κι αργοκυλά
μέσα στις φλέβες...


Πέμπτη 6 Μαΐου 2010

Κληρονομιά

"Θα 'ρθουνε κι άλλοι μετά από μένα
και καλύτερα θα μιλήσουν!"
Αλέκος Παναγούλης, 1968

Έτσι κι αλλιώς το γνώριζα απ' την αρχή.
Κι όταν ε
τοίμαζα με επιμέλεια τα εφόδιά μου
κι όταν περίμενα να γιγαντώσει
μέσα μου η ορμή,
κείνες τις ώρες της μεγάλης προπαρασκευής
που οι φωνές στριμώχνονταν
μες στο μυαλό
με βουητό μεγάλο

και σαν πουλιά αρπακτικά αλληλοτρώγονταν
κι όταν κατέβαινα στο δρόμο
στη φωτιά
σφίγγοντας μες στις χούφτες μου ζεστά χειρόγραφα
να σας πετροβολήσω
κι όταν ακόμα ούρλιαζα σαν μανιασμένος
με σπαραγμό και με οργή
μπροστά στα ανέκφραστα
χυδαία πρόσωπά σας,

γνώριζα πως το τίμημα για την ενόχληση,
για τη διατάραξη της έννομής σας
τάξης
θα 'ταν βαρύ.



Κι ίσως νομίζετε ότι μετά τη φυσική μου εξόντωση'
θ' απαλλαχτείτε από μένα

οριστικά...

(Γελώ)

Ένας μονάχα απ' τους σπόρους αν καρπίσει,
μια λέξη μόνο αν αγγίξει μια ψυχή
θα 'χω κερδίσει...