Τι συμβαίνει
όταν ανθίζει ένα λουλούδι
στο βάθος του δάσους
και κανένας δεν το βλέπει,
κανένας δεν ξέρει το άρωμά του,
κανένας δεν περνάει δίπλα του,
όταν ανθίζει ένα λουλούδι
στο βάθος του δάσους
και κανένας δεν το βλέπει,
κανένας δεν ξέρει το άρωμά του,
κανένας δεν περνάει δίπλα του,
σχολιάζοντας «τι όμορφο!»
κανένας δεν γεύεται την ομορφιά του,
τη χαρά του,
κανένας δεν το μοιράζεται ;
κανένας δεν γεύεται την ομορφιά του,
τη χαρά του,
κανένας δεν το μοιράζεται ;
Τι συμβαίνει στο λουλούδι ;
Υποφέρει ;
Παθαίνει πανικό ;
Αυτοκτονεί ;
Το λουλούδι εξακολουθεί να ανθίζει.
Δεν έχει καμιά διαφορά είτε περνάει κάποιος είτε όχι.
Το λουλούδι εξακολουθεί να σκορπίζει το άρωμά του στους ανέμους.
Εξακολουθεί να προσφέρει τη χαρά του στο Θεό,
στο Όλο.
Υποφέρει ;
Παθαίνει πανικό ;
Αυτοκτονεί ;
Το λουλούδι εξακολουθεί να ανθίζει.
Δεν έχει καμιά διαφορά είτε περνάει κάποιος είτε όχι.
Το λουλούδι εξακολουθεί να σκορπίζει το άρωμά του στους ανέμους.
Εξακολουθεί να προσφέρει τη χαρά του στο Θεό,
στο Όλο.
Τη στιγμή που αισθάνεσαι
Ότι δεν είσαι εξαρτημένος
από κανέναν,
εδραιώνεται μέσα σου μια βαθιά δροσιά
και μια βαθιά σιωπή,
μια χαλάρωση.
Αυτό δεν σημαίνει ότι σταματάς
να ερωτεύεσαι.
Αντίθετα, για πρώτη φορά γνωρίζεις
μια καινούργια ποιότητα,
μια καινούργια διάσταση του έρωτα :
Έναν έρωτα που δεν είναι πια βιολογικός,
έναν έρωτα που είναι πιο κοντά στη φιλία,
από οποιαδήποτε σχέση.
Ο έρωτάς σου γίνεται περισσότερο
σαν μια αύρα γύρω σου,
την οποία μπορείς να τη μοιραστείς με τον καθένα,
ακόμα και με έναν ξένο.
Στην πραγματικότητα, μοιράζεσαι
Χωρίς να κάνεις τίποτα.
Γίνεται η ίδια σου η φύση.
Είσαι έρωτας.
Στο παρελθόν, ερωτευόσουν έναν άνθρωπο.
Τώρα δεν ερωτεύεσαι κανέναν.
Είσαι έρωτας.
Όπου βρίσκεσαι,
μεταφέρεις το άρωμά σου.
Όπου βρίσκεσαι,
μεταφέρεις το φρέσκο σου αεράκι,
τη χαλαρή δροσιά σου.
Και θα νιώθεις τρομερά ελεύθερος.
Διαβάστε σχετικά με το θέμα
στην όμορφη ανάρτηση της Πεταλούδας με τίτλο :
Όσσο, εγωισμός και ερωτικά τραγούδια
Όσσο, εγωισμός και ερωτικά τραγούδια
.jpg)
3 σχόλια:
Κάθε φορά που κάνεις ανάρτηση επιβεβαιώνεις πόσο εμπνευσμένη και ορθή ήταν η απόφασή μου να σου προτείνω τη συμμετοχή σου στο ιστολόγιο!
Απλός και καθαρός λόγος, βαθιά νοήματα και εξαιρετικές φωτογραφίες, γενικά μια ακόμα ανάρτηση υψηλού επιπέδου αισθητικής!
Όχι, αδερφέ, δεν "ευλογάμε τα γένια μας" ούτε ανταλλάσσουμε τυπικότητες και κολακείες. Μακριά από μας ψευτοευγένειες και υποκρισίες.
Λέω ό,τι νιώθω και νιώθω τυχερός που με θεωρείς φίλο σου και χαίρομαι σαν μικρό παιδί, γιατί σε λίγες εβδομάδες θα γνωριστούμε κι από κοντά!
Ναι, ας είμαστε απλώς η πραγματική μας φύση, χωρίς προσδοκίες, ας ανθίσουμε, γιατί δε μπορούμε να κάνουμε αλλιώς!
Πες ότι είμαι Εσύ.
Είμαι μόρια σκόνης στο φως του ήλιου.
Είμαι ο στρογγυλός ήλιος
Στα κομμάτια της σκόνης λέω, Μείνετε.
Στον ήλιο, Συνέχισε να κινείσαι.
Είμαι η δροσιά του πρωινού,
και η ανάσα της νύχτας.
Είμαι αέρας στην κορυφή ενός άλσους,
και τα κυματα που σπάνε στον απότομο βράχο.
Ιστός, πηδάλιο, τιμονιέρης, και καρίνα,
Είμαι όμως κι ο κοραλλιογενής ύφαλος που πάνω του βυθίζονται .
Είμαι ένα δέντρο με έναν εκπαιδευμένο παπαγάλο στα κλαδιά του.
Σιωπή, σκέψη, και φωνή.
Το μουσικό αεράκι ενός φλάουτου,
ένας σπινθήρας της πέτρας, ένα τρεμούλιασμα του μέταλλου.
Κερί και σκώρος τρελλός γύρω του, ταυτόχρονα.
Τριαντάφυλλο , και το αηδόνι χαμένο στο άρωμα εου.
Είμαι όλα τα είδη της ύπαρξης,
ο περιστρεφόμενος γαλαξίας,
η εξελικτική νοημοσύνη,
η ανυψωτική δύναμη, κι η πτώση μακριά.
Αυτό που είναι, και ότι δεν είναι.
Εσύ που γνωρίζεις, τον Jelaluddin,
Εσύ ο ένας σε όλους, πες ποιος είμαι.
Πές ότι είμαι εσυ.
Ρουμι
http://www.youtube.com/watch?v=QqVBGv2hpQ4&feature=player_embedded
"Ο έρωτάς σου γίνεται περισσότερο
σαν μια αύρα γύρω σου,
είσαι ο έρωτας" Δέλτα
αυτές οι φράσεις πολύ όμορφες είναι.
κι όλο το κείμενό σου πιο πολύ με ποίημα μοιάζει..
ευχαριστω πολυ
που καταθέτεις κομάτια από τον εαυτό σου και τα μοιραζεσαι
Πολύ όμορφες σκέψεις.
Αυτό που με προβληματίζει είναι πως μπορώ να είμαι συνδεδεμένη με το λουλούδι στο δάσος όταν είμαι εκτός δάσους…
Η ενθύμησή του αρκεί? Ή χρειάζεται και κάτι ακόμα?
Παρατήρησα ότι η έξοδος από το δάσος προκάλεσε και μια διακοπή στην σχέση με το λουλούδι, βέβαια έδωσε την ευκαιρία να έρθω σε επαφή με ανθρώπους που σε κάποιο άλλο δάσος είχαν το δικό τους λουλούδι.
Αν έπρεπε να διαλέξω το δάσος και το λουλούδι ή τον άγονο τόπο και τους ανθρώπους και πάλι θα διάλεγα το δεύτερο.
Δημοσίευση σχολίου