Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

μη ανοφέλετα θρηνήσεις...



"Απολείπειν ο θεός Αντώνιον" (απαγγελία Δημήτρης Χόρν)

Πάντα ξαφνικά έρχεται η δύσκολη στροφή της μοίρας, πάντα ξαφνικά έρχεται η καταστροφή, σαν κεραυνός εν αιθρία, αλλιώς δε θα ήταν καταστροφή. Αλίμονο σε εκείνον που δεν είναι ψυχικά προετοιμασμένος. Αλίμονο σε εκείνον που δεν έχει φιλοσοφικό υπόβαθρο και δεν έχει οπλιστεί με γενναιότητα για να την αντιμετωπίσει. Και η γενναιότητα απορρέει μόνον από την βαθιά γνώση, από την σοφία της ζωής.

Σοφός είναι ο άνθρωπος που μέσα από το ταξίδι της ζωής, μέσα από τις δύσκολες εμπειρίες έχει καταφέρει να επιτύχει το “γνώθι σ’ αυτόν” αυτό το περίφημο αρχαιοελληνικό ρητό που υπήρχε έξω από το μαντείο των Δελφών. Ο σοφός αυτός άνθρωπος γνωρίζει πολύ καλά πως ο υπερβολικός ενθουσιασμός ή η υπερβολική χαρά δεν του αρμόζουν. Και αυτό γιατί ο πόνος, η χαρά, τα πλούτη, η φτώχεια, ο θάνατος, υπάρχουν στην ζωή και όσο εύκολα τα συναντάμε, τόσο εύκολα μπορεί να τα αποχαιρετίσουμε. Γνωρίζει επίσης ότι τίποτα πάρα πολύ επώδυνο και τίποτα πάρα πολύ ευχάριστο δεν κρατάει για πάρα πολύ καιρό. Γνωρίζει ακόμη ότι το μόνο πρόβλημα που πρέπει να ξεπεράσει είναι η ανύψωση της συνειδητότητας του. Όσο πιο δύσκολο το εμπόδιο, τόσο πιο ψηλά πρέπει να υψωθεί. Αυτό που χαρακτηρίζεται σαν καταστροφή, ή σαν απελπιστικό πρόβλημα, θα απαιτήσει μια σημαντική ανύψωση της συνειδητότητας του προκειμένου να ξεπεραστεί.

Η αποδοχή της μεταβλητότητας της ζωής και η αναγνώριση της μικρότητας του ανθρώπου μπροστά στα απρόβλεπτά της, μπροστά στον ίδιο τον θάνατο, μπορούν να τον οδηγήσουν στον δρόμο της μεγαλύτερης δυνατής ανύψωσης της συνειδητότητας του, στην απόλυτη ευδαιμονία, στην απόλυτη ταύτιση με το θείο. Είναι μια κατάσταση, την οποία οι μύστες και οι άγιοι που την προσέγγισαν, δεν μπόρεσαν να την περιγράψουν με λόγια. Η μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου φανερώνεται σε οριακές στιγμές. Είναι η στάση που απαιτεί ο Καβάφης λέγοντας: "κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ' όχι με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα, ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους". Την βλέπουμε όταν οι πολιορκημένοι του Μεσολογγίου στήνουν χορό μπροστά στο θάνατο, όταν ο Χριστός συγχωρεί τους σταυρωτές του και γαλήνια δέχεται τον θάνατό του, όταν η μονή του Αρκαδίου τινάζεται στον αέρα, όταν ο καπετάνιος αφήνει τελευταίος το πλοίο του που βυθίζεται. Δεν είναι τυχαίο ότι τα ποντίκια φεύγουν πάντα πρώτα...






"....you have projected onto yourself a world of your own imagination - based on memories, on desires (hopes) and fears - and that you have imprisoned yourself in it. Break the spell and be free."



Nisargadatta Maharaj





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...


15 σχόλια:

ANAZHTHΣH είπε...

Πολύ καλό με δυνατά σημεία...
"Δουλεύω" πάνω σ΄αυτό τούτο τον καιρό...
Να δούμε σε τι ξέφωτα και τι πηγές θα μας οδηγήσουν τούτα τα μονοπάτια φίλε μου.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Το έχω διαβάσει άπειρες φορές κι έχω κολήσει με διάφορους στίχους του
"την τύχη σου που ενδίδει πια"
"μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχτείς"

Η έννοια της Αποδοχής γυρίζει στο μυαλό μου..
Κι η φράση σου αυτή νομίζω πως περιέχει το βαθύτερο νόημα του κειμένου σου:

"Η αποδοχή της μεταβλητότητας της ζωής -μπορεί να τον οδηγήσει στον δρόμο της μεγαλύτερης δυνατής ανύψωσης της συνειδητότητας του"

Απλό αλλά πολυ δυνατό κείμενο Δέλτα.
Καλησπέρα!
..break the spell and be free..

Φώτης είπε...

Ένα από τα πιο αγαπημένα ποιήματα
ενός από τους πλέον αγαπημένους ποιητές
με τη φωνή ενός από τους πιο αγαπημένους και ξεχωριστούς ηθοποιούς μας...

Θα δανειστώ για μια φορά ακόμα τη φωνή του Δημ. Λιαντίνη:
"...Η Αλεξάνδρεια είναι το άλλο όνομα της ζωής. Στον καθένα που αξιώθηκε να υψωθεί σε συνείδηση, να ανοίξει τα μάτια του δηλαδή και να κλείσει μέσα τους το θαύμα της ζωής, στον καθένα που είχε τη χαρά έστω και μόνο να κυττάξει ένα Μάη τις ανθισμένες σπίθες των σπάρτων, του χαρίζεται και του χρεώνεται μια ολόκληρη Αλεξάνδρεια...Αυτή τη μυθική συναλλαγματική ο άνθρωπος με την πράξη του θανάτου του την εξοφλεί ως τον τελευταίο οβολό του. Η ώρα της πληρωμής επομένως αξιώνει γενναιοδωρία και αρχοντιά ισομέτρητη προς το μέγεθος της χρέωσης..."

Καληνύχτα, φίλε
κι ένα μεγάλω ευχαριστώ...

delta είπε...

Μας δίνεται η ευκαιρία, ειδικά το τελευταίο δύσκολο διάστημα που διανύουμε, να δουλέψουμε όλοι πάνω σ’ αυτό το κομμάτι νομίζω φίλη Αναζήτηση. Το να θρηνούμε για το παρελθόν και να ψάχνουμε τους ενόχους, μικρό όφελος μπορεί να προσφέρει. Ακόμη και όλων των ενόχων τις περιουσίες να κατασχέσουμε δεν θα λύσει το οικονομικό πρόβλημα της χώρας. Είναι καιρός να αλλάξουμε πορεία, να σταματήσουμε τα παράπονα, να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος, να γίνουμε πιο συνειδητοί, να αφυπνιστούμε, να ενώσουμε τις δυνάμεις μας και να αρχίσουμε να βοηθούμε ο ένας τον άλλο γιατί οι καιροί που θα ακολουθήσουν θα είναι ακόμη πιο δύσκολοι.

delta είπε...

Η αποδοχή της μεταβλητότητας της ζωής δηλώνει εμπιστοσύνη στην δύναμη που κινεί τα νήματα της ζωής μας ότι αυτή γνωρίζει καλύτερα από εμάς να μας οδηγήσει, έστω και μέσα από τον πόνο, με ασφάλεια στον προορισμό μας, εκεί που θα εκφράσουμε το δυναμικό μας. Σημαίνει ότι θα ξεπεράσουμε τα περιορισμένα όρια του μικρού εαυτούλη μας και θα ενωθούμε με κάτι απείρως ανώτερο έχοντας σαν στόχο πρώτα το γενικό καλό και ύστερα το ατομικό. Σημαίνει ότι θα ξεχωρίσουμε το πρόσκαιρο από το αμετάβλητο και θα ψάξουμε μέσα μας να βρούμε το ακλόνητο σημείο που αναζητούσε να σταθεί ο Αρχιμήδης για να κινήσει την γη (Δως μοι πα στω και ταν γαν κινάσω).

Με αυτό τον τρόπο διευρύνεται η συνειδητότητά μας.

delta είπε...

@ Πεταλούδα

Φυσικά το παραπάνω σχόλια ήταν για σένα.

Την καλημέρα μου

delta είπε...

@ Fotis

Μένω άφωνος Φώτη μου κάθε φορά που διαβάζω τη σκέψη του καθηγητή Λιαντίνη. Πραγματικά δεν έχω τι να πω...

Εγώ σ' ευχαριστώ

Margo είπε...

Τι όμορφα που είναι.. διαβάζω στο Ξάνθη Φιλοσοφείν εκείνη την υπέροχη αλληγορία με την άμαξα και τον ευτυχισμένο επιβάτη και εδώ ένα πολύ δυνατό κείμενο για την δύσκολη πορεία προς την ανύψωση της συνειδητότητας! Με έχει απασχολήσει πολλές φορές πια η στάση μου στα πραγματικά οδυνηρά περιστατικά της ζωής που πιστεύω δεν έχω ζήσει ακόμη.. Εννοώ το θάνατο, ή την ανθρώπινη βία, την αγριότητα, ίσως μία μεγάλη καταστροφή.. χρειάζεται πολύ δουλειά με τον εαυτό μας για να είμαστε ψυχικά προετοιμασμένοι στις πολύ δύσκολες καταστάσεις

Πλησιάζει και η συνάντηση.. χαίρομαι κι ας απουσιάζω:)
Καλό ξημέρωμα Δημήτρη μου

IANIS (Giannis Doganis) είπε...

Γι’ αυτούς που θέλουν να αξιοποιήσουν την εκαστοτε κρίση για το καλό τους, υπαρχει μια όμορφη παραδειγματική ιστορία.

Υπήρξε ένα χωριό που έμαθε ότι έρχονται σε μερικές μέρες πάρα πολύ δυνατοί άνεμοι. Μερικοί κτίσανε τοίχους για να προστατευτούν. Άλλοι κτίσανε ανεμόμυλους για να αξιοποιήσουν τον άνεμο για το όφελός τους…

Και τρεις απλές αλλα ουσιαστικες εν-θυμίσεις:

Να φέρoμαστε ο ένας στον άλλον με τον μεγαλύτερο σεβασμό. Να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον σε κάθε ευκαιρία που έχουμε και να εν-θυμουμαστε πως είναι ένα όμορφο παιχνίδι. Να παίζουμε όμορφα μαζί.

Καλημερα Δημητρη :)

Vaso Mprataki είπε...

Πολύ ενδιαφέροντα αυτά που διάβασα !
Θα φύγω παίρνοντας μαζί μου την παρακάτω φράση :

«Η μεγαλοπρέπεια του ανθρώπου φανερώνεται σε οριακές στιγμές.»
Πολύ σοφό !!!

Την καλησπέρα μου!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Άλλωστε ας μην ξεχνάμε πως "αυτό που η κάμπια ονομάζει θάνατο ο δημιουργός το λέει πεταλούδα"

delta είπε...

@ Margo

Ίσως Margo μου αν καταφέρουμε να δούμε πίσω από τα φαινόμενα και να ανακαλύψουμε το απέραντο και το απεριόριστο, μέσα στο οποίο, ο χορός της αλλαγής και της προσωρινότητας μπορεί να διαδραματιστεί, να επιτύχουμε τότε την στωική αταραξία.

Το ξέρω πως χαίρεσαι για την συνάντηση Margo μου. Στην επόμενη θα είσαι μαζί μας.

Να είσαι πάντα καλά

delta είπε...

@ IANIS

Τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς να υπάρχει λόγος και όλα αποσκοπούν στην εξέλιξη της ανθρώπινης συνειδητότητας όπως καλά γνωρίζεις Γιάννη μου. Αυτό που εμείς με το φτωχό μας μυαλό αντιλαμβανόμαστε σαν κακό, δεν είναι τελικά, γιατί κακό δεν υπάρχει. Το καράβι μας αρμένιζε στραβά όποτε ήλθε η φουρτούνα για να μας αλλάξει την ρότα. Αλήθεια, ήμασταν ευτυχισμένοι μέχρι τώρα ;

Αυτή τη στιγμή σκέφτομαι να βάλω φωτοβολταικά στη σκεπή της βιοτεχνίας μου. Δε θα ήταν άσχημη ιδέα να κτίσω κι έναν ανεμόμυλο στην αυλή ;-)

delta είπε...

@ Vaso Mprataki

Έτσι είναι Βάσω μου. Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται. Στη μπουνάτσα όλοι το πάμε το καράβι...

delta είπε...

@ Μια φορα κι εναν τρελο...

Που είναι ίσως μια ακόμη απόδειξη ότι δεν υπάρχει θάνατος αλλά μόνον μεταμόρφωση της ενέργειας. Η βαθιά βιωματική γνώση είναι αυτή που θα μας οδηγήσει σ’ αυτή τη μεταμόρφωση. Έτσι θα φτάσουμε να μην εξαρτάται η ψυχική μας ηρεμία από τον εξωτερικό περίγυρο, καταστάσεις, πλούτη ή φτώχια, ανθρώπους.

«Νοιώθω στην καρδιά μου όλες τις ταραχές και τις αντινομίες, τις χαρές και
τις πίκρες της ζωής. Μα αγωνίζουμε να τις υποτάξω σ' ένα ρυθμό ανώτερο
από το νου, σκληρότερο από την καρδιά μου. Στο ρυθμό του Σύμπαντου
που ανηφορίζει.»
Καζαντζάκης

Καλημέρα Ελένη