Σάββατο 23 Ιανουαρίου 2010

Τι σε δένει ;



Θέλω να μάθω κολύμπι. Θέλω να φύγω από αυτό τον τόπο. Δεν τον αντέχω άλλο … Με πνίγει ! Θέλω να περάσω το ποτάμι. Θέλω να περάσω στην απέναντι όχθη.

Είσαι έτοιμος να ξεκινήσουμε ;

Ναι, απλώς να πάρω κάποια πράγματα μαζί μου κι έρχομαι.

Τι πράγματα ;

Κάποια προσωπικά αντικείμενα και τροφή που θα χρειαστώ στην άλλη όχθη.

Δεν τα χρειάζεσαι. Υπάρχει καλύτερη τροφή εκεί.

Δεν ξέρω τι εννοείς. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Πρέπει να πάρω μαζί μου μερικές αποσκευές.

Δεν μπορείς να κολυμπήσεις για πουθενά με αυτό το φορτίο πραγμάτων.

Τότε δε φεύγω ! Εσύ τα ονομάζεις φορτίο. Εγώ δεν πάω πουθενά χωρίς τις αποσκευές μου.

Αν υποθέσουμε πως, σαν αλληγορία, δεν τα λέμε «αποσκευές» αλλά «πεποιθήσεις» ή «καταστροφικές συνήθειες» ;

Θα πάω με τις αποσκευές μου σε άλλον εκπαιδευτή που να καταλαβαίνει τις ανάγκες μου.




Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

8 σχόλια:

Φώτης είπε...

Καλημέρα, φίλε!

Κάπου εκεί χάνεται το παιχνίδι! Στις "αποσκευές"! Όταν γαντζωνόμαστε πάνω στα περιττά φορτία μας, όταν δεν αναθεωρούμε συνεχώς "τον νοητικό μας χάρτη" (έκφραση του ψυχαναλυτή Scott Peck, από το βιβλίο "Ο δρόμος ο λιγότερο ταξιδεμένος"), όταν επιμένουμε να κοιτάμε πίσω σε περασμένα λάθη και πληγές και δε μπορούμε να απαλλαχτούμε από αυτά, τότε δένουμε με βαριές ασήκωτες αλυσίδες την ψυχή και τον νου μας...
Πώς να πετάξεις ψηλά με τέτοιο βάρος;...

Μια κινέζικη παροιμία λέει:
"Μην κουβαλάς στους ώμους σου τόσα σκοτωμένα πουλιά"...

Επίσης, μια φράση που μου είχε κάνει μεγάλη εντύπωση στην ταινία Heat με τον Al Pacino και τον Robert de Niro:
Επειδή ο de Niro ήταν ο ληστής που έπρεπε συνεχώς να φεύγει και να αλλάζει τόπους, λέει κάτι τέτοιο: "Όλα μου τα υπάρχοντα δεν ξεπερνάνε όσα μπορώ να μαζέψω σε ένα λεπτό, πριν φύγω"!
(Δε θυμάμαι τις ακριβείς λέξεις, αλλά το νόημα ήταν το ίδιο)

Πω πω, με έπιασε φλυαρία πρωί πρωί! Απλώς, φαντάζομαι πως είμαστε κάπου για καφεδάκι και τα λέμε από κοντά!

Nath είπε...

Καλημέρα Delta!!!!!

Είδα αλυσίδες και ανταποκρίθηκα αμέσως…..!

Πάλι καλά που βλέπω αλυσίδες και όχι μπιζού!

Δικές μου σκέψεις....

....Όσους εκπαιδευτές και αν βρήκα κανένας δεν καταλαβαίνει τις ανάγκες μου, τι να κάνω, κουράστηκα να περπατάω με όλο αυτό το βάρος, όμως οι άτιμες από μόνες τους δεν φεύγουν, και όσα και αν έμαθα και έκανα, οι βαριές , παραμένουν.

Αρχίζω να υποψιάζομαι ότι ίσως έχει και κάποιες ακόμα που δεν βλέπω...
Τι να κάνω...Φαντάστηκα ότι τις βγάζω και νόμιζα ότι ήταν αλήθεια, μόλις όμως ξύπνησα πάλι τις είδα…τι να κάνω…..μήπως δεν θέλω να τις βγάλω?

Όμως κάτι με προβληματίζει συνέχεια και δε με αφήνει σε ησυχία…. Μισή ζωή με αλυσίδες… είδα πως είναι….να μην δω κάτι άλλο? Ολη η ζωή θα είναι ίδια….? Boring..extremely boring...
Φοβάμαι μάλλον, να πάρει ευχή..
Αυτή τη μεγάλη αλυσίδα του φόβου πως θα την σπάσω....

Margo είπε...

Γύρω στα 7 ονειρευόμουν ένα ταξίδι μακρυά από το σπίτι.. μόνη μου φυσικά. Έκανα σχέδια λοιπόν τι θα πάρω μαζί μου.. ήθελα όλα μου τα υπάρχοντα να μπορώ να τα κρατώ στα χέρια μου ώστε τίποτε να μη με κρατά πίσω. Πολλές φορές αργότερα ξεκίνησα εκείνο το ταξίδι όταν όμως έβρισκα το δρόμο χαλασμένο βρισκόμουν στο λεπτό στην αφετηρία.
Καλό Σαββατοκύριακο Delta:)

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

μερικες φορες ολα μου φαινοντα ματαια..
ολα
καλησπερα delta

delta είπε...

@ FOTIS

…όταν δεν αναθεωρούμε συνεχώς "τον νοητικό μας χάρτη"…

Πολύ ενδιαφέρουσα φράση Φώτη μου. Συνήθως παγιώνουμε τις απόψεις και τις αντιλήψεις μας και δεν αφήνουμε χώρο στο νου μας για νέες ιδέες. Και τα λιμνάζοντα νερά γίνονται έλος.

Καπετάνιε μου φλυαρία είναι όταν μιλάς χωρίς ουσία κι εσύ μας έδωσες τόσο χρήσιμες οδηγίες προς «ναυτιλομένους» …

Κι εγώ ένα πρωινό Κυριακάτικο καφεδάκι πίνω τώρα στο σπίτι μου στην Ξάνθη (που μόλις είπα ότι δεν κάνει κρύο ποτέ – πάγωσε ! – 3,5 βαθμούς έχει) συντροφιά με τα όμορφα σχόλια σας. Και έχω την αίσθηση ότι είστε δίπλα μου

delta είπε...

@ Nath

Δεμένη κι εσύ Nath μου ; Κι ΕΓΩ !!!

Μην στεναχωριέσαι, εμείς είμαστε πιο τυχεροί. Είμαστε δεμένοι με επίγνωση !

Αναγνωρίσαμε τις αλυσίδες μας τουλάχιστον. Για να μη τις βγάζουμε μάλλον δεν τις βαρεθήκαμε ακόμη.

Άμα βρεις κανένα καλό εκπαιδευτή στείλτον κι από δω. Ο τελευταίος που προσπαθούσε να μου μάθει κολύμπι πνίγηκε ! Γεμίσαμε εκπαιδευτές μαϊμούδες ! Ε, αποφάσισα κι εγώ να μάθω μόνος μου. Με αλυσίδες, χωρίς αλυσίδες, μια βουτιά στα βαθιά κι ότι θέλει ας γίνει. Ή θα φτάσω απέναντι ή θα πνιγώ.

Η αλυσίδα του φόβου πως σπάει ; Αυτό το ξέρω. Είναι πολύ εύκολο. Ή μήπως δεν είναι τόσο εύκολο τελικά. Η αλυσίδα του φόβου για να σπάσει χρειάζεται μεγάλες δόσεις από αντίδοτο του φόβου που λέγεται : ΑΓΑΠΗ


Καλή Κυριακή να χεις

delta είπε...

@ Margo

Ονειροπόλα και ταξιδιάρα από τα 7 σου χρόνια λοιπόν Margo μου … Γι’ αυτό και το χάρτινο καραβάκι στην εικόνα σου

Άλλη φορά να μη πηγαίνεις από το δρόμο (εκτός από το να τον βρεις χαλασμένο υπάρχει σήμερα και ο κίνδυνος να τον έχουν κλείσει οι αγρότες) αλλά να χρησιμοποιείς το στοιχείο σου, το νερό, τη θάλασσα για τα ταξίδια σου …

Καλή μέρα να ‘χεις στο πανέμορφο νησί σου

delta είπε...

@ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Εγώ πάλι Πεταλούδα μου, το τελευταίο διάστημα, βλέπω στα πάντα, σε οτιδήποτε συμβαίνει γύρω μου, από το παραμικρό φτερούγισμα μιας πεταλούδας, μέχρι τον πιο καταστροφικό σεισμό, ένα κρυμμένο νόημα …