Πέμπτη 21 Ιανουαρίου 2010

Ερωτική Λαβωματιά



Του Παραδείσου αρώματα
των χορευτών τη χάρη
των μαγισσών την τεχνική
και των Θεών τα κάλλη



Μ’ αυτά τα όπλα πάνω σου
πώς να σε πολεμήσω ;
με λάβωσες θανάσιμα
και πάω να ξεψυχήσω



Μ’ αντίδοτο απ’ τα χείλη σου
πότισε τα δικά μου
στου έρωτα σου το κελί
σφράγισε την καρδιά μου



Θάλασσες μες τα μάτια σου
θύελλες στο κορμί σου
ήλιος καυτός τα χείλη σου
χιόνι λευκό η ψυχή σου …



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...

10 σχόλια:

Φώτης είπε...

Ώπα, τι έγινε, Δημητράκη;
Μας βγαίνουν κρυμμένα καλλιτεχνικά χαρίσματα; Γράφεις και μαντινάδες, φίλε μου; Πολύ χαίρομαι!!!
Μου αρέσει ιδιαίτερα η στροφή:

"Μ’ αντίδοτο απ’ τα χείλη σου
πότισε τα δικά μου
στου έρωτα σου το κελί
σφράγισε την καρδιά μου".

Άντε μπράβο! Ο έρωτας είναι δύναμη που μας αναζωογονεί και μας εμπνέει!

delta είπε...

Γράφαμε κάποτε …

Τα παλιά εκείνα καλά χρόνια

Τραγουδάκια για τον έρωτα

Τα στολίζαμε με μουσική

Τα τραγουδούσαμε στις παρέες

Με μια κιθάρα δίπλα στη θάλασσα

Τι άλλαξε άραγε ;

D.Angel είπε...

Πολύ όμορφο!
Την καλημέρα μου

delta είπε...

Ευχαριστώ πολύ

Καλή μέρα να' χεις

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Γιατί να αλάξει κάτι Δημήτρη;
Ο ερωτας είναι άχρονος,όπως και η ψυχή μας!
Πολύ τρυφερό το ποίημα σου!!!

delta είπε...

Άχρονος ο Έρωτας. Θεός κι αυτός !

Δεν έχεις άδικο καλή μου φίλη ...

Καλημέρα να 'χουμε

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

Άλλωστε ο Έρωτας είναι η μόνη δύναμη που έχει εξουσία να γεννά ζωή...

Πολύ όμορφο Δημήτρη!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

...ο ερωτας ειναι διαχρονικος..
..και αχρονος...
...αλλαξε ο,τι επιτρεψαμε εμεις να αλλαξει..
καλησπερα delta!
γραφεις πολυ ομορφα..
αλλα το σχολιο/ερωτηση σου με μελαγχολησε...

delta είπε...

@ Μια φορα κι εναν τρελο...

Το έπιασα το σεξουαλικό υπονοούμενο Ελένη μου :-)

Ευχαριστώ πολύ. Να είσαι καλά

delta είπε...

@ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Η μελαγχολία μπορεί να γίνει πολύ δημιουργική αρκεί να μην το παρακάνουμε μ’ αυτή γιατί τότε οδηγεί στην κατάθλιψη.

Ναι έτσι είναι :

...αλλαξε ο,τι επιτρεψαμε εμεις να αλλαξει..

Ξέρεις πως είμαι υπέρ της προσωπικής αλλαγής. Υπέρ της εξέλιξης και όχι της στασιμότητας. Απλώς αναπολώ καμιά φορά τα πιο παιδικά, τα πιο αθώα χρόνια μας...