Κυριακή 20 Δεκεμβρίου 2009

Βασιλοπαίδες


Χρόνους πολλούς μετά την τελευταία γέννησή μου
παλεύοντας να βρω το "ποιος",
το "από πού" και το "γιατί",
μέσα σε ερήμους, δάση
και σε ανήλιαγες στοές οδοιπορούσα.




Αυτό που μοίρασε τον Εαυτό Του σε κομμάτια
κι όμως Ανέπαφο και Άφθαρτο παρέμεινε
τα θολωμένα παιδικά μου βήματα οδήγησε κοντά σας,
σε σας που πάντα κατοικούσατε μαζί μου
μέσα στα δώματα του Σύμπαντος
μες στα παλάτια του Πατρός τα άχρονα
και στις αυλές τις αστρικές,

εκεί που δίχως λέξη ν' ανταλλάξουμε
όλοι γνωρίζαμε πως είμαστε Ένα.



Πριν καταλάβω, πριν να θυμηθώ,
ένας ζητιάνος νόμιζα πως είμαι,
ένας παρίας άχρηστος κι ασήμαντος,
φριχτό φορτίο περιττό πάνω στους ώμους της ζωής.



Τώρα γεμίσαν λάμψη απόκοσμη οι οφθαλμοί
κι άστραψαν γλώσσες πύρινες ανάμεσα στα φρύδια.
Τώρα Εκείνο που Προέλευση
και Προορισμός μας είναι,
Αυτό που Αρχή και Τέλος Προαιώνιο υπήρξε,
το Άφατο, το Απερίγραπτο, το Παν,
που μας απέστειλε μες στη Σοφία Του
ν' ανταμωθούμε,
τώρα Εκείνο γίνεται Ψίθυρος
Άγιος
και Ήχος Μυστικός
κι όλο μας λέει σε εμάς τους άσημους και ταπεινούς
πως γεννηθήκαμε μαζί
σε Νεφελώματα πορφύρας
κι όλοι αδέρφια είμαστε επουράνια
πρίγκηπες κι αρχοντόπουλα
βασιλοπαίδες...


11 σχόλια:

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Τώρα, εκείνο το αφατο
γίνεται ψίθυροςΑγιος
και ήχος μυστικός.....
και...
ακρόφτερο ψυχής η σκέψη μου
συναντά τηνδική σου....
σε νεφέλωμα πορφύρας...
Να'σαι καλά Φώτη!!

Nath είπε...

Αχ βρε Φώτη!
Με συγκινούν τόσο πολύ αυτά που γράφεις, και τρέχουν δάκρυα ... είναι τόσο θεραπευτικό..
Μου θυμίζουν τον εαυτό μου πριν από πολλά χρόνια, και το ακατανόητο που ένιωθα...
Χαίρομαι που ένας άνθρωπος κρατάει την ψυχή του για γραφίδα και δεν δειλιάζει..
Να είσαι καλά και να γράφεις...γιατί όταν βλέπω την ψυχή του άλλου , ακόμα και στο χαρτί, είναι σαν να βλέπω και τη δική μου
Σε ευχαριστώ!

Ευρύνοος είπε...

Αδελφέ μου Φώτη

όπως είπα μοιραζόμαστε την ίδια δεξαμενή Σκέψης όλοι μας..
το θέμα είναι οτι κάποιοι δέν τολμούν να βουτήξουν βαθιά..

είναι η μόνη δεξαμενή που δέν κινδυνεύεις απο ..πνιγμό..

χαίρομαι να διαβάζω τέτοια κείμενα..
η Αλήθεια και η κατ-αγωγή μας, είναι μέσα μας..

χαιρετώ σε :)

Φώτης είπε...

Πέλα μου, σ' ευχαριστώ που είσαι κοντά μας και μας στηρίζεις! Νιώθω το ακρόφτερο της ψυχής και της σκέψης σου να με συναντά και να με αγγίζει στα μυστικά ουράνια δώματα της καταγωγής μας...
Εύχομαι όμορφες στιγμές με τους ανθρώπους που αγαπάς και στην ψυχή σου γαλήνη και αρμονία!

Φώτης είπε...

Nath, ζητώ συγγνώμη που σε κάνω να δακρύζεις, αν και ξέρω πως τα δάκρυα αυτά είναι χαράς και συγκίνησης και σε λυτρώνουν.
Δεν ήμουν πάντα τόσο "γενναίος"! Γράφω πολλά χρόνια, όμως πάντα δίσταζα να εκτεθώ και να μοιραστώ όσα ένιωθα, από φόβο μη με θεωρήσουν ονειροπόλο και φαντασιόπληκτο και μήπως χλευάσουν τα συναισθήματα που έκαιγαν την ψυχή μου.
Τώρα πια, αυτά τα άφησα πίσω μου. Νιώθω πιο σίγουρος για τον εαυτό μου, εμπιστεύομαι την εσωτερική μου φωνή και παίρνω κουράγιο από τις δικές σας φωνές, που με βεβαιώνουν πως είμαι σε καλό δρόμο!...
Σ' ευχαριστώ! Να είσαι πάντα καλά και να γεμίζει η ζωή σου με τις ευλογίες και τη Χάρη του Θεού!

Φώτης είπε...

Αδελφέ Τάσο,
σε χαιρετώ κι εγώ! Η δεξαμενή της κοινής σκέψης μας (συλλογικό υποσυνείδητο για τους ψυχαναλυτές, παρουσία του Θεού μέσα μας για τους μη ορθολογιστές) μας συνδέει και μας ενώνει όλους!...
Να είσαι καλά!

delta είπε...

Πω πω τι μου ‘κανες ρε Φώτη …

Διάβασα το σχόλιο σου στο Ξάνθη Φιλοσοφείν στην ανάρτησή μου κι έψαχνα όλη μέρα να βρω που έχουν αναρτηθεί οι βασιλοπαίδες

Στο τέλος είπα δε μπορεί άνοιξε κι άλλο μπλοκ ο Φώτης

Θα σου έστελνα mail αλλά το βρήκα διαβάζοντας το σχόλιο σου στον Τρελό !!!

Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι πρόλαβες και ανάρτησες το τόσο όμορφο αυτό ποίημα πριν από μένα. Ίσως γιατί στα αγαπημένα του Ξάνθη φαινόταν μέχρι το βράδυ το παλιό το «Εν ημίν Θεός». Κρίμα που το καπάκωσα ρε Φώτη το εξαιρετικό και επίκαιρο ποίημα σου, αλλά δεν το κατάλαβα. Άλλη φορά θα παίρνω τηλέφωνο …

Σε όλα τα ποιήματα σου βάλε αν θέλεις ΕΤΙΚΕΤΑ ΠΟΙΗΣΗ για να ξεχωρίζουν και να τα βρίσκουμε εύκολα αργότερα.

Άντε καλό βράδυ να ‘χεις

vlaxos είπε...

Καλησπέρα Φώτη και από εμένα !!!

Δεν θα σχολιάσω το πολύ όμορφο ποίημα σου γιατί απλά είναι τόσο εκφραστικό τόσο μεταφυσικό γεμάτο θυμητικά από περασμένες ζωές σου…διαφωτιστής τότε διαφωτιστής και τώρα. Να είσαι πάντα δυνατός στην πένα σου και να παίρνεις πρωτοβουλίες στην ζωή σου, τα καλά δεν σου έχουν έρθει ακόμα…

delta είπε...

Αυτή είναι η μαγεία της ποίησης. Μέσα σε τέσσερεις στροφές τα είπες όλα !

Νομίζω πως γίνεσαι όλο και καλύτερος. Προσωπικά χαίρομαι να σε διαβάζω.

Κάνε μου μια χάρη σε παρακαλώ. Βάλτο και στο Ξάνθη μεθαύριο αν θέλεις

Φώτης είπε...

Φίλε Γιάννη,
δεν ξέρω αν ήμουν διαφωτιστής στην προηγούμενη ζωή μου, απλώς προσπαθώ να αποτυπώνω πάνω στο χαρτί εικόνες και εντυπώσεις που κατακλύζουν τη σκέψη και την ψυχή μου και παλεύω να τους δώσω σχήμα και μορφή με τον μόνο τρόπο που ξέρω και μπορώ.
Τη δύναμή μου την αντλώ από τον Θεό, από την παγκόσμια σοφία που βρίσκω μέσα στα βιβλία μου και από όλους εσάς που με συντροφεύετε στα εσωτερικά μου ταξίδια.
Σ' ευχαριστώ, φίλε!

Φώτης είπε...

Δημήτρη,
ποιος νοιάζεται, ρε φίλε, για το "καπάκωμα"; Σημασία έχει που μπορούμε και επικοινωνούμε με τέτοιους τρόπους, που συχνά κι εμείς μένουμε άφωνοι!
Το συγκεκριμένο ποίημα είναι το πιο πρόσφατο και είναι σαφείς οι επιρροές από τη γνωριμία μου με όλους εσάς τους τελευταίους 7 μήνες. Λογικά, θα μπει στο δεύτερο βιβλίο μου (όταν με το καλό έρθει εκείνη η ώρα).
Ευχαρίστως να το αναρτήσω και στο "Ξάνθη", αλλά τι εννοείς "μεθαύριο";
Θέλεις να μπει παραμονή ή ανήμερα στα Χριστούγεννα;
Και κάτι άλλο, δεν ξέρω πώς να βάλω τις Ετικέτες κάτω από τις αναρτήσεις (σου είπα, είμαι ακόμα στραβάδι στο blogging!).
Σε χαιρετώ, βασιλόπουλο της Ξάνθης!