Τετάρτη 16 Ιουνίου 2010

Η κορωνίδα της δημιουργίας...



« Ο Δάσκαλος είναι που μεταμορφώνει τον εγκέφαλο του ζώου σε νου του ανθρώπου. Αυτός κατορθώνει ώστε η ματιά του καθένα μας να μη μένει βλέμμα βοδιού, αλλά να γίνεται βιβλίο ανοιχτό, να το διαβάζεις. Επεξεργάζεται το πετσί της κεφαλής μας και δημιουργεί πρόσωπο…»

Ένα μικρό αφιέρωμα σε ένα μεγάλο Δάσκαλο και φιλόσοφο – τον μεγαλύτερο ίσως που εμφανίστηκε τον τελευταίο αιώνα στην έρημη πατρίδα μας…
Δε θα σχολιάσω…Η φωνή του, καθαρή και κρυστάλλινη, χύνεται από ψηλά μες στης ψυχής μας το σπαρμένο χωράφι και την ποτίζει…
Ας ευχηθούμε μόνο να φυτρώσουν σπόροι, που καρπούς αντάξιους θα φέρουν…

« Να υπάρχεις Ελληνικός δηλώνει τέσσερις τρόπους συμπεριφοράς:
Ότι δέχεσαι την αλήθεια που έρχεται μέσα από τη φύση, όχι την αλήθεια που φτιάχνει το μυαλό των ανθρώπων.
Ότι ζεις σύμφωνα με την ηθική της γνώσης, όχι με την ηθική της δεισιδαιμονίας και των προλήψεων.
Ότι αποθεώνεις την εμορφιά, γιατί η εμορφιά είναι δυνατή σαν τον νου σου και φθαρτή σαν τη σάρκα σου.
Και κυρίως αυτό:
Ότι αγαπάς τον άνθρωπο…Πώς αλλιώς! Ο άνθρωπος είναι το πιο τραγικό πλάσμα μέσα στο σύμπαν...

«Το αληθινότερο πράγμα στο γνήσιο ποιητή είναι η ίδια η ζωή του! »

« Έλληνας θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί, το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα και το δείλι να δακρύζεις περήφανα...»

« Αυτές είναι οι δύο εντολές που πάνω τους κρέμονται οι νόμοι και οι προφήτες της παιδείας:
Να χτίζεις στο μάρμαρο της γνώσης και να γκρεμίζεις στην αχεροπλιθιά της πρόληψης.»

« Να σέβεσαι ένα δέντρο περισσότερο από ένα βιβλίο. Ακόμη κι όταν το τελευταίο είναι οι “Ωδές” του Κάλβου. Κι αν δεις ένα μικρό μυρμήγκι να τραβάει στη δουλειά του, είναι χρήσιμο να συλλογιστείς ότι το έργο που κάνει δεν είναι μικρότερο από μια σπουδαία αγόρευση του μεγάλου Βενιζέλου στη Βουλή. »

  
 
« Ο περήφανος και τίμιος άνθρωπος θα ζητήσει την εσχατιά της αλήθειας, παρότι υποψιάζεται ότι το φως της θα τυφλώσει τη χωματένια του όραση. »



« Μια μέρα θα τα κλείσουμε...Ας γνωρίσουμε λοιπόν τη ζωή που μας δίνεται τόσο λίγο, όσο μπορούμε πιο βαθιά. Αλλά αυτό προϋποθέτει κόπο πολύ, αγώνα ασταμάτητο και προ παντός θυσία...Έτσι θα νιώσουμε τη ζωή, γλυκειά σαν τρυφερή παρθένα, ανυπότακτη σαν τα όνειρα.»


« Να ζεις με πλήθουσα γύρω σου τη σιωπή και τα λόγια σου, όταν χρειάζουνται, να πέφτουν μετρημένα σαν τις καμπάνες της Μεγάλης Παρασκευής...»


« Μας καρτεράει στην έξοδο, φίλε, έχει στημένο στα έσχατα άσφαλτο στρατοκαρτέρι ο ανίκητος. Ο μεγάλος...με την κόκκινη χλαμύδα και του κατραμιού τη ματιά. Μη μας δεχτεί κιοτήδες, άπλερους και ντροπερά παραδομένους...Η ευγενέστερη πράξη λογιάζω πως στέκει στον άνθρωπο η διαμαρτυρία στο τίποτα. Ενάντια στο σκοτάδι που βουίζει τριγύρω του, στο αδιέξοδο, στην άρνηση και την καταφρόνια για λύση. Γιατί ο άνθρωπος γίνεται αληθινός, περνάει στην υψηλή κλάση των εκλεκτών και των ολίγων μόνο αφού συνειδητά ομολογήσει και θαρραλέα παραδεχθεί το σκοτάδι. Τότε ο αγώνας του έχει αντίπαλο μόνο και μάχεται ενάντιά του με το άδειο πουκάμισο της ελπίδας και τη φρίκη. Αυτό τον κάνει αληθινό και τον ντύνει με την ευγένεια, αυτό το ατίμητο φόρεμα. Όλα τ’ άλλα είναι κονταροχτυπιές στον αδειανό αγέρα. Η πιο κακή εκτύπωση του Δον Κιχώτη...»

« Ευτυχώς δε με κουράζει η μοναξιά. Καταφεύγω στα βιβλία και εκεί βρίσκω πραγματική λύτρωση. Κάτι που πλησιάζει την απόλυτη γαλήνη...Διαβάζω ποίηση και λογοτεχνία. Είναι μια καταφυγή, ξέρεις, η μελέτη. Ανδρώνεται η ψυχή. Ζεις σ’ ένα δικό σου ξεχωριστό κόσμο. Βασίλειο θα μπορούσα να πω...»

« Ο έρωτας είναι γνώση. Ο έρωτας είναι ευγένεια και αρχοντιά.»

«...Γιατί “άνθρωπος” στη βάση του σημαίνει “λάθος” και στην κορφή του “εξαγνισμός”...»

« Αρετή είναι η ειλικρίνεια που δείχνουμε απέναντι στον εαυτό μας. Και είμαστε ενάρετοι στον βαθμό που μπορούμε να γυμνώνουμε τον εαυτό μας απέναντι στον εαυτό μας...»

« Η λύπη που μπορεί να μου προσφέρη πεσκέσι η ζωή δεν οδηγεί και στην απαισιοδοξία. Η πικρία μου έχει τη δύναμη να μην πνίγει την ελπίδα. Και αγαπάω με μανία και πληρότητα τη ζωή, έστω κι αν είναι βαρύ το φορτίο της λύπης που μας επιφορτώνει.»

«...κι αν κρουστάλλιασε τώρα τη ζήση μας ο βοριάς και η έγνοια της δημιουργίας, η ανάγκη να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε εμείς με τον μόχθο μας τον ίδιο τη ζωή, μη λυπάσαι. Είναι και τούτο ωραίο, θεία προσταγή, αδελφέ. Είναι ο άνθρωπος της δημιουργίας η κορωνίδα. Έχει θείο το σπέρμα και υψηλήν την αποστολήν. Σε τούτο διαφέρει μαθές από τα κτήνη και τα βοσκήματα. Αρκεί να το καταλάβη. Να νοιώση βαθειά, τόσο βαθειά που να τον ποτίση ένας θείος και πολυδύναμος τρόμος, ότι είναι πλασμένος από πάστα περιούσια...»


( Τα αποσπάσματα προέρχονται από τις επιστολές του Δημήτρη Λιαντίνη προς τον αδελφό του Στέφανο και προς τον φίλο του Μίλτο Κηρυκόπουλο.
Η φωτογραφία του καθηγητή προέρχεται από το προσωπικό του αρχείο και την ιστοσελίδα: http://www.liantinis.org/ )
 

12 σχόλια:

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Αυτόν τον Έλληνα αγαπώ.
Τον άνθρωπο που είναι μέρος της φύσης.
Και όχι κυρίαρχος.
Η μορφή και η σκέψη του Λιαντίνη, οδηγός και φάρος και λάμψη στην ζωή μου.
Να ένα θέμα που πρέπει να το αναδείξουμε στην συνάντησή μας φίλε!
Την αγάπη μου.

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

« Αρετή είναι η ειλικρίνεια που δείχνουμε απέναντι στον εαυτό μας. Και είμαστε ενάρετοι στον βαθμό που μπορούμε να γυμνώνουμε τον εαυτό μας απέναντι στον εαυτό μας...»
η Πρωταρχική γύμνια..
Κι ίσως έτσι να καταφέρουμε να εξαγνιστούμε γιατί:
«...Γιατί “άνθρωπος” στη βάση του σημαίνει “λάθος” και στην κορφή του “εξαγνισμός”...»

καλημέρα Φώτη!
πολύ ωραία τα αποσπάσματα που έβαλες.
Ευχαριστώ

Margo είπε...

Δεν έχω διαβάσει τίποτε δικό του. Εντυπωσιάστηκα!!!
Τελικά ήταν πολύ ιδιαίτερος άνθρωπος.. ευχαριστούμε Φώτη!

Είσαι καλά;
Φιλιά πολλά:)

Φώτης είπε...

Βαγγέλη μου,

τα τελευταία 12 χρόνια με έχει σημαδέψει η σκέψη και η γλώσσα του Λιαντίνη!
Και βέβαια θα ήθελα να μιλήσουμε για αυτόν τον ιδιαίτερο άνθρωπο στη συνάντησή μας!

Να είσαι καλά, φίλε!
Καληνύχτα!

Φώτης είπε...

Γεια σου, Φιλαρέτη!

Σε επόμενη ανάρτηση θα παραθέσω αποσπάσματα από το βιβλίο του "Τα Ελληνικά".
Σε αυτό μιλάει κυρίως για την έλλειψη παιδείας στην εποχή μας, για τον ρόλο του αληθινού Δασκάλου ( αυτό θα σε ενδιαφέρει άμεσα...), για το αρχαιοελληνικό πνεύμα και τη σχέση του ελληνισμού με τον χριστιανισμό, για την ποίηση και την ιεράρχηση των ποιητών και γενικότερα για τη νεοελληνική λογοτεχνία...

Ένα βιβλίο εξαιρετικό, μεστό νοημάτων, ανατρεπτικό και ποιητικό και τελικά αντάξιο ενός σπουδαίου, αδέσμευτου και βαθιά φιλοσοφημένου Λάκωνα!

Καληνύχτα, φίλη μου!

Φώτης είπε...

Μαρία μου, σε χαιρετώ!

Καλά είμαι, πριν λίγες μέρες τέλειωσα με τα διαβάσματα και τις εξετάσεις και τώρα μόνο δουλειά και χαλάρωση (αναγνώσεις "εξωσχολικές", μπάνια, βόλτες, ίντερνετ και προετοιμασία για διακοπές...)

Δεν εκπλήσσομαι που δεν έχεις διαβάσει τα έργα του Λιαντίνη. Ο περισσότερος κόσμος έχει συνδέσει το όνομά του με τη μυστηριώδη εξαφάνισή του το 1998 και τον γενικότερο "ντόρο" που έγινε από τα ΜΜΕ για λόγους τηλεθέασης.
Λίγοι είναι αυτοί που ενδιαφέρθηκαν να ψάξουν ποιος ήταν αυτός ο άνθρωπος, τι πίστευε, τι ένιωθε, τι έγραφε στα βιβλία του και τι έλεγε στις εμπνευσμένες διαλέξεις του στα αμφιθέατρα της Φιλοσοφικής...

Αντίθετα, στο εξωτερικό (και ιδιαίτερα στη Γερμανία) ο Λιαντίνης κατατάσσεται ανάμεσα στις κορυφαίες φιλοσοφικές φυσιογνωμίες του 20ου αιώνα!
Τυχαίο;...Δε νομίζω!...

Αν σε ενδιαφέρει, μπες στο www.liantinis.org και θα βρεις βιογραφία, φωτογραφίες, τα έργα του, βιντεάκια με αποσπάσματα από ομιλίες κ.ά.

Καλη νύχτα να έχεις!

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Φώτη μου,φιλόσοφος...μύστης της ζωής και πέραν αυτής..δεν γνώριζα πολλά για αυτόν μέχρι που βούτηξα στη σκάψη του,χάρι σε μια παλαιότερη αναρτηση της ΠΕΤΑΛΟΎΔΑς!
θα κοιτάξω για το βιβλίο που ανέφερες.
Μια γλυκειά καλημερα άπο μένα!!!!

ANAZHTHΣH είπε...

« Έλληνας θα ειπεί το πρωί να γελάς σαν παιδί, το μεσημέρι να κουβεντιάζεις φρόνιμα και το δείλι να δακρύζεις περήφανα...»
Ενδιαφέρουσα σίγουρα προσωπικότητα με κάποιες αθέατες πλευρές...
Περιμένω την επόμενη ανάρτησή σου.
Να είσαι καλά φίλε.

Φώτης είπε...

Καλησπερίζω την όμορφη Καστοριά!

Ψάξε για το βιβλίο και θα με θυμηθείς!
Επίσης για το θέμα της παιδείας και της φιλοσοφίας της αγωγής μιλάει ο Λιαντίνης και στο "Homo Educandus".

Καλό βράδυ, Πέλα μου!

Φώτης είπε...

Καλησπέρα, Όλυ!

Σύντομα θα ακολουθήσει η επόμενη ανάρτηση για "Τα Ελληνικά" του Λιαντίνη.

Να είσαι κι εσύ καλά!
Καλό βράδυ!

habilis είπε...

Mπράβο για το αφιέρωμα στο Λιαντίνη !
(το προτελευταίο μου post ήταν για το τελαυταίο βιβλίο του "Γκέμα")

Φώτης είπε...

Φίλε "Habilis",

πέρασα μια βόλτα από το ιστολόγιό σου.
Έχεις κάνει πολύ καλή δουλειά!

Μου άρεσαν τα αποσπάσματα από τη "Γκέμμα", αλλά και η τελευταία ανάρτηση με τους πίνακες του Dali, που είναι από τους αγαπημένους μου ζωγράφους!

Να είσαι καλά!
Καλό απόγευμα!