Το δημιούργημα άνθρωπος θέλησε να ονομαστεί δημιουργός. Και ενώ ο Δημιουργός του διοικεί τα πάντα, χωρίς να τα περιορίζει και τα κατευθύνει με την Άπειρη Αγάπη Του, αυτός επιζητά την υποδούλωση. Αντιτάσσει την ατέλεια στην τελειότητα, επιδοκιμάζοντας την αποτυχία του. Όμως στο Τέλειο δεν μπορεί να εισχωρήσει το ατελές.
Έτσι το ατελές αποκόπτεται για να διανύσει την πορεία του και να καταλήξει στην αρχική του Τελειότητα. Όσο ο άνθρωπος διατηρεί τον τίτλο του δημιουργού πάντα θα αποτυγχάνει, γιατί διαιωνίζει την αποστασία του. Πρέπει να εναρμονίσει το «Είναι» του με τους κραδασμούς του Λόγου Δημιουργού. Τότε αυτομάτως γίνεται δημιουργός. Δημιουργός αρμονίας, Δημιουργός του Παντός.
Aυτή η θέση περιμένει τον άνθρωπο από την αρχή της εκπόρευσής του. Γι’ αυτό η Δημιουργία αναμένει από αυτόν την Τέλεια Εκδήλωσή της. Γιατί συντονιζόμενος με τον Λόγο – Δημιουργό, δεν θα μπορούσε παρά να ενεργεί σαν Αυτόν. Μέσα από τον άνθρωπο η δημιουργία θα ολοκληρωθεί. Μέσα από αυτόν θα οδηγηθεί στην Πηγή της, χωρίς να πάψει να υπάρχει.
Όταν ο άνθρωπος οδηγηθεί διαμέσου του Λόγου – Δημιουργού στο Θεό – Πηγή, τότε και η Δημιουργία ολόκληρη θα αποκτήσει πάλι την ισορροπία της μέσα στη Θεότητα. Τα Σύμπαντα θα αντηχήσουν από υπέροχους ήχους χωρίς καμιά παραφωνία. Οι Νόμοι θα αδρανοποιηθούν , γιατί τίποτα δε θα αντιτίθεται σ’ αυτούς. Παντού η Ένωση, παντού η Αγάπη.
Ο άνθρωπος είναι αναγκαίο να αντιληφθεί τη θέση του μέσα στο Σύμπαν. Είναι αλληλένδετος με το Σύμπαν, γιατί συνδέεται με το Θεό, που το δημιούργησε. Στο χέρι του κρατά την Ενότητα, στο λόγο του στηρίζεται η Δημιουργία. Όταν ο λόγος του πλανάται η ισορροπία χάνεται. Όταν ο λόγος του εναρμονίζεται με το Θείο Λόγο, τα πάντα είναι Τέλεια και η Βασιλεία των Ουρανών υπάρχει παντού.
Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό ...
.jpg)
3 σχόλια:
Περιγράφεις τον Άνθρωπο τον ξυπνητό κι όχι το διανοητικό θηλαστικό που λανθασμένα έχει αυτό το όνομα.
Έχω γίνει κουραστική να το λέω μα πιστεύω πως δεν υπάρχει και κάτι άλλο. Στιγμή τη στιγμή όλο και περισσότερο να επαγρυπνώ και να πετώ όσο πιο πολύ ψυχολογική σαβούρα μπορώ από πάνω μου.
Λίγο λίγο ν' ανοίγω το δρόμο μέσα μου για να κατοικήσει ο Λόγος.
Ένας καλός φίλος μου ζήτησε μετάφραση του «δυσνόητου» όπως το χαρακτήρισε παραπάνω κείμενου. Έτσι του πληκτρολόγησα λίγα διευκρινιστικά σχόλια. Τα αντιγράφω κι εδώ :
Αιτία της κάθε δυστυχίας του ανθρώπου είναι η απομάκρυνση από την Πηγή της Ζωής.
Λειτουργώντας αποκομμένος από το σύμπαν, αποκομμένος από την Ύπαρξη είναι δύσκολο να έλξει αυτό που επιθυμεί και αδύνατον να δημιουργήσει την πραγματικότητα που φαντάζεσαι.
Όταν όμως οι επιθυμίες του απορρέουν από τον Θείο Λόγο, από την ίδια Ύπαρξη, όταν εναρμονίζεται με την φύση, όταν γίνεται Ένα με το Είναι του, όταν εναρμονίζεται με τον Λόγο, δηλαδή με την ίδια την Ύπαρξη, τότε σταματά πλέον να έλκει καταστάσεις αρνητικές ή θετικές αλλά δημιουργεί το επιθυμητό αποτέλεσμα ο ίδιος.
Τότε γίνεσαι μάγος, γίνεται θεραπευτής. Το Σύμπαν τον ακούει γιατί ο ίδιος είναι το Σύμπαν. Αυτός είναι ο Συμπαντικός Άνθρωπος. Ο Τέλειος. Αυτός είναι ο προορισμός μας.
@ Μια φορα κι εναν τρελο...
Καλημέρα Ελένη
Περιγράφω το τέλος της πορείας του όντος που ονομάζεται άνθρωπος. Αφού όμως υπάρχει η αρχή κάποτε θα καταφέρουμε να προσεγγίσουμε αυτό το τέλος. Ο εναρμονισμός με τον Λόγο είναι η ουσία της διάνοιξης του εσωτερικού δρόμου μας. Τα «μέσα» που θα χρησιμοποιήσουμε για την διάνοιξη αυτή μπορεί να διαφέρουν από άτομο σε άτομο. Για άλλον μπορεί να είναι η προσευχή, μια εικόνα, ο διαλογισμός, η προσφορά κλπ.
Το κείμενο αντιλαμβάνομαι ότι είναι δυσνόητο και ίσως περίεργο για πολλούς. Μη ξεχνάτε όμως ότι βρισκόμαστε …στα Εσωτερικά Μονοπάτια
Δημοσίευση σχολίου