Η επί του όρους ομιλία

Παίρνοντας αφορμή από την αναφορά του delta στο πνευματικό φως, στα θαύματα και στην πορεία μας προς την τελείωση, θέλω να κάνω ένα σύντομο αφιέρωμα στην εμπνευσμένη ερμηνεία της Επί του όρους ομιλίας από τον Emmet Fox. Η ανάλυση είναι μια διασκευασμένη απόδοση των ιδεών του Fox διανθισμένη με λίγες δικές μου παρατηρήσεις.

Σύμφωνα με τον Fox, υπάρχει μια μεγάλη Αλήθεια στον κόσμο και γι' αυτή την Αλήθεια ήρθε και μίλησε στον κόσμο ο Ιησούς Χριστός. Πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι ο Ιησούς παρανοήθηκε και παρερμηνεύτηκε οικτρά και από την παρερμηνεία αυτή ξεκίνησε η ολισθαίνουσα πορεία και ο εκφυλισμός της χριστιανικής θρησκείας. Ο Ιησούς δεν οραματίστηκε τη δημιουργία οργανωμένης θρησκείας βασισμένης σε ιεραρχία αξιωματούχων και σε τελετουργικά συστήματα. Η όλη χροιά της διανόησής Του είναι απόλυτα αντιεκκλησιαστική, αφού κατέκρινε και καταπολέμησε την προσήλωση στους τύπους και την υπακοή σε σκληρούς και αυθαίρετους κανόνες. Δίδασκε μόνο ότι ο άνθρωπος πρέπει να κατανοεί και να πράττει τα πάντα μέσα σε ένα πνευματικό φως. Δίδασκε ότι ο άνθρωπος είναι κατά βάση ον πνευματικό και αιώνιο και ότι ο κόσμος της ύλης και η επίγεια ζωή είναι μόνο ένας τομέας της συνολικής αλήθειας που τον αφορά.
Ποια είναι όμως αυτή η Αλήθεια;...


Η μεγάλη Αλήθεια είναι ότι ο εξωτερικός κόσμος υπόκειται στην ανθρώπινη σκέψη και ότι ο άνθρωπος μπορεί να κυριαρχήσει επάνω του αν ελέγξει απόλυτα τις σκέψεις του και αφυπνίσει τη συνειδητότητά του. Οι εμπειρίες όλης της ζωής μας είναι η εξωτερική εκδήλωση των μυστικών μας σκέψεων, είναι επομένως καθαρά θέμα προσωπικής επιλογής και ο καθένας δρέπει τη σοδειά που μόνος του έχει σπείρει. Με βάση την ιδέα αυτή, μπορούμε να κατανοήσουμε τις έννοιες της προσευχής και του θαύματος.
Όλοι οι μεγάλοι μύστες, φιλόσοφοι αλλά και επιστήμονες υποστήριξαν ότι το σύμπαν είναι ένα τέλειο σύστημα νόμου και τάξης. Επειδή όμως ό κόσμος της ύλης είναι μόνο ένα μικρό τμήμα του, όλοι οι κανόνες του φυσικού πεδίου μπορούν να υπερκερασθούν από μια κατανόηση/συνειδητότητα που έχει ανυψωθεί και τους έχει υπερβεί. Αυτό είναι το λεγόμενο θαύμα. Κάτω λοιπόν από το ίδιο πρίσμα, η προσευχή είναι η ανύψωση της συνειδητότητας πάνω από τους περιορισμούς του φυσικού πεδίου που αφορούν την ύλη.
Αυτό ακριβώς έκανε ο Ιησούς. Ήταν σε θέση μέσω της προσευχής και της άμεσης επαφής του με τη Θεία Χάρη να υπερνικήσει τους περιορισμούς της ύλης και να επιδράσει θαυματουργικά πάνω στους φυσικούς νόμους. Επειδή η σκέψη του καθένα μας ανήκει στο συλλογικό υποσυνείδητο με το οποίο αλληλεπιδρά, κάθε καλή ή κακή σκέψη μας έχει αντίκτυπο σε όλη την ανθρωπότητα του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος. Επομένως, ο Ιησούς υπερνικώντας την ύλη αλλά και τον ίδιο το θάνατο, έκανε έργο ανυπολόγιστης αξίας για την ανθρωπότητα και γι' αυτό δίκαια καλείται Σωτήρας του κόσμου.


Ο Ιησούς λοιπόν προτείνει να χαράξουμε μια καινούργια πορεία για το νου, βασιζόμενος στην ιδέα πως, αν η νοητική κατάσταση είναι σωστή, τότε και όλα τα υπόλοιπα θα είναι σωστά.
Ας δούμε συνοπτικά το πρώτο μέρος της Επί του όρους ομιλίας, που είναι περισσότερο γνωστό ως Μακαρισμοί:

"Μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών."

Οι "πτωχοί τω πνεύματι" είναι αυτοί που έχουν αδειάσει τον εαυτό τους από κάθε επιθυμία να επιβάλλουν την ατομική τους θέληση, που έχουν απορρίψει πλάνες, στερεότυπα, πεποιθήσεις και προκαταλήψεις, προκειμένου να αναζητήσουν ολόψυχα και ανεμπόδιστα τον Θεό.

"Μακάριοι οι πενθούντες, ότι αυτοί παρακληθήσονται."

Οι "πενθούντες" είναι αυτοί που επιλέγουν να πλησιάσουν τον Θεό μέσω της θλίψης και του πένθους, αντί μέσω της συνειδητής στροφής προς Αυτόν. Τα βάσανα και οι επίπονες εμπειρίες δεν είναι "τιμωρία", αλλά το φυσικό επακόλουθο μιας σχέσης αιτίας-αποτελέσματος. Ο Θεός είναι το Φως, η Θερμότητα και η Αγάπη. Αν επιλέξεις να απομακρυνθείς από το φως, θα βυθιστείς στο σκοτάδι. Αν τραβηχτείς μακριά από τη φωτιά, θα νιώσεις κρύο. Αν απορρίψεις την αγάπη, πρέπει να μάθεις να ζεις μέσα στο φόβο και το μίσος. Είναι απλό. Μαθαίνεις από τα λάθη σου και επιλέγεις πλέον να στραφείς προς ένα νέο τρόπο σκέψης.
Έτσι, το πένθος γίνεται ένα μάθημα ζωής και μια ευεργεσία κρυφή, μέσα από την οποία θα προκύψει η "παρηγορία", δηλ. η εμπειρία της Θεϊκής Παρουσίας.


"Μακάριοι οι πραείς, ότι αυτοί κληρονομήσουσι την γην."

Οι "πραείς" είναι όσοι έχουν διευρυμένο νου, βαθειά πίστη, άφεση του εαυτού και εσωτερική κατανόηση ότι το Θέλημα του Θεού, η Σοφία, η Χάρις και η Οικονομία της Διανοίας Του θα φέρνουν πάντοτε κάτι καλύτερο από οτιδήποτε μπορούμε εμείς να φανταστούμε ή να ζητήσουμε. Μέσω της πραότητας, της ταπεινότητας και της ένθερμης προσευχής, μπορεί ο άνθρωπος να κυριαρχήσει πάνω στις εξωτερικές εμπειρίες και στις εκδηλώσεις της ζωής, δηλ. να"κληρονομήσει την γην"...

"Μακάριοι οι πεινώντες και διψώντες την δικαιοσύνην, ότι αυτοί χορτασθήσονται."

Η "δικαιοσύνη" δεν είναι μόνο η ορθή συμπεριφορά, αλλά πρωτίστως η ορθή σκέψη για κάθε θέμα, σε κάθε τομέα της ζωής. Ο Ιησούς μιλά συνεχώς για τον μεγάλο κοσμικό και απαράβατο Νόμο του Σύμπαντος: "Ό,τι ακριβώς συμβαίνει εντός, συμβαίνει και εκτός" ή αλλιώς, "ό,τι σπέρνεις με τις αόρατες σκέψεις σου, αυτό θερίζεις στον ορατό σου περίγυρο". Αυτό που χρειάζεται είναι να είμαστε πραγματικά και ολόψυχα αφοσιωμένοι στις προσπάθειές μας, να "πεινάμε" και να "διψάμε" για την Αλήθεια και τη Δικαιοσύνη και να προσευχόμαστε συνεχώς για καθοδήγηση, έμπνευση και ενεργό επίδραση του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας.

"Μακάριοι οι ελεήμονες, ότι αυτοί ελεηθήσονται."

Δε μιλάει εδώ για την τυπική ελεημοσύνη και τη δωρεά των υλικών αγαθών. Ο Ιησούς μιλούσε συμβολικά. Εκείνο που πραγματικά έχει σημασία είναι να υπάρχει ευσπλαχνία στη σκέψη μας, να είμαστε "ελεήμονες" στις νοητικές μας κρίσεις για τους αδελφούς μας και να τους βοηθούμε να ελευθερώνονται από το ψέμα και την πλάνη. Αν μοιραστούμε μαζί τους το φως, αν τους "ελεήσουμε", δείχνοντάς τους την ατραπό της Αλήθειας, τότε θα ελεηθούμε και θα ευλογηθούμε κι εμείς.



"Μακάριοι οι καθαροί τη καρδία, ότι αυτοί τον Θεόν όψονται."

Τι είναι η "καρδιά" και πώς μπορεί να "καθαριστεί";...Οι "καθαροί τη καρδία" είναι όσοι αναγνωρίζουν τον Θεό ως την αληθινή Αιτία και τη μόνη αληθινή Δύναμη που υπάρχει. Όσοι τον βλέπουν ως την Πηγή της ζωής και όλων των αγαθών και το αποδεικνύουν πρακτικά και συγκεκριμένα, με κάθε σκέψη, λόγο και πράξη τους. Η "καρδιά" δεν είναι φυσικά ο συνειδητός νους, αλλά το αχανές υποσυνείδητο με τα απύθμενα και αχαρτογράφητα βάθη. Ο "καθαρισμός" και η αναμόρφωση του υποσυνείδητου μπορούν να επιτευχθούν με τη θερμή προσευχή ( δηλ. την ανύψωση της συνειδητότητας ) και την ειλικρινή πρόθεση να ζήσουμε σε αρμονία με τη Θεϊκή Βούληση. Όποιος το πετύχει αυτό, θα "δει τον Θεό", θα Τον αντιληφθεί πνευματικά και θα κατανοήσει την αληθινή Φύση και Ουσία Του.

"Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί Υιοί Θεού κληθήσονται."

Εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με την παγκόσμια ειρήνη και τον περιορισμό των εξοπλισμών, αλλά με την ειρήνη του πνεύματος. Για να είναι επιτυχημένη η προσευχή και η επικοινωνία μας με τον Θεό, πρέπει να κατακτήσουμε την εσωτερική γαλήνη, την ηρεμία της ψυχής, τη σιωπή του διαλογισμού, αυτή την ειρήνη που ξεπερνά τα ανθρώπινα μέτρα και μοιάζει με λεία γυάλινη θάλασσα, που περιβάλλει τον Θρόνο του Θεού. Οι "ειρηνοποιοί" που διαλογίζονται και αυτοσυγκεντρώνονται, ξεπερνούν τους περιορισμούς, ανοίγουν το πνεύμα τους και γίνονται πράγματι "Υιοί Θεού".


"Μακάριοι οι δεδιωγμένοι ένεκεν δικαιοσύνης, ότι αυτών εστιν η βασιλεία των ουρανών. Μακάριοι εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσιν και ειπωσι παν πονηρόν ρήμα καθ' υμών ψευδόμενοι ένεκεν εμού."

Αυτό που εννοεί εδώ ο Ιησούς είναι ότι όλες οι θλίψεις, οι διωγμοί και τα εμπόδια πηγάζουν αποκλειστικά από μέσα μας. Κάθε πνευματική διεργασία συνεπάγεται και μια "μάχη" με την κατώτερη φύση μας, με τον κατώτερο εαυτό μας, που εμμένει σε παλιά πρότυπα σκέψης και μας "προσβάλλει", μας "καταδιώκει" και μας "συκοφαντεί". Όποιος δώσει αυτές τις μάχες και εξελιχθεί πνευματικά, θα γευτεί την ευλογία και τη χαρά της πνευματικής τελείωσης, δηλ. της "βασιλείας των ουρανών".

Κλείνοντας, πρέπει να τονίσουμε ότι, από τη στιγμή που θα κατανοήσει κάποιος την αληθινή έννοια της διδασκαλίας του Ιησού, τα αποτελέσματα που θα έχει στη ζωή του θα εξαρτηθούν αποκλειστικά από την ειλικρίνεια και την ακρίβεια της εφαρμογής των αρχών αυτών σε κάθε τομέα και συναλλαγή της καθημερινότητας. Αυτά που έλεγε ο Ιησούς Χριστός είτε τα εννοούσε έχοντας πλήρη επίγνωσή τους είτε δεν τα πίστευε και συνεπώς έλεγε ανοησίες! Αυτό που θέλω να πω είναι ότι δε μπορούμε να ισχυριζόμαστε πως η διδασκαλία αυτή είναι η θεϊκά εμπνευσμένη Αλήθεια και συγχρόνως να αποφεύγουμε την προσπάθεια πρακτικής εφαρμογής της, θεωρώντας την ουτοπική και ανεδαφική. Κι αυτό είναι ένα μήνυμα που απευθύνω πρώτα στον ίδιο μου τον ασυνεπή εαυτό:

Αν θεωρώ τον Ιησού Χριστό έναν παράλογο ονειροπόλο που πουλούσε κούφια λόγια, τότε αυτόματα αρνούμαι τη θεϊκή Του φύση και κατά αναλογία τη δική μου θεϊκή ουσία, δηλ. την ύπαρξη της χριστικής αλήθειας μέσα στην ψυχή και το πνεύμα μου.
Αν όμως δέχομαι και ομολογώ πως η διδασκαλία του Χριστού είναι η Οδός προς την πνευματική Αλήθεια και την Φώτιση, τότε οφείλω να προσπαθήσω να προσαρμόσω τον τρόπο ζωής μου και να ευθυγραμμίσω τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις μου με τους λόγους και το παράδειγμά Του...