Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Εσωτερικά μονοπάτια

Για να αναζητήσουμε το πνευματικό φως, θα πρέπει μέσα μας να φωλιάζει μια προδιάθεση, μα το σημαντικότερο είναι να νιώθουμε ότι μέσα μας έχουμε μια μικρή φλόγα, ένα σπινθήρα, έστω βαθιά κρυμμένο, ο οποίος όμως λειτουργεί σαν μαγικό κλειδί που απεγκλωβίζει το πνεύμα, από το υλικό σώμα. Ψάχνοντας γι’ αυτή τη φλόγα μέσα μας, αρχίζει η προσπάθεια, η οδοιπορία, το ταξίδι για την Ιθάκη, που κρατάει όσο ένα όνειρο και που τελικά σε μας εναπόκειται να το μακρύνουμε, να το μεγαλώσουμε τόσο, ώστε να αγκαλιάσει μια ζωή, ολόκληρη τη ζωή μας.

Αν λοιπόν, τον σπινθήρα που έχουμε μέσα μας, τον σπινθήρα της απόλυτης γαλήνης, της αστείρευτης αγάπης, της ανυπέρβλητης συμπόνιας, καταφέρουμε να καταστήσουμε φλόγα που θα αφυπνίσει την διάνοια αλλά και που θα μας επιτρέψει να φτάσουμε στο «Γνώθι σαυτόν» και να μεταλλάξουμε αυτό το φως σε αγάπη αληθινή, ανυπόκριτη και άδολη, τότε μπορούμε να πούμε ότι έχουμε στα χέρια μας τη δάδα, τον πυρσό που φωτίζει τα μονοπάτια της ζωής, που ξυπνά τις δυνάμεις, οι οποίες μέσα μας ληθαργούν, εκείνες που είναι αναγκαίες για να ξεκινήσουμε για τη μεγάλη αναζήτηση, τη μεγάλη πορεία, την προσπάθεια για την ανεύρεση της Αλήθειας.



Είναι τιτάνιος ο αγώνας του ανθρώπου, γιατί όσο προσπαθεί να φτάσει στην τελείωση, τόσο συναντά το χείλος της Αβύσσου, ξαναγυρνά πίσω, και ξαναμπαίνει στο λαβύρινθο. Ποιος θα είναι εκείνος που θα μπορέσει να αποκτήσει τον μίτο της Αριάδνης ;

Ίσως πολλοί, ίσως κανένας, όμως η ελπίδα θα υπάρχει, γιατί η ελπίδα βρίσκεται μέσα του, είναι ο θείος σπινθήρας. Αν ο σπινθήρας γίνει φλόγα θα την αντέξει ; Ή θα χρειαστεί βοήθεια και θα την ζητά από εκεί απ’ όπου δε θα μπορεί να την λάβει ;

Εν τούτοις, όταν όλες οι ελπίδες μας φαίνονται χαμένες, μερικοί άνθρωποι αναζητούν τα θαύματα. Όταν όλος ο κόσμος λέει «εγκαταλείπω» μερικοί άνθρωποι κάνουν τα δικά τους θαύματα.


Είναι άραγε κατορθωτό να κάνουμε το δικό μας θαύμα ; Να φτάσουμε στην τελείωση ; Ή, η τελείωση είναι Ουτοπία ;
.
Είναι εφικτό να φτάσουμε στην Ιθάκη ; Ή, η Ιθάκη είναι ακόμα μια ψευδαίσθηση ; Μήπως τελικά, είναι το μονοπάτι, η πορεία, το ταξίδι, η αναζήτηση, το πλησίασμα στην Ιθάκη ;
.
Ο καθένας μας καλείται να δώσει την δική του απάντηση, την δική του διάσταση στην υπαρξιακή του αγωνία, να συμβουλευτεί την δική του πυξίδα, να μετρήσει τους ανέμους και να ανοιχτεί στο πέλαγος.


Το ταξίδι έχει αρχίσει και φαίνεται να είναι μεγαλειώδες – σαν τον ανθρώπινο αγώνα, σαν την ανθρώπινη αγωνία με την οποία αναζητούμε το Φως. Το Φως που εμπλουτίζεται με την αγάπη και στηρίζεται στην ελπίδα, για να γλυκαίνει την πορεία μας προς την τελείωση.

Καπετάν Φώτη...
.
Αγαπητοί μου συνταξιδιώτες...
.
… καλό μας ταξίδι …

8 σχόλια:

Φώτης είπε...

Φίλε Δημήτρη,
χαίρομαι για την άμεση ανταπόκρισή σου στην πρόσκλησή μου! Είναι τιμή μου να είναι μαζί τα ονόματά μας στη στήλη "Συνεργάτες"!
Διάβασα με συγκίνηση την ανάρτησή σου και ένιωσα για μια ακόμα φορά αυτό που είχες επισημάνει παλιότερα κι εσύ: όταν διαβάζω κείμενά σου είναι σαν να βλέπω τις βαθύτερες σκέψεις μου να βγαίνουν στο φως!
Με τέτοια ταύτιση απόψεων, θα νόμιζε κανείς πως γνωριζόμαστε χρόνια ή μεγαλώσαμε μαζί! Ποιος να πιστέψει πως δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ και έχουμε μιλήσει 5-6 φορές στο τηλ.;
Δεν θα απαντήσω άμεσα στα ερωτήματά σου. Οι απαντήσεις χαράζονται με την προσωπική διαδρομή του καθενός και είναι ισόβιες. Μου έδωσες όμως αφορμή για νέα ανάρτηση! Αυτό το εσωτερικό φως, αυτή τη δάδα είχα κατά νου όταν διαμόρφωνα ως αρχικό κείμενο του ιστολογίου το "Υμείς εστε το Φως του κόσμου..."
Καλό σου βράδυ, αδερφέ συγκυβερνήτη!

ΑΝΘΗ είπε...

Δεν έχει σημασία ο προορισμός, δεν έχει σημασία η Ιθάκη. Οι δοκιμασίες πολλές, αμέτρητα τα εμπόδια, αλλά πώς θα φτάναμε στο φως, αν δεν προχωρούσαμε στο σκοτάδι; Άλλωστε, είναι επιβεβλημένο ως άνθρωποι να γίνουμε οικοδόμοι πολιτισμού και να ανακαλύψουμε το υπερούσιο φως. Αυτό που καταξιώνει και αναγεννά την ανθρώπινη ύπαρξη, κάνοντάς την κοινωνό της Θείας γνώσης. Όποιος δεν ένιωσε το άκτιστο φως δίπλα του, γύρω του ή κοντά του, δεν είναι εύκολο να γίνει πνευματική δάδα. Γιατί ''δεύτερη ζωή δεν έχει''.

ANAZHTHΣH είπε...

Δεν μπορεί ο θείος σπινθήρας θα ενισχυθεί από την εστία προέλευσής του, θα γίνει πυρ που θα οδηγήσει στην ποθούμενη αναγέννηση...
Ένα ακόμη υπέροχο κείμενο.
Καλή συνέχεια φίλοι μου στο έργο σας.

delta είπε...

Αχ καλοί μου φίλοι …

Αξιόλογα τα σχόλια σας όπως πάντα

Αυτό το «αχ» όμως είναι ο αναστεναγμός ανακούφισης, γιατί η πορεία αυτή γίνεται ακόμη ομορφότερη όταν λαμβάνεις τόσο ισχυρές δονήσεις από τους συνοδοιπόρους σου.

Και βέβαια, “δεν μπορεί, ο θείος σπινθήρας θα ενισχυθεί από την εστία προέλευσής του”, όπως λέει η φίλη ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ.

Κι ακόμη θα συμφωνήσω εν μέρει με την φίλη ΑΝΘΗ συμπληρώνοντας ότι δεν έχει σημασία «μόνον» η Ιθάκη. Σίγουρα και η Ιθάκη έχει την σημασία της. Η Ιθάκη είναι ο στόχος. Δεν είναι όμως απαραίτητο να είναι ο στόχος, ο μοναδικός σκοπός μας. Υπάρχει και η δυνατότητα να μην είναι σκοπός ο στόχος. Υπάρχει η πιθανότητα να είναι η ίδια η διαδρομή ο σκοπός της κίνησης. Η ιδέα να κινείσαι σε μια πορεία χωρίς να είναι κάθε βήμα δοκιμασία. Η ευχαρίστηση να προχωράς προς μια κατεύθυνση. Τότε κάθε στιγμή αυτής της πορείας γίνεται και σκοπός.

Καπετάν Φώτη

Οι πρώτοι επιβάτες επιβιβάστηκαν.

Μπορεί το καράβι να γεμίσει, μπορεί και όχι.

Σημασία έχει να κρατάμε σταθερή πορεία.

Και μέχρι στιγμής η ρότα σου είναι άριστη.

Ας απολαύσουμε λοιπόν την διαδρομή

Καληνύχτα συνοδοιπόροι μου …

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Καλοτάξιδο!γεμάτο φως και ανάταση ψυχής!
...μια Ιθάκη ψάχνω
αν το φθάσιμο εκεί είναι ο προορισμός....

delta είπε...

Καλημέρα Πέλα !

Χωρίς εσένα δεν σηκώναμε τις άγκυρες.

Νομίζω πως στην ίδια Ιθάκη πηγαίνουμε όλοι ...

ΙΛΥΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ είπε...

Και νομίζω Δημήτρη και Φώτη,αυτό που μετραέι ειναι το ταξίδι!!
Καλό δρόμο λοιπόν!

Ανώνυμος είπε...

Que bom ver um pedacinho do Brasil aqui!Gostei muito! Felicidades pra você!