Καλωσόρισμα προς τους συνοδοιπόρους!

Κάθομαι μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και φαντάζομαι την εύλογη απορία όσων επισκέπτονται για πρώτη φορά τα Εσωτερικά Μονοπάτια. Ποιος ο λόγος ύπαρξης ενός ακόμα ιστολογίου εσωτερικής αναζήτησης και φιλοσοφίας;... Σε τι διαφέρει αυτό από όλα τα παρόμοια και τι παραπάνω έχει να πει;... Χρειαζόμαστε πραγματικά ακόμα ένα διαδικτυακό τόπο γεμάτο όμορφα λογάκια, ειδυλλιακές εικόνες, χιλιοειπωμένα αποφθέγματα και περισπούδαστες αναλύσεις φιλοσοφικών θεμάτων;...

Η αλήθεια είναι ότι δεν είναι σκοπός μου να δημιουργήσω ένα ξεχωριστό ιστολόγιο που "θα διαφέρει". Αντιθέτως, πρόθεσή μου είναι να βρούμε μαζί και να μοιραστούμε όσα μας φέρνουν πιο κοντά, όσα κοινά έχουμε ( απόψεις, αντιλήψεις, συναισθήματα, βιώματα, ανησυχίες και προβληματισμούς ) και όχι όσα μας διαφοροποιούν. Κάτι τέτοιο δε σημαίνει φυσικά πως δεν θα ακουστούν και διαφορετικές φωνές. Αυτό είναι απαραίτητο και ζωτικής σημασίας, ένα σημάδι υγιούς και γόνιμου διαλόγου που θα φιλτράρει τις όποιες διαφωνίες μας και τελικά, θα αναδείξει όσα μας ταυτίζουν. Δε στοχεύω λοιπόν στη δόμηση μιας κύριας γραμμής πεποιθήσεων, που θα παίζει το ρόλο της "αυθεντίας" και με την οποία θα πρέπει όλοι να συμφωνούν αναγκαστικά. Ο μόνος όρος για τη συμμετοχή στο ταξίδι ας είναι αυτός:

Η ειλικρινής διάθεση για ουσιαστική επικοινωνία με σεβασμό στην αντίθετη γνώμη και φυσικά, χωρίς να παρατηρηθούν θλιβερά φαινόμενα ανταλλαγής προσβλητικών και υποτιμητικών σχολίων. Κάτι τέτοιο δεν θα ταίριαζε στο επίπεδο της συνειδητότητας που πιστεύω πως έχουν όσοι πραγματικά αναζητούν την Αλήθεια και θα υποβίβαζε το ταξίδι σε ανόητη και χυδαία αντιπαράθεση μεσημεριανών κουτσομπολίστικων εκπομπών...


Ο φίλος Ianis μιλά συχνά για την επίτευξη της κρίσιμης μάζας, δηλ. τη συγκέντρωση όσο το δυνατόν περισσότερων και αγνότερων/καθαρότερων ατομικών στοιχείων, που θα προκαλέσουν την κατάλληλη στιγμή την (πυρηνική/πολιτισμική/συνειδησιακή) έκρηξη. Έρχομαι λοιπόν να ενώσω τη φωνή μου με τη δική σας, να ενώσω τη σιωπή μου με τη δική σας, να συντονίσουμε τους κραδασμούς και τις δονήσεις μας και να γίνουμε μαζί νότες αρμονικά δεμένες πάνω στην ίδια μελωδία που εμπνέεται, συνθέτει και εκτελεί ο Δημιουργός μας...Γνωρίζω πως οι ωραίες φράσεις, οι πετυχημένοι συνδυασμοί λέξεων και οι αφηρημένες ( και παρεξηγημένες ) έννοιες, όπως η Αγάπη, η Ενότητα, η Αλήθεια κ.τ.λ., ίσως κάποιους τους ξενίζουν και ίσως να ακούγονται σαν πομπώδεις ρητορικές μεγαλοστομίες ή έστω αφελείς, γλυκανάλατες και ρομαντικές ανοησίες. Όπως είπα και παραπάνω, η κάθε γνώμη είναι σεβαστή και αυτό είναι για μένα πάγια αντίληψη και στάση ζωής.
Δεν θα επιχειρηματολογήσω υπέρ των εννοιών αυτών. Απλώς, προτιμώ να ακούω μέσα μου εκείνη τη φωνούλα που μου σιγοψιθυρίζει καθημερινά πως όλες αυτές οι όμορφες λεξούλες δεν είναι παρά τα διαφορετικά ( αλλά και συνώνυμα ) επίθετα του Ενός, του Παντός, του ίδιου του Θεού...Άλλωστε, η Αλήθεια δε χρειάζεται υπεράσπιση...

Πριν κλείσω αυτή την "ιδρυτική διακήρυξη", θα ήθελα να κάνω μερικές ακόμα διευκρινίσεις, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και παρερμηνειών:
Κατ' αρχήν, φοβάμαι ότι θα απογοητεύσω κάποιες πληθυσμιακές ομάδες, που πιθανότατα θα εκλάβουν την παράθεση αποφθεγμάτων και την αναφορά σε ιστορικά πρόσωπα ως απόδειξη προσκόλλησης ( ή προσχώρησης ) σε συγκεκριμένες παρατάξεις και οργανώσεις. Εξηγούμαι:

Μολονότι θαυμάζω το πνεύμα, τη σοφία και το ήθος των αρχαίων Ελλήνων, μολονότι σπούδασα Ιστορία του Ελληνικού Πολιτισμού και προσπαθώ να ακολουθώ στη ζωή μου το πρότυπο του "καλού καγαθού", απέχω από κάθε μορφή προγονοπληξίας, αρχαιολατρείας και εθνικιστικού παραληρήματος, που υποστηρίζει το ελληνικό μονοπώλιο στη γνώση και την αλήθεια.
Μολονότι αγαπώ την ιερή μορφή του γλυκύ Ιησού, μολονότι έχω σαν οδηγό στη ζωή μου τη διδασκαλία και το παράδειγμά Του, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε ορθόδοξο ούτε ανορθόδοξο χριστιανό και γενικά, αρνούμαι οποιαδήποτε οργανωμένη και καλοστημένη επιχείρηση, που καπηλεύεται και ξεπουλά τα υψηλά νοήματα και τις μεγάλες αλήθειες, που σχετίζονται με το Ανώτατο Συμπαντικό Όν. Πώς να οργανώσεις το Άπιαστο, το Ασύλληπτο, το Υπερκόσμιο και το Θεϊκό;...
Μπορώ λοιπόν να δηλώνω περήφανα πως δεν είμαι οπαδός καμίας οργάνωσης, θρησκείας, αίρεσης, δόγματος, παράταξης, εταιρείας ή άλλου ιδεολογικού σχηματισμού. Όπως λέει και ο φίλος Ianis, "ΔΕΝ ΕΚΠΡΟΣΩΠΩ ΚΑΝΕΝΑΝ!"...



Τέλος, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι η δημιουργία αυτού του ιστολογίου δεν έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα προς οποιοδήποτε άλλο ιστολόγιο, που φιλοξενεί συναφή θέματα, ούτε διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ή σπουδαιότητας. Πολύ περισσότερο, δε μπορεί να συγκριθεί με το "Ξάνθη Φιλοσοφείν", χωρίς το οποίο δεν θα ήμουν σε θέση να τολμήσω τέτοιο εγχείρημα. Δεν φιλοδοξώ να συμπληρώσω ούτε κεραία, δεν είμαι ικανός να αφαιρέσω ούτε σημείο στίξης από την αξία, την ποιότητα και την πληρότητα του φιλοσοφικού καφενείου, που άλλαξε την καθημερινότητά μου εδώ και λίγους μήνες...
Γνωρίζοντας ότι η ονομαστική αναφορά πιθανότατα αδικεί όσους δεν κατονομάζονται, νιώθω την ανάγκη να ευχαριστήσω τους συνοδοιπόρους που αισθάνομαι λίγο πιο κοντά στην καρδιά και στον τρόπο σκέψης μου. Όλοι τους με κέρδισαν με την καθαρότητα του πνεύματός τους, με τον ψυχικό και εκφραστικό τους πλούτο, την ευαισθησία και τη δίψα τους να βιώσουν την ουσία του να Είσαι, απλά και αβίαστα, έτσι όπως μας διδάσκει η φύση, όταν θυμόμαστε να σιωπούμε και να την αφουγκραζόμαστε...
Δημήτρη (Delta), Λάμπρο (Lamda), Γιάννη (Ianis), Ιπτάμενε Ολλανδέ, Ειρήνη, Χριστίνα, Κέλλυ, Μαργαρίτα, Web-star, Ιλύς του χρόνου, Edelweiss, Πεταλούδα,
σας ευχαριστώ θερμά και ειλικρινά, χωρίς τυπικότητες, ψευτοευγένειες και κολακείες.
Η συναναστροφή μαζί σας με κάνει να γνωρίζω καλύτερα την εσώτερη αληθινή μου Ουσία...
[ Επιφυλάσσομαι για τους φίλους, με τους οποίους δεν έχω ακόμα γνωριστεί και επικοινωνήσει!]
Η ερώτηση λοιπόν παραμένει:
Το χρειαζόμαστε αυτό το νέο ιστολόγιο;...
Ίσως να το χρειαζόμαστε, ίσως και όχι...Αυτό θα το αποκαλύψει ο χρόνος και την απάντηση θα τη δώσουν όσοι συνοδοιπορήσουν μαζί μας...Δε βιάζομαι...Έχω μάθει να ζω, να δουλεύω και να περιμένω "στο ημίφως της υπομονής"...
Καλώς ορίσατε λοιπόν!
NAMASTE...