Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Υλικές, συναισθηματικές, διανοητικές δεσμεύσεις


Το ουσιαστικότερο βήμα που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος είναι να σβήσει τον δικό του «ήλιο» που αντιμάχεται «Εκείνον». Να καταργήσει το προσωπικό του «εγώ», για να ενταχθεί αυτόματα στην κατάσταση πριν από την πτώση. Στην εποχή που ο ομφάλιος λώρος τον συνέδεε ακόμα με το Θείο. Την εποχή που η Γνώση εισέρρεε άφθονη, λούζοντας το «Είναι» του με Φως. Η Γνώση που ανοίγοντας το δρόμο της Ψυχής καλεί το Πνεύμα να ανταποκριθεί προς την Αλήθεια. Καλεί το Πνεύμα να απαγκιστρωθεί από τις άγκυρες που το κρατούν στη γη, να πετάξει και να ενωθεί με το Θεό, που σαν πρωταρχική ιδέα ενυπήρχε μέσα του.




Η αιτία που μας κρατάει δέσμιους της γης και δεν μας αφήνει να πετάξουμε είναι κυρίως η εξάρτηση μας από την ύλη. Εκτός όμως από την ύλη, αλυσίδες που δένουν το πνεύμα μας στις μορφικές εκδηλώσεις μιας δεδομένης χρονικής στιγμής, μπορούν επίσης να γίνουν το συναίσθημα και η διάνοια. Όσο αυτά κυριαρχούν, το πνεύμα μας καθηλώνεται στο χώρο και το χρόνο, χάνοντας τη γνώση της οικουμενικότητας των αισθήσεων. Δυστυχώς οι πιο λεπτές μορφές δεσμεύσεων είναι πάντα και οι πιο επικίνδυνες. Γιατί θέλοντας και μη, όταν τις παρατηρούμε από την υλική μας κατάσταση, τις μεγαλοποιούμε, τις ωραιοποιούμε και τις θεωρούμε οικουμενικές.





Στο όνομα της υποτιθέμενης αγάπης, όταν αυτή δεν είναι παρά ένα συναίσθημα, παραμερίζεται η Οικουμενική Αγάπη. Στο όνομα της παντογνωσίας όταν αυτή δεν είναι παρά διανοητικές, εξωτερικές γνώσεις, δεν δίνεται χώρος στη Θεία Γνώση. Έτσι ο άνθρωπος τελματώνεται στην ύλη με την ψευδαίσθηση της σωστής επιλογής. Αυτή είναι και η δυσκολότερη κατάσταση. Η ψευδαίσθηση της σωστής επιλογής είναι εκείνη που αποκοιμίζει την αναζήτηση της τελείωσης.




Οι άνθρωποι που έχουν πνευματικές ανησυχίες, που έχουν διαμορφώσει διαχρονικά ένα πνεύμα υψηλό και ένα ήθος αξιόλογο, κατά κανόνα ξεπερνούν τις βαριές υλικές δεσμεύσεις, αλλά κινδυνεύουν να τελματωθούν από λεπτότερες και πιο αιθέριες. Αυτό που θα πρέπει να καταδειχθεί σ’ αυτή την ομάδα ανθρώπων, είναι να μάθουν να κοιτάζουν μέσα τους. Μπορεί να είναι ήδη προετοιμασμένοι αρκετά να δεχθούν την Θεία Αλήθεια. Όμως πρέπει να καταλάβουν ότι Αυτή δεν είναι εκείνη που μέχρι σήμερα κατείχαν. Δεν είναι αυτή που έχουν κατά καιρούς ανακαλύψει σε κείμενα ή σε εξωτερικά τυπικά.




Το γεγονός ότι μέσα σ’ όλα αυτά υπάρχουν Ακτίνες Φωτός, δυσκολεύει τα πράγματα. Ο Θείος Σπινθήρας, που κατοικεί μέσα τους, αναγνωρίζει τις ακτίνες φωτός που διασώθηκαν ανάμεσα στο πλήθος των επίκτητων γνώσεων και ανταποκρίνεται σ’ αυτά τα ψήγματα Αλήθειας, γιατί διψάει για την Αλήθεια. Εκεί λοιπόν που βρίσκει αυτά τα ψήγματα έλκεται ισχυρά και νομίζει ότι αν παραμείνει και ψάξει και «μυηθεί» περισσότερο, τότε θα μπει στην Αλήθεια. Γι’ αυτό επιμένει, γι’ αυτό έλκεται και ίσως πολλές φορές γι’ αυτό τελματώνεται.



Αυτό που είναι απαραίτητο να κατανοήσει ο άνθρωπος, είναι ότι ενώ σε εξωτερικούς χώρους μπορεί να βρει ίχνη Αλήθειας, μέσα του, στο Άχωρο και Άχρονο, θα βρει την Πλήρη Αλήθεια. Πρέπει να νιώσει ο ίδιος την Αλήθεια. Γιατί ο ίδιος είναι Θεός. Δηλαδή, η Αλήθεια! Πρέπει πρώτα να καταλάβει ότι αυτό που βρήκε έξω από το Θείο Εαυτό του δεν είναι, ούτε μπορεί να εξελιχθεί στην Πλήρη Αλήθεια. Έπειτα, κι αφού έχουμε το δεδομένο ότι ψάχνει, να κάνει μια στροφή 180 μοιρών και να κατανοήσει ότι ο ίδιος έχει την Αλήθεια μέσα του. Αρκεί να καθαρίσει το «Είναι» του και να ψάξει με σεβασμό στο κέντρο των Ουρανών του. Στη σύνδεση του με την Αλήθεια. Στη σύνδεσή του με το Θεό.

.

.

Η γνώσις φυσιεί (προκαλεί έπαρση),

η δε αγάπη οικοδομεί

.

Απόστολος Παύλος





Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

15 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Mε βρίσκεις απόλυτα σύμφωνη με ότι γράφεις και τα υπογραμμίζω με έμφαση!
Θεωρώ ότι το πιο επικίνδυνο της παραπλάνησης είναι όταν Ακτίνες Φωτός βρίσκονται μέσα στην αγάπη για έναν άλλον άνθρωπο, που εμπεριέχει και το πάθος, όταν αυτή η αγάπη κυριαρχεί λόγω των Ακτίνων Φωτός της σε βαθμό που να προσπελάσει κάθε Ήλιο, κάθε όριο και να ζητήσει "ειδική μεταχείριση" από το Θεό, αναγνωρίζοντάς του με όλο το υπόλοιπο ψυχής ότι Εκείνος(ο Θεός)είναι το Πάν.

delta είπε...

@ Ρεγγίνα

Καλημέρα Ρεγγίνα. Όμορφο αυτό που έγραψες. Η αληθινή αγάπη δεν είναι συναίσθημα αλλά πρωταρχική ιδιότητα της ύπαρξής μας. Όταν ψάξουμε βαθιά στο Είναι μας, όταν την ανακαλύψουμε και της επιτρέψουμε να αρχίσει να αναβλύζει τότε νοιώθουμε την ανάγκη να την μοιραστούμε με άλλες υπάρξεις. Σήμερα βέβαια αντιμετωπίζουμε την αγάπη σαν συμβολαιογραφική πράξη.

Θα σ’ αγαπάω αν…
ή
πως μπορώ να σ’ αγαπήσω αφού…

Μια τέτοιας μορφής αγάπη ανήκει στις συναισθηματικές δεσμεύσεις που μας εμποδίζουν να επιστρέψουμε στην Πηγή.

Φώτης είπε...

Επιστροφή στους γνώριμους ρυθμούς και στο γνώριμο αγαπημένο ύφος σου, φίλε!

Ναι, πρέπει να βιώσουμε την Αλήθεια και τον Θεό μέσα μας κι όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν μόνα τους και εντελώς φυσικά...

Έβλεπα σε dvd μια παλιά επιτυχημένη σειρά με τον Ρίτσαρντ Τσάμπερλαιν ("Τα πουλιά πεθαίνουν τραγουδώντας").
Εκεί, ο καθολικός ιερέας λέει σε μία συζήτηση πως είναι ένα σκάφος που κουβαλάει μέσα του τον Θεό και πως δεν το καταφέρνει πάντοτε...
Αν το καταφέρει να είναι πάντοτε γεμάτος από τη Θεία Ενέργεια και Παρουσία, τότε αυτό θα είναι η τελειότητα...

Πολλούς χαιρετισμούς από μια ζεστή Πάτρα!
Καλό βράδυ!

η Γοργονα mare mare είπε...

Δημήτρη μου πολύ όμορφα τα λόγια σου.

Δυστυχώς σήμερα εκτός από τις συμβάσεις..και τα συμβόλαια... βάζουμε και όρους "εκφοβισμού"

"δεν θα σε αγαπώ αν..."

και το στρες γίνεται γίγαντας άσχημος και τρομερός που μας ακολουθεί...
Πληγώνουμε την ομορφιά της αγνότητας της αγάπης και εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλον σε μοντέλα απάνθρωπα.Βάζουμε τα παιδιά σε έναν λάθος αγώνα δρόμου και χάνουμε το μονοπάτι της απλότητας,του εαυτού, της αλήθειας...

Καλό ξεκίνημα για όλους μας σε μια καθημερινότητα που μπορούμε να την κάνουμε πιο όμορφη!!

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

μην ξεχνάμε όμως ότι η Αγάπη μας
για έναν άνθρωπο μπορεί να είναι
η Πύλη για το Θείο..
έτσι δεν είναι?
καλησπέρα Δέλτα

delta είπε...

@ Fotis

Επιστροφή στους γνώριμους ρυθμούς και στο γνώριμο ύφος. Ναι έτσι είναι. Όταν βρεις ένα κλειδί που ανοίγει μια πόρτα λένε γιατί να μη το δόσεις και σε κάποιον άλλο να το δοκιμάσει; Μπορεί να ανοίξει κι αυτός την δική του πόρτα. Αυτό είναι το κλειδί μου Φώτη κι αυτό δίνω.

«Αν το καταφέρει να είναι πάντοτε γεμάτος από τη Θεία Ενέργεια και Παρουσία, τότε αυτό θα είναι η τελειότητα...»

Αυτός είναι και ο ορισμός του πνευματικού ανθρώπου νομίζω. Όχι το πόσα βιβλία έχει διαβάσει και το πόσες εξωτερικές γνώσεις έχει συσσωρεύσει αλλά το πόσο μπορεί να βιώνει σε μεγαλύτερο βαθμό τη σύνδεση του με τον Ανώτερο Εαυτό του, με την Πηγή της ζωής, με τον Θεό.

Το θέμα της Θείας Ενέργειας είναι αυτό που επεξεργαζόμαστε για να κάνουμε μια ανάρτηση στο Ξάνθη Φιλοσοφείν με την Πεταλούδα αυτό το διάστημα.

Καλή σου μέρα Καπετάνιε μου

delta είπε...

@ η Γοργονα mare mare

Καλημέρα όμορφη γοργόνα μου

Εκπαιδεύουμε ο ένας τον άλλον και τα παιδιά μας από άγνοια σε μοντέλα απάνθρωπα, γιατί άλλοι πριν από μας (οι γονείς μας, η κοινωνία) μας έχουν εκπαιδεύσει σ’ αυτά τα λάθος μοντέλα. Και δεν μας είπαν ποτέ το πιο απλό πράγμα. Ότι το φως της Αλήθειας λάμπει μέσα μας και δεν έχουμε ανάγκη κανέναν εξωτερικό παράγοντα για να μας το αποκαλύψει. Και ποιος άλλος θα μπορούσε να μας αποκαλύψει την Αλήθεια ;

«Ανέξοιστον και ανερμήνευτον τω πέλας» λέει ο Γοργίας. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν (η Αλήθεια) να ερμηνευτεί στον πλησίον μας. Μόνοι μας πρέπει να φροντίσουμε γι’ αυτό. Και τότε η ζωή μας θα γίνει ομορφότερη.

delta είπε...

@ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Καλημέρα Πεταλούδα μου

Ναι !
«η Αγάπη μας για έναν άνθρωπο μπορεί να είναι η Πύλη για το Θείο..»

Η Οικουμενική αγάπη τότε πόσες πύλες είναι ;

Ο παθιασμένος, κτητικός έρωτας (που συνήθως ο χαμηλής συνειδητότητας άνθρωπος μεταφράζει σε αγάπη) τελματώνει τον άνθρωπο και τον κρατάει πίσω στο μονοπάτι της εξέλιξης. Γι’ αυτό και η φράση «πιάστηκα στα δίχτυα του έρωτα»… ή το αγγλικό «fall in love»… Πτώση ! Βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος…

Μεγάλη συζήτηση πας να ανοίξεις και δεν υπάρχει χρόνος

Να είσαι καλά

Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ είπε...

Όμως ο παθιασμένος Έρωτας
ειναι αυτός που μπορεί να γίνει Αγάπη για τον Άλλον
Δέλτα
δεν είναι πάντα σίγουρο οτι θα είναι απαραίτητα και κτητικός
ή ακόμα κι αν είναι στην Αρχή,
δεν εξαρταται από τις συνειδητότητες και τις δονήσεις των ψυχών των ερωτευμένων
για το πώς θα είναι και η συνέχεια του
και η μετουσιώση του σε Αγάπη?


ο Έρωτας δεν γεννιέται μόνο σε ένα χαμηλό επίπεδο συνειδητότητας , πιστευω.
Κι αν υπαρχει ενδιαφερον, είναι η καταλληλοτερη περιόδος
να "δουλευτεί η μη-προσκόληση
και η αποταυτιση κι ολα αυτα.

απόλυτος είσαι μερικές φορές, νομίζω..
αλλά κι εγω απόλυτη, επίσης, καποιες άλλες!

καλη σου μέρα Δελτα

Με τα φτερά της ψυχής είπε...

Γεια σου Δημήτρη,διαβάζω ξανά και ξανά την ανάρτηση σου καθώς και τα σχόλια για ένα θέμα που με απασχολεί πολύ αυτόν τον καιρό,για όλα αυτά τα "σε αγαπώ ,αν" που δεν είναι αγάπη αλλά φόβος και ανασφάλεια.
Και πόσο έχουμε μάθει να λειτουργούμε έτσι, από την οικογένεια μας.
Όσο για τον έρωτα,θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι κάτι που μας αποσυντονίζει και πολλοί άνθρωποι ερωτεύονται και ψάχνουν την ευτυχία έξω από αυτούς.Κι όταν ο έρωτας φύγει έρχονται πάλι αντιμέτωποι με τον εαυτό τους.
Αχ Δημήτρη,πάλι σε σκέψη με έβαλες!

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Καλησπέρα Delta
Έλα κι από εδώ να παίξουμε
http://anemondixtia.blogspot.com/2010/09/blog-post.html

Ρεγγίνα-Αναΐδα

delta είπε...

@ Με τα φτερά της ψυχής

Ναι έτσι είναι

Δυστυχώς στην αρχή της ζωής μας ακολουθήσαμε τα λανθασμένα πρότυπα και τις πεποιθήσεις των γονιών μας.

«Δεν σ’ αγαπάω γιατί δεν είσαι καλό παιδί»

Σκεφτήκαμε ποτέ τι αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτή η φράση σ’ ένα παιδάκι;

Τώρα όμως είναι ευκαιρία να αλλάξουμε εμείς αυτά τα πρότυπα. Να μάθουμε να αγαπάμε χωρίς όρους. Να μάθουμε να αγαπάμε χωρίς όρια. Να μάθουμε να αγαπάμε πρώτα από όλα τον εαυτό μας. Με όλα τα ελαττώματά του. Με όλα όσα δηλαδή μας ελαττώνουν από την αληθινή μας φύση. Γιατί όλα αυτά είναι επίκτητα και προσωρινά. Να μάθουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας με τις φοβίες και τα πάθη του. Γιατί το σκοτάδι εξαφανίζεται όταν πλησιάσουμε ένα φως. Και δεν υπάρχει δυνατότερο φως από το φως της αγάπης.

Καλή σου μέρα Ειρήνη μου

delta είπε...

@ Αναΐς

Καλημέρα Αναΐς. Έξυπνο το παιχνίδι αλλά περιορισμένος ο χρόνος αυτό το διάστημα

delta είπε...

@ Η ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ

Κάποτε όταν διαφωνούσα με τον συνομιλητή μου συνήθιζα να του λέω «κάνεις λάθος». Μέχρι που ένας εξυπνότερος φίλος μου είπε : «και ποιος σε όρισε εσένα σαν τον απόλυτο εκπρόσωπο της αλήθειας;» Από τότε αντιλήφθηκα ότι δεν υπάρχει λάθος άποψη αλλά διαφορετικός τρόπος θέασης των φαινόμενων.

Μπορεί να ακούστηκα απόλυτος (και μάλλον έτσι ακούστηκα σε εσένα για να μου το τονίζεις) αλλά δεν είμαι. Και δεν είμαι γιατί αυτό που πίστευα χθες δεν το πιστεύω σήμερα και είμαι σίγουρος ότι αύριο πάλι θα αλλάξει.

Δεν έχω τίποτα εναντίον του έρωτα. Αλλά σήμερα η γνώμη μου είναι ότι ο ζηλόφθονος γεμάτος κτητικότητα έρωτας (σ’ αυτόν αναφέρθηκα) είναι η κατώτερη μορφή αγάπης, αποστραγγίζει τον άνθρωπο από την θεϊκή του ενέργεια, τον τελματώνει και τον εμποδίζει να εξελιχθεί. Ο άνθρωπος νομίζει ότι αγαπάει αλλά μπερδεύει την αγάπη με την ανάγκη του. Έτσι χάνει το νόημα της αληθινής αγάπης. Ο έρωτας αυτής της μορφής συνήθως οδηγεί στο χωρισμό ή στη δυστυχία. Αντίθετα ο ισορροπημένος έρωτας συνήθως οδηγεί στην αγάπη.

Αύριο πάλι μπορεί να αλλάξω γνώμη…

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Delta,
Έλα μια βόλτα να μπείς σε ιστορία εδώ:
http://anemondixtia.blogspot.com/2010/09/blog-post_05.html

δήλωσε συμμετοχή και ρόλο που θέλεις να παίξεις.
Φιλιά