απ' την εμφάνισή μου
από τα λόγια και τις γνώμες των ανθρώπων
ούτε από τις υπερβολές που συνοδεύουν τ' όνομά μου
και που συχνά, προτού εμφανιστώ,
σπεύδουν εκείνες να με προϋπαντήσουν...
ένας παλιάτσος κάθιδρος που αγκομαχάει
να απαλλαγεί από τις μέτριες επιδόσεις του
πότε του μέσου όρου ήρωας
στην τεχνητή μου ασφάλεια αναπαυμένος,
πότε ανάξιος εραστής της μάταιης δόξας
και την αναμφισβήτητη αξία μου
που - όπου να 'ναι, δε μπορεί - θα αναγνωριστεί
από εχθρούς και φίλους...
(Ελπίζω μόνο να προλάβω μ' ένα κερί ασθενικό
κάθε δωμάτιο της πλάνης να φωτίσω
πριν κάθε δυνατότητα μετάνοιας
μου αφαιρεθεί...)