Πέμπτη 15 Σεπτεμβρίου 2011

Είλωτες

Με τους μικρούς συμβιβασμούς και τις υποχωρήσεις
τα δάχτυλά μας έσκαψαν βαθιά τη μαύρη γη,
ωραίους λάκκους φτιάξαμε, να μπουν οι ψευδαισθήσεις
κι ανοίξαμε το δρόμο μας προς την υποταγή.






Εξαρτημένοι, υποτελείς, τους έχουμε επιτρέψει
σταδιακά τις τύχες μας να ορίζουν οι ληστές
κι αυτοί γελώντας της ντροπής τις δάφνες έχουν δρέψει
και διαφεντεύουν τις ψυχές των δούλων τις πιστές.


Η μαζική μας ύπνωση θα μπει στην ιστορία,
κοιτάμε ό,τι κερδίσαμε να βγαίνει στο σφυρί,
πρωταθλητές στο βόλεμα και στην αδιαφορία
σαν ντροπιασμένοι είλωτες, ραγιάδες θλιβεροί.




Κι εσύ, ανύποπτε αδερφέ, ακόμα καμαρώνεις
μες στην πλαστή σου ευμάρεια μ’ αφέλεια θαυμαστή,
καυχιέσαι, εθελοτυφλείς κι ανίδεος ξαπλώνεις
κι έχουν στον κήπο σου στρατιές κοράκων μαζευτεί.


Ένα κελί πιο άνετο – δε λέω – σου ‘χουν χτίσει
και τα δεσμά σου στόλισαν μ’ ασήμι σκαλιστό
και σ’ έχουν κάνει, αδερφέ, αυτοί που σ’ έχουν γδύσει,
για το ψωμί που σου πετούν να λες «ευχαριστώ».



5 σχόλια:

delta είπε...

και σ’ έχουν κάνει, αδερφέ, αυτοί που σ’ έχουν γδύσει,
για το ψωμί που σου πετούν να λες «ευχαριστώ»

Μαζική ύπνωση Φώτη μου προερχόμενη από τα Μέσα Μαζικής Ύπνωσης.

Το ποίημα σου εξαιρετικό κι αυτή τη φορά περιγράφει με θαυμαστή ακρίβεια τον ξεπεσμό του σύγχρονου Έλληνα.

Καλή υπομονή

Margo είπε...

Ποιος λέει ευχαριστώ πια; Ανίκανος ίσως να αντιδράσει αλλά ευχαριστώ.. κανείς! Ίσως το πει αν μετά από το μαστίγωμα του πετάξουν κανένα ξεροκόμματο.
Καλησπέρα Φώτη μου

Φώτης είπε...

Γεια σου, Δημήτρη μου!

Οι "Είλωτες" είναι έμμετρη διασκευή ενός ποιήματος που είχα γράψει πριν 11 χρόνια, λίγο μετά τους "Ποιμένες"...
Μπορεί με μια πρώτη ανάγνωση το ποίημα να μοιάζει απαισιόδοξο και αποκαρδιωτικό, όμως η βαθύτερη πρόθεσή μου είναι να "χαστουκίσει" μερικούς βολεμένους, ώστε ν' ανοίξουνε τα μάτια τους και να συνειδητοποιήσουν την κατάσταση υποτέλειας όπου βρίσκονται...

Δε θέλω να σκύψουν το κεφάλι με ηττοπάθεια και να κλαίνε τη μοίρα τους, αλλά να εξοργιστούν με τον εαυτό τους και να ενωθούν για να αποτινάξουν το ζυγό...

Φώτης είπε...

Γεια σου, Μαρία μου!

Δεν έχεις άδικο...
Το μαστίγωμα συνεχίζεται ολημερίς κι ολονυχτίς, αλλά ακόμα δε βλέπω σοβαρές αντιδράσεις...
Φαίνεται πως οι περισσότεροι περιμένουν να φτάσει η πυρκαγιά μέσα στο σπίτι τους...

Άς ευχηθούν μόνο να μην είναι πολύ αργά τότε...

Margo είπε...

Φώτη μου ο κόσμος είναι σαν χαμένος. Θέλει να αντιδράσει αλλά πως; Η προσπάθεια των αγανακτισμένων ξεφούσκωσε και γνωρίζουμε όλοι το πως. Το κράτος έχει προμηθευτεί ότι πιο σύγχρονο και δυνατό για να αντιμετωπίσει τυχόν ξεσηκωμό. Μοιάζει χαμένη κάθε προσπάθεια αντίδρασης. Αλλά πώς αλλιώς;

Πιστεύω πως η φωτιά έχει φτάσει σε όλα τα σπίτια. Πρέπει να πληρώνουμε πιο πολλά απ' όσα βγάζουμε. Βιώνουμε τον έναν εκβιασμό μετά τον άλλο.
Εν αναμονή Φώτη μου δεν μπορεί κάπως κάποτε θα υπάρξει ηχηρή αντίδραση.

Καλό σου ξημέρωμα!