Ερωτικές Δονήσεις

Ήλιε, που κάθε πρωινό

απ’ τα παραθυρόφυλλα δειλά

γλυκοχαϊδεύεις το γυμνό, ανέγγιχτο κορμί της,

καθώς αργολικνίζεται στα μεταξένια της σεντόνια,

πάρε αν θες τα μάτια μου να δεις πως τη θαυμάζω

και τότε είμαι σίγουρος διπλά θα την φωτίζεις

Μα ίσως τα μάτια μόνα τους ποτέ να μη μπορέσουν

δίχως της καρδιάς την συνδρομή

ούτε της άφατης ομορφιάς

την λάμψη να αντικρύσουν,

μήτε της αγνής αγάπης

τους θείους αναπαλμούς να αντέξουν.

Γι’ αυτό αν θέλεις Ήλιε μου

αλώβητο σε ένταση τον θαυμασμό να νοιώσεις

πάρε μαζί με τη ματιά και την αθώα καρδιά μου

που ο έρωτας τη δόνησε στα πιο ισχυρά του ρίχτερ

και μ’ ύψωσε απλό θνητό,

ισόθεο στην τάξη.

Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...