Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

Εξάρτηση...


Όσο θα αργοσταλάζει μέσα στις ασθενικές μας φλέβες

ο ορός της εξάρτησης,


τόσο η ώρα θα μακραίνει

που θα δειπνήσουμε με τους θεούς

στης Αλήθειας την τράπεζα…


6 σχόλια:

delta είπε...

Σκεφτόμουν την ορθότητα του ποιήματος που έγραψες Φώτη μου. Κάθε εξάρτηση και κάθε εθισμός προκύπτει από μια ασυνείδητη κατάσταση να αντιμετωπίσουμε ή να ξεπεράσουμε τον πόνο μας. Κάθε εθισμός αρχίζει με πόνο και τελειώνει με πόνο. Όποια κι αν είναι η ουσία στην οποία είμαστε εθισμένοι, αλκοόλ, φαγητό, ναρκωτικά ή ακόμη και η εξάρτηση σε έναν άνθρωπο, χρησιμοποιούμε κάτι για να ξεπεράσουμε τον πόνο μας. Το κακό είναι ότι κάθε τέτοιος εθισμός φτάνει σε ένα σημείο που δεν λειτουργεί πια για μας και τότε αισθανόμαστε τον πόνο πιο έντονα από ποτέ.

Ο πόνος όμως μπορεί να γίνει ο δάσκαλός μας γιατί μας υποδεικνύει ότι κάτι δεν κάνουμε σωστά. Η προσπάθεια να τον αντιμετωπίσουμε όχι με τεχνητά μέσα αλλά με τις δικές μας δυνάμεις, φέρνοντας φως στη ζωή μας κι όχι χρησιμοποιώντας σκοτάδι, μπορεί να μας οδηγήσει στην αφύπνιση. Ο πόνος μπορεί να μας οδηγήσει στην ανακάλυψη της αληθινής μας φύσης που είναι μια κατάσταση πληρότητας και ευδαιμονίας μέσα στην οποία δεν μπορεί να χωρέσει κανένας πόνος. Υπό αυτή την έννοια, κάθε εξάρτηση που καλύπτει ή περιορίζει προσωρινά το βίωμα του πόνου, μας απομακρύνει ουσιαστικά και από την απελευθέρωση από τον πόνο. Μακραίνει όπως λες την ώρα που θα δειπνήσουμε με τους θεούς στης Αλήθειας την τράπεζα…

Όμορφη Κυριακή να περάσετε

Φώτης είπε...

Φίλε, πολύ καίρια και σωστή η ανάλυσή σου!
Βέβαια, πρέπει να σου πω πως στον όρο "εξάρτηση" δίνω και μια σημασία κοινωνική.
Όσο είμαστε εξαρτημένοι από τις κοινωνικές, πολιτικές, επαγγελματικές ή άλλου είδους συμβάσεις, τόσο θα αργεί η μέρα που θα νιώσουμε μέσα μας ελεύθεροι και φωτισμένοι...

(Η ευχή σου έπιασε! Ήταν όντως μια πολύ όμορφη Κυριακή!)

Καληνύχτα, φίλε!

μιά φορά κι ἕναν τρελλό... είπε...

το ισχυρότερο κελί είναι αυτό που ο ο εαυτός μας χτίζει και φυλακίζει εμάς τους ίδιους - ακόμα κι αν τα κάγκελα δείχνουν βελούδινα κάποιες φορές...

όμορφο απόγευμα εύχομαι!!

Φώτης είπε...

Πολύ πολύ σωστά, "μαμουφάκι" μας!

Το κακό είναι ότι τα κάγκελα τα ντύνουμε μόνοι μας με "βελούδο" και άντε μετά να βγάλεις άκρη!...

Φιλιά και καληνύχτες!

ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΜΙΧΟΣ είπε...

Φώτη μου, καπετάνιε...
Αλήθεια,
οι πόνοι είναι η μόνη αληθινή βιωματική μας αλήθεια.
Οι εξαρτήσεις μας απλά προσπαθούν να τους κουκουλώσουν κι έτσι χάνουμε την αλήθεια.
Ψευδαισθήσεις κατακλύζουν την ζωή μας και μας οδηγούν στην ερημιά της κοινωνικότητας.
ΔΎΣΚΟΛΑ ΜΟΥ ΈΒΑΛΕΣ...
ΔΎΣΚΟΛΑ ΜΠΟΡΏ ΝΑ ΣΟΥ ΠΕΡΙΓΡΆΨΩ ΤΙΣ ΣΚΈΨΕΙΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΓΈΝΙΣΕΣ Μ' ΈΝΑ ΣΧΌΛΙΟ ΦΙΛΕ.

Φώτης είπε...

Καλημέρα, Βαγγέλη μου!

Χαίρομαι που σε προβλημάτισα δημιουργικά, φίλε!

Ετοιμάζω και μια ανάρτηση για τον...συνονόματό σου, τον αρχαίο Επίκουρο!

Καλή μέρα να έχεις!
(Θα σε πάρω και τηλ. να τα πούμε)