Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Ζωή Αιώνια


Αγάπης άρωμα κι άσβεστο Φως ήσουν Ψυχή μου. Παρθένα αναδύθηκες, σπίθα φωτιάς αθάνατη απ’ την Αιώνια Φλόγα. Μα μέθυσες απ’ το ίδιο τ’ άρωμά σου κι έφτιαξες κόσμο ψεύτικο, πρωτόγνωρο για σένα.

Πως μπόρεσες;


Μαγεύτηκες σαν Νάρκισσος, απ’ το καθρέπτισμα της μορφής σου στα κρυστάλλινα νερά της πηγής, και χάθηκες στη λήθη.


Πως μπόρεσες;




Άφησες την πλάνη της ύλης να σε παγιδέψει με λόγια ψεύτικα, να εισχωρήσει μέσα σου και να νοθέψει το μύρο σου. Τα κύματα της διττότητας διατάραξαν τη γαλήνη σου και έπνιξαν κάθε παλμό αγάπης και χαράς, κι έμεινες να δονείσαι πλέον αμυδρά και άρρυθμα. Αφέθηκες να σε παρασύρει το ρεύμα της χωριστικότητας και σε οδήγησε στη δίνη της απόγνωσης.


Τι κρίμα!


Έπνιξες τη θεία δόνηση σου, σκοτείνιασες το διάχυτο στην απεραντοσύνη θείο φως σου, ξεθύμανες το παραδείσιο άρωμά σου.


Άνθρωπος πλέον, περιπλανώμενος στη γη, τυφλός μες το σκοτάδι, κι απ’ το θρόνο που κάποτε κατείχες θα έβλεπες σήμερα την αντανάκλασή σου να έρπει δυστυχισμένη.


Πως μπόρεσες ;


Κλείσε τα άψυχα μάτια σου, που σε κόσμο ψεύτικο σ’ έχουν φέρει και σε λάθος ζωή σε οδηγούν και σκύψε στα βάθη της Ύπαρξής σου. Ξεσκέπασε την ψυχή σου, την αληθινή ζωή θαμμένη κάτω απ’ τη ζωή σου, που διψά, σταγόνα αυτή να ενωθεί με την αιώνια θάλασσα.

Άσε το φως του θησαυρού σου να ξεχυθεί ατέλειωτο, να δώσει ζωή στη ζωή σου που ψυχορραγεί.

Πες όχι στο θάνατο που αιώνες τον ακολουθείς κι άρχισε πάλι να ζεις.

Δες την αληθινή ζωή που τόσο ανόητα και μάταια προσπάθησες να σβήσεις μα οι κραδασμοί της ακόμα αργοδονούν την ύπαρξή σου.


Ζωή επλάσθης ο ίδιος, γίνε ξανά ζωή αιώνια.



Συνοδοιπόροι είμαστε με τον ίδιο προορισμό...

3 σχόλια:

delta είπε...

Αν θέλεις πραγματικά να γυρίσεις στο σπίτι, θα πρέπει πρώτα να χαθείς. Αν θέλεις πραγματικά να γνωρίσεις κάτι, θα πρέπει πρώτα να εγκαταλείψεις όλη τη γνώση. Να καθαρίσεις τον καθρέπτη του Είναι σου.

Στην αρχή θα φοβηθείς γιατί θα νιώσεις κενός. Η κενότητα όμως έχει φρεσκάδα και ομορφιά. Μέσα από αυτή την παρθενική κενότητα γεννιέται το σύμπαν. Είναι η μήτρα που δημιουργεί τα πάντα.

Ξαφνικά ανοίγει μια κουρτίνα και σου συμβαίνει ένα βίωμα αλήθειας. Έστω μια μικρή αναλαμπή, ένα σατόρι όπως λένε οι ανατολικοί. Δεν είσαι πια ο ίδιος. Αρχίζεις να βλέπεις με εντελώς διαφορετικό τρόπο. Κάτι συνέβει μέσα σου. Δεν μπορείς να το εκφράσεις μα ούτε και να το κρύψεις. Σε πιάνει το παράπονο γιατί βίωσες για λίγο την άλλη πλευρά και επανήλθες στη σκληρή πραγματικότητά σου. Είναι όμως τόσο γλυκό το παράπονο αυτό. Και θέλεις να το εκφράσεις. Θέλεις να βγει από μέσα σου. Θέλεις να το μοιραστείς με τους λίγους, τους αδελφούς που νιώθεις ότι μπορούν να αντέξουν τον κραδασμό σου.

Καλή εβδομάδα αδέλφια

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Αντί να ψάξεις το "πως μπόρεσες", μπορείς να φύγεις από εκεί την ίδια στιγμή. Υπάρχουν χίλιοι λόγοι που μας κάνουν να χανόμαστε στο σκοτεινό δάσος, κι ένα μόνο Φως ικανό για να βγούμε..
Ξέχνα το γιατί και βγές από εκεί!

delta είπε...

@ Ρεγγίνα

Καλησπέρα Ρεγγίνα

Ίσως έχεις δίκιο. Ίσως να είναι έτσι. Το Φως θα μας οδηγήσει έξω από το δάσος.

Κάποιες φορές όμως, το βίωμα αυτό μπορεί να συμβεί μέσα σε μια στιγμή και να μη ξανασυμβεί ποτέ για μια ολόκληρη ζωή. Η ψυχή σου από εκεί και πέρα δεν μπορεί να χαρεί τίποτα άλλο πέρα από εκείνο που είχε εκείνη τη στιγμή και αγωνιά να το ξαναβιώσει. Είναι πλέον ανίκανη να γευτεί οποιαδήποτε άλλη χαρά.