Κελάρυσμα γλυκόλαλο
χύνεται η μνήμη
μέσα απ' τους πόρους του κορμιού μου
μέσα στις σπείρες του μυαλού
φωτός εκρήξεις
αντιφεγγίζουνε βαθιά στις κόρες των ματιών
τα θαύματα
του λιόφυλλου του χαλκοπράσινου
της χλόης
του καρπού
του αρμυρού αφρού
της πέτρας
και της κρυστάλλινης δροσοσταλίδας
που με γέννησε
σα νέα μήτρα.
Επιστρέφω
όπως ο σπόρος μες στη γη
όπως το αίμα πάλλοντας πίσω στις όχθες της καρδιάς
όπως τ' απόδημα πουλιά γυρίζουν
φορτωμένα τα δάκρυα του νόστου
επιστρέφω.
( Συγχώρα τους λυγμούς μου, Κύριε,
συμπάθα με
είναι που πλάνταξε στα κύτταρά μου
η ομορφιά
της πλάσης Σου...)
μέσα απ' τους πόρους του κορμιού μου
μέσα στις σπείρες του μυαλού
φωτός εκρήξεις
αντιφεγγίζουνε βαθιά στις κόρες των ματιών
τα θαύματα
του λιόφυλλου του χαλκοπράσινου
της χλόης
του καρπού
του αρμυρού αφρού
της πέτρας
και της κρυστάλλινης δροσοσταλίδας
που με γέννησε
σα νέα μήτρα.
Επιστρέφωόπως ο σπόρος μες στη γη
όπως το αίμα πάλλοντας πίσω στις όχθες της καρδιάς
όπως τ' απόδημα πουλιά γυρίζουν
φορτωμένα τα δάκρυα του νόστου
επιστρέφω.
( Συγχώρα τους λυγμούς μου, Κύριε,
συμπάθα με
είναι που πλάνταξε στα κύτταρά μου
η ομορφιά
της πλάσης Σου...)
.jpg)
14 σχόλια:
"..η ομορφιά
της πλάσης Σου..."
ΟΛΑ τα αγαθά και τις ομορφιές μας δώρισε.
Συνεχίζω να επιμένω πως έστειλε ο Πανάγαθος στον πλανήτη ΠΑΡαΑΔΕΙΣΟ, πλην όμως αποδειχθήκαμε πολύ κακοί διαχειριστές
Χρστός Ανέστη!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιες
Μένω ώρα τώρα χωρίς να ξέρω τι να σου πω Φώτη μου γι αυτό σου το ποίημα. Χάθηκαν τα λόγια μου μέσα στο ταξίδι της επιστροφής σου. Ειδικά οι δύο τελευταίες στροφές.. δεν έχω λόγια.. Σ’ ευχαριστώ για τούτη την ομορφιά!
Να σαι καλά!!!
Καλησπέρα, Γλαρένια μου!
Αληθώς και χρόνια πολλά!
Στον Παράδεισο ζούμε και εμείς παλεύουμε να τον κάνουμε κόλαση...
Και τα καταφέρνουμε θαυμάσια!
Και επιπλέον, ονειρευόμαστε και μεταθανάτιους παράδεισους!
Ε, δεν είμαστε τρελοί;;;
Φιλιά!
Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα!
Μαρία μου,
συγγνώμη που...σε άφησα άφωνη!
Δεν έγινε επίτηδες!
Παλιότερα δεν έγραφα έτσι. Ήμουν πιο μελαγχολικός, πιο απαισιόδοξος, πιο δραματικός.
Τα τελευταία χρόνια νιώθω ότι ξαναβρίσκω χαμένα κομμάτια του εαυτού μου, έχω ηρεμήσει και αφήνομαι πιο εύκολα να εκφραστώ με λυρισμό και περισσότερο συναίσθημα.
Να είσαι καλά, φίλη μου!
Καλό σου βράδυ!
Αν ήταν να σου πω κάτι μάλλον ότι σου είπε κι η Margo θα σου έλεγα....
Να'σαι καλά βρε Φώτη!
Α! και μην ξεχάσω να στείλω όμορφη καλημέρα :))
Γεια σου, Ελενίτσα!
Σ' ευχαριστώ για το πέρασμα!
Να είσαι καλά!
Αναρωτιέμαι τι ήταν αυτό που σου έδωσε αυτή τη φοβερή έμπνευσή για να γράψεις αυτό το ποίημα και να το διακοσμήσεις με τόσες εκπληκτικές λέξεις.
Αυτό Φώτη μου, μόνο σε κατάσταση «πνευματικής μέθης» μπορεί να γραφτεί.
Μέσα σε λίγες λέξεις περιγράφεις με απίστευτο τρόπο την ιστορία όλης της ανθρωπότητας που είναι η απομάκρυνση από το θείο, η λήθη και μετά η αφύπνιση και η σταδιακή επιστροφή.
Συγχαρητήρια θερμά αδελφέ μου
Εγώ σε λέω ΠΟΙΗΤΗ…
Πρόκειται για κάτι καθαρά βιωματικό, αδελφέ μου.
Δεν ξέρω αν περιγράφεται μέσα η ιστορία της ανθρωπότητας, πάντως εγώ σκεφτόμουν τη δική μου ιστορία, που ξεκίνησε από μια τυπική επαφή με το λατρευτικό κομμάτι της θρησκείας, συνεχίστηκε με την απόλυτη οργισμένη αντίδραση στην υποκρισία και την κατάντια της εκκλησίας (για χρόνια αυτοπροσδιοριζόμουν ως άθεος) και τα τελευταία χρόνια ένιωσα μέσα μου την ανάγκη για "επιστροφή" στην αληθινή αναλλοίωτη ουσία του χριστιανισμού.
Είδα παντού γύρω μου το θεϊκό στοιχείο, σε κάθε φύλλο, σε κάθε στάλα νερού, σε κάθε πέτρα, μόριο αέρα, σβώλο χώματος, ζώο, φυτό, καιρικό φαινόμενο ή βλέμμα ανθρώπινο...
Είδα την ομορφιά της πλάσης Του και δάκρυσα με ευγνωμοσύνη και ένιωσα μέσα μου την πνοή και το χάδι Του...
Όχι, φίλε, δεν είδα κάποιο όραμα, δεν είχα μεταφυσική εμπειρία, ούτε μου αποκαλύφθηκαν αλήθειες "εξ ουρανού".
Μιλάω για συναίσθημα, μια φωνή βαθιά στην καρδιά, κάτι σαν ένστικτο, κάτι που σου δημιουργεί τη βεβαιότητα πως Κάποιος η Κάτι μας συνδέει όλους και όλα, μας φροντίζει και μας αγαπάει όλους και όλα...
Δεν αφυπνίστηκα ακόμα, δεν έφτασα σε κάποιο είδος "φώτισης".
Απλώς αφήνομαι σ' αυτό το άγνωστο που κατοικεί μέσα μας και μόνο "άγνωστο" δεν είναι...
Εκείνος είναι ο ΠΟΙΗΤΗΣ.
Εγώ είμαι η πένα και το χαρτί Του...
Γεια σου Φώτη!Μόνο που μπορείς και γράφεις τόσο ωραία ποήματα,με ουσία,που μπορείς να εκφράζεσαι με αυτόν τον τρόπο είσαι χαρισματικός άνθρωπος!Θα διαφωνίσω μαζί σου και θα πω ότι από την στιγμή που μπορείς και βλέπεις το "όλο" έχεις αφυπνιστεί!Να είσαι καλά!
"Είδα παντού γύρω μου το θεϊκό στοιχείο, σε κάθε φύλλο, σε κάθε στάλα νερού, σε κάθε πέτρα, μόριο αέρα, σβώλο χώματος, ζώο, φυτό, καιρικό φαινόμενο ή βλέμμα ανθρώπινο..."
Τι άλλο περιμένεις ακόμη να δεις ;
Δεν είναι αφύπνιση αυτό, ή πρόοδος, ή εξέλιξη, ή αύξηση φωτός, ή διεύρυνση συνειδητότητας ; Όπως θέλεις πέστο...
Μήπως τελικά Φώτη μου, Εκείνος κι εσύ είστε ένα ;
Ειρήνη μου,
η υπέρμετρη μετριοφροσύνη συνήθως καταντά υποκρισία, γι' αυτό και δεν θα αρνηθώ τον προσδιορισμό σου.
Είναι όντως "χάρισμα" η ικανότητα να εκφράζεσαι μέσω της τέχνης. Σε μένα δόθηκε η ικανότητα να εκφράζομαι μέσω της ποίησης.
Θαυμάζω τους υπόλοιπους ανθρώπους που εκφράζονται μέσω της μουσικής, του χορού, της ζωγραφικής και των άλλων τεχνών και δημιουργούν πραγματικά αριστούργήματα!
Πέρα όμως από τις τέχνες, υπάρχουν χαρίσματα που έχει ο κάθε απλός άνθρωπος και που συχνά τα υποτιμάμε:
το να εκφράζει αυθόρμητα τα συναισθήματά του, το να ακούει τον άλλο με προσοχή και αληθινό ενδιαφέρον, το να μεγαλώνει παιδιά με υπομονή, συνέπεια και υπευθυνότητα, το να φροντίζει τους γύρω του, το να μεσιτεύει και να επιλύει διαφωνίες, το να παρακινεί και να εμψυχώνει, το να βλέπει με διορατικότητα το μέλλον και πάνω απ' όλα, το χάρισμα που έχουμε όλοι μέσα στην ψυχή μας, το να αγαπάμε και να μοιράζουμε απλόχερα την αγάπη μας ο ένας στον άλλο...
Άλλωστε, όπως λέει και η ίδια η λέξη, όλα αυτά απλώς μας "χαρίζονται" από κάποιον, όχι για να τα κρατήσουμε εγωιστικά, αλλά για να τα προσφέρουμε στους αδελφούς μας...
Είμαστε λοιπόν όλοι χαρισματικοί, όμως αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να τιμούμε και να δοξάζουμε αυτόν που φέρει το χάρισμα και να αγνοούμε Εκείνον που το δίνει...
Σ' ευχαριστώ πάντως, κορίτσι μου!
Ελπίζω το πόδι σου να είναι ήδη καλύτερα!
Καλό βράδυ!
Δημήτρη, καλησπέρα!
Ναι, εγώ κι Εκείνος είμαστε ένα...
Κι εσύ κι Εκείνος είστε ένα...
Και η Ειρήνη κι Εκείνος είναι ένα...
Και όλοι οι φίλοι μας κι Εκείνος είναι ένα...
Απλώς, ξέρεις τι γίνεται;
Εκείνος το ξέρει και μας το δείχνει με χίλιους τρόπους κι εμείς το ξεχνάμε συνέχεια, πλην ελαχίστων φωτεινών στιγμών...
Φιλιά
Καλό βράδυ
Φώτη φωτεινέ!
γειά σου φίλε μου όμορφε..
τέτοια ομορφιά ψυχής, μόνο έτσι της αξίζει να την καλούμε..
αν και με κάποια απο τα σχόλια που διάβασα διαφωνώ λιγάκι, δέν σου κρύβω οτι η ομορφιά και η τελειότητα του δημιουργού, είναι παντού γύρω μας..
δέν χρειάζεται να βαφτιστεί κάποιος κάπου..
αρκεί να έχει καθαρό βλέμμα και ψυχή και θα τα δεί όλα!
σέβομαι την πίστη του καθενός, μα δηλώνω ένθεος και όχι άθεος..
δηλώνω υποστηρικτής όλων των δυνάμεων που έφτιαξαν τόση Ομορφιά γύρω μας..
γι αυτό δέν φτάνω να μοιραστώ σε όλους, ούτε φτάνουν όλοι να με καλύψουν σε τόση Ομορφιά αδελφέ μου :)
χαιρετώ σας..
Γεια σου, τρελόφιλε!
Πώς να διαφωνήσω μαζί σου; Ούτε κι εγώ ανήκω στους οπαδούς κάποιας επίσημης ή ανεπίσημης θρησκείας.
Όπως πολύ εύστοχα το λες, "ένθεος και όχι άθεος".
Τώρα, αν μιλάω συχνά για τον Χριστό, είναι καθαρά θέμα ανατροφής, οικογενειακού περιβάλλοντος και...γεωγραφίας!
Αφού γεννήθηκα σε χώρα χριστιανική, τα βιώματά μου είναι χριστιανικά.
Δε δέχομαι όμως ότι ο χριστιανισμός έχει το μονοπώλιο στη γνώση και στην αλήθεια. Άλλωστε, οι διαστρεβλώσεις και οι παρεκτροπές είναι πολύ περισσότερες από την καθαρή ουσία και το αληθινό νόημά του.
Ο Θεός είναι κάτι απέραντο και ασύλληπτο, που δε χωράει στα ασφυκτικά καλούπια των θρησκειών.
Είναι Αγάπη, Ομορφιά και Αρμονία και το μόνο "καλούπι" που μπορεί να Τον χωρέσει είναι η ανθρώπινη ψυχή...
Καληνύχτα, φίλε μου
Δημοσίευση σχολίου