Φιτσιόρι ντι Σαμαρίνα...(Παιδιά της Σαμαρίνας...)

Χωρίς πολλά ενδιάμεσα λόγια, ένα δείγμα από το φωτογραφικό υλικό της 2ης συνάντησής μας στις πλαγιές του Σμόλικα...
Απολαύστε το...

Η όμορφη Σαμαρίνα

Η εκκλησία της Μεγάλης Παναγιάς με το δέντρο που έχει φυτρώσει πάνω στη στέγη του ιερού!...

Πρωινό καφεδάκι το Σάββατο στην πλατεία του χωριού

(Φώτης-Αλέξανδρος-Βαγγέλης-Γιώτα)

Το χωριό από ψηλά, ανεβαίνοντας προς την Βάλια Κίρνα

Σάββατο μεσημέρι, το μεγάλο τραπέζι στην πλατεία και ανταλλαγή αναμνηστικών δωρακίων...

(Διακρίνονται: Κλήμης-Καίτη-Θόδωρος-Ελπίδα-Νανά-Φώτης-

Γιάννης-Μαρία-Δημήτρης-Πέλα)

Η "Γοργόνα-Μαρία" με τον αρχιμαφιόζο "Νονό-Δημήτρη"...

Ο αξιαγάπητος...ηγεμόνας της Σαμαρίνας, κ. "Βλάχος"...

Κουβεντούλα και αστεία στο μπαρ του υπέροχου ξενώνα "Λα Νόι"

το Σάββατο το βράδυ

Στο δωμάτιο του ξενώνα, χαρακτηριστικό στιγμιότυπο μπροστά στο τζάκι...

Κυριακή πρωί, στο δρόμο της επιστροφής...

...για τα σπίτια μας;...Όόόόόχι βέβαια!...

Για την πανέμορφη Καστοριά!...

Δημήτρης-Φώτης-Πέλα, στο ύψωμα πάνω από τη λίμνη της Καστοριάς
Του χρόνου, να 'μαστε καλά, θα είμαστε ακόμα περισσότεροι!...

Πολλά φιλιά!

Στ' Αναπλιού το Παλαμήδι...

Πριν μια εβδομάδα έκανα μια μονοήμερη εκδρομή με 3 φίλους στις "πολύχρυσες" Μυκήνες του Ομήρου και στο μαγευτικό Ναύπλιο και είπα να μοιραστώ μαζί σας μια επιλογή από το φωτογραφικό υλικό, για να ταξιδέψετε μαζί μας νοερά και ίσως να παρακινηθείτε για να τα επισκεφτείτε κι εσείς...

[Αναζητώντας την ετυμολογία των Μυκηνών, κάποιοι υποστηρίζουν πως προέρχεται από τη Μυκήνη, τη γυναίκα ή την κόρη του βασιλιά Ίναχου, άλλοι πως εκεί έπεσε ο "μύκης", η άκρη της θήκης του ξίφους του ιδρυτή της Περσέα ή πως ο Περσέας βρήκε ένα μανιτάρι (μύκητα) κι όταν το τράβηξε ξεπήδησε η Περσεία κρήνη κι εκεί ίδρυσε την πόλη.]

Τα φημισμένα "κυκλώπεια τείχη" με την επιβλητική "Πύλη των Λεόντων", το αρχαιότερο δείγμα μνημειακής γλυπτικής στην ευρωπαϊκή ήπειρο, που προξενούσαν το δέος σε όσους επισκέπτονταν το βασίλειο του Αγαμέμνονα...

Μετά την πύλη, στα δεξιά μας, ο ταφικός περίβολος Α', όπου ανακάλυψε ο Heinrich Schliemman τους βασιλικούς τάφους με τους περίφημους θησαυρούς των Μυκηνών το 1876...

Από την ακρόπολη, ο Μυκηναίος "άναξ" (=ηγεμών) είχε τον απόλυτο έλεγχο της αργολικής πεδιάδας...

Στο ανακαινισμένο μουσείο, μυκηναϊκά ξίφη και η πασίγνωστη "Μάσκα του Αγαμέμνονα" (νεκρική προσωπίδα, που αποδίδεται στον Αγαμέμνονα, χωρίς όμως να έχει εξακριβωθεί)...

Στον εντυπωσιακό θολωτό τάφο του Αγαμέμνονα (ή "Θησαυρό του Ατρέως")...

Στην παλιά πόλη του Ναυπλίου, η εκκλησία του Αγ. Σπυρίδωνος, έξω από την οποία δολοφονήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 1831 ο κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας από τον Κων/νο και τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη...

Στον προμαχώνα του Αγ. Ανδρέα, στο φρούριο του Παλαμηδίου, η θρυλική "φυλακή του Κολοκοτρώνη" (αν και νέα στοιχεία δείχνουν ότι ίσως να μη φυλακίστηκε σε αυτό το ανήλιαγο υπόγειο μπουντρούμι, αλλά σε μια φρουρούμενη μικρή αυλή στον προμαχώνα "Μιλτιάδης", στην άλλη πλευρά του κάστρου)...

Βέβαια, σημασία δεν έχει τόσο το μέρος όπου φυλακίστηκε, όσο το ίδιο το γεγονός ότι φυλακίστηκε ο μεγάλος αγωνιστής...

Με την παρέα στα τείχη του Παλαμηδίου και στο φόντο το γραφικό Μπούρτζι, το οχυρωμένο νησάκι που στολίζει τον κόλπο του Ναυπλίου...

Στα στενά του Ναυπλίου, ένας πλανόδιος μουσικός από τη Βουλγαρία παίζοντας ένα παραδοσιακό τοξωτό έγχορδο ("γκατούλκα", "γκαρτσούκα" ή κάπως έτσι), που θυμίζει την κρητική λύρα...

Ένα καφεδάκι λίγο πριν αναχωρήσουμε...

Απ' το λιμάνι του Ναυπλίου, το Μπούρτζι φωτισμένο λίγο πριν πέσει το σκοτάδι...
(Αν μου βρείτε μόνιμη δουλειά με αξιοπρεπείς αποδοχές στο Ναύπλιο, μετακομίζω ΑΜΕΣΩΣ!!!)...

ΚΑΛΟ ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

Δεν παίζω πέτρα σε δεντρό...

Δεν ξέρω πόσοι από σας αγαπούν την κρητική μουσική και σε πόσους αρέσει ο Ψαραντώνης (Αντώνης Ξυλούρης) με τη χαρακτηριστική βραχνή και απόκοσμη φωνή του, όμως κάτι μου λέει πως αυτό το τραγούδι θα το εκτιμήσετε, γιατί μιλάει για το σεβασμό και την αγάπη προς τη φύση κι όλα τα ζωντανά πλάσματα...

Δεν παίζω πέτρα σε δεντρό, να μη του σπάσω κλώνο,

πως δε μιλεί, πονεί κι αυτό παίρνει βουβό τον πόνο.

Και τα δεντρά δακρύζουνε, όσο κι αν δε μιλούνε,

γιατί σταλάζουνε νερό όταν οι κλώνοι σπούνε.

Προτού χαλάσεις τη φωλιά, να λυπηθείς τσι κόπους

π' αναμαζώνει το πουλί κλαδιά 'πο χίλιους τόπους...