Η ελπίδα για τη Μαρία είναι ακόμα ζωντανή!...Ας μην την αφήσουμε να σβήσει...

Επειδή έχουμε πολλούς μήνες να μιλήσουμε για τη Μαρία Δημητρίου, τη φίλη μας από την Κύπρο, που βασανίζεται εδώ και χρόνια από ένα συνδυασμό πολύ σοβαρών ασθενειών, θα ήθελα να σας ενημερώσω για τη μέχρι τώρα εξέλιξη της κατάστασής της.

(όσοι δε γνωρίζουν το περιστατικό, αλλά και όσοι θέλουν να φρεσκάρουν τη μνήμη τους, μπορούν να μπουν στους παρακάτω συνδέσμους:

www.internalpaths.blogspot.com/2010/10/blog-post_31.html
www.internalpaths.blogspot.com/2010/11/blog-post.html )

Επιτέλους, η Μαρία εδώ και 3 εβδομάδες βρίσκεται ήδη στο Mayo Clinic στο Rochester της Minessota, μετά από πολύμηνη καθυστέρηση λόγω της απάνθρωπης γραφειοκρατίας αλλά και της ανευθυνότητας/αδιαφορίας/αναισθησίας των αρμοδίων...Ας ελπίσουμε μόνο αυτή η καθυστέρηση να μην αποδειχθεί μοιραία και εγκληματική...

Όπως μας ενημερώνει η φίλη της Μαρίας, Νεφέλη, η υγεία της φίλης μας παραμένει κρίσιμη και υποβάλλεται σε διαρκείς και επίπονες εξετάσεις. Τα αιματολογικά της στοιχεία είναι αρκετά χαμηλά, ενώ η εξέταση MRI αποκάλυψε όγκο στο πίσω μέρος του κεφαλιού, σε συνδυασμό με την ενδοκρανιακή πίεση και τους όγκους στην κοιλιακή χώρα. Να φανταστείτε ότι στην Κύπρο είχαν να της κάνουν τη συγκεκριμένη εξέταση (MRI) από πέρσι το καλοκαίρι!!!
Από τα πορίσματα των εξετάσεων θα εξαρτηθεί και η πορεία των θεραπειών που θα ακολουθηθούν. Οι γιατροί δεν υπόσχονται θαύματα, παρά μόνο τη μέγιστη δυνατή βελτίωση της ποιότητας ζωής της.

Στους παραπάνω συνδέσμους, θα βρείτε τους τραπεζικούς λογαριασμούς, στους οποίους μπορείτε να καταθέσετε κάποιο ποσό για τη Μαρία.

Εκτός από την υλική βοήθεια (ακόμα και το μικρότερο ποσό μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά), ας ενώσουμε για άλλη μια φορά την αγάπη και τις προσευχές μας. Ίσως κάποιοι δεν πιστεύουν στη δύναμη της προσευχής, όμως γνωρίζω πως όσοι ασχολούνται με την εσωτερική αναζήτηση και την πνευματικότητα ξέρουν πόσο μπορεί να βοηθήσει η θετική σκέψη, η με πίστη θερμή προσευχή και η εστιασμένη επίκληση του Θεού...

Ας μην αφήσουμε την ελπίδα για τη Μαρία να σβήσει...

Να είστε όλοι καλά!

Όταν με δεις...

Όταν με δεις γαντζωμένο

πάνω στο μαύρο συρματόπλεγμα,

όταν με δεις μελανιασμένο

να τρέμω μέσα σε κελί υγρό

όταν με δεις αιμόφυρτο στην άσφαλτο

ή κρεμασμένο στην αγχόνη του ληστή

μην κλάψεις, μη με λυπηθείς

κι ούτε να πεις πως άδικα υπέφερα...

Λυπήσου μόνο αν με δεις

γελώντας να φωτογραφίζομαι

πλάι στον τύραννο και τον χαφιέ

και να ντραπείς όταν με δεις να σκύβω το κεφάλι

και της γλοιώδους ικεσίας λόγια αναίσχυντα να μηρυκάζω

κι όταν σου πούνε πως με είδανε ν' αργοπεθαίνω

μ' ένα τηλεκοντρόλ στα σάπια δάχτυλά μου,

κλάψε πικρά και βρίσε με
για τη ζωή που μάταια σπατάλησα
μέσα στα ψεύδη και τους συμβιβασμούς...

Βεβαιότητες...

Λατρεύω αυτό το ξάφνιασμα στο βλέμμα σου...

Ξέρω, απορείς που δεν ανταποδίδω τα χτυπήματα,

στις προσβολές σου εγώ δεν αποκρίνομαι,


τα μάτια χαμηλώνω, σφίγγοντας τα δόντια

και μέσα στο μυαλό μου ξεσπώ σε γέλιο ακράτητο...



Με τρέφει μόνο η προσδοκία της εικόνας σου

να ικετεύεις για έλεος

κείνη την ώρα που θα κοιτάς ανήμπορος τις βεβαιότητες

και τις γελοίες αυταπάτες σου να ανατρέπονται

και να σωριάζονται μπροστά στα πόδια σου




με μέγα κρότο...