Όντεν εθεμελιώνανε οι γιάγγελοι την Πόλη...

Αγαπημένοι μου φίλοι, μετά από απουσία 2,5 μηνών (ή 10 εβδομάδων) επιστρέφω στη μπλογκόσφαιρα και σας συναντώ ξανά γεμάτος χαρά και νοσταλγία...Μου λείψατε...
Δεν έπαθα κάτι, απλώς ένιωσα την ανάγκη να αποτραβηχτώ λίγο (αν και δημοσίευα αρκετά συχνά θέματα και τραγούδια στο facebook)...
Δυστυχώς, η επιστροφή μου αυτή συμπίπτει με μια μεγάλη απώλεια για τον πολιτισμό, την παράδοση και το δημοτικό μας τραγούδι...
Πριν από λίγο ξεκίνησε το τελευταίο μεγάλο της ταξίδι η θρυλική φωνή της δημοτικής μας παράδοσης, η Δόμνα Σαμίου, σε ηλικία 84 ετών...
Αφιερωμένη λοιπόν αυτή η ανάρτηση στη σημαντική αυτή γυναίκα, που έκανε με το πέρασμά της ομορφότερη και πλουσιότερη την πολιτιστική μας κληρονομιά...

Ριζίτικο τραγούδι από την Κρήτη. Το κατέγραψε η Δόμνα Σαμίου στον Καμπανό Χανίων από ομάδα ανδρών, το 1977. Το τραγούδι αφηγείται ποιητικά το χτίσιμο της Κωνσταντινούπολης.

Όντεν εθεμελιώνανε οι γιάγγελοι την Πόλη
'που τ' Άγιον Όρος το νερό κι από τη Χιο το χώμα
κι από την Αντριανούπολη παίρνουν τα κεραμίδια
κι απίς την αποχτίσασι οι γιάγγελοι την Πόλη
στέκουν και σοντηρούν τηνε κι αποθαμάζουνέ τη:
"Και πώς θα τηνε βγάλουμε και πώς θα τηνε λέμε;
Πόλη, Κωνσταντινούπολη, του Κωνσταντίνου πόλη"...