Προσκύνημα στον ιερό βράχο

Περπάτησα ξανά πάνω σε πέτρες άγιες,

βαπτίστηκα στης Αττικής τον ήλιο

κι έχτισα πάνω στο βράχο της ψυχής μου

ναό κι ακρόπολη…

Με το βλέμμα στραμμένο στο αιώνιο θαύμα

καθηλωμένος κι άναυδος

εκεί που σμίγουν λουσμένα μέσα σε μάρμαρο ιερό

τα έργα των θεών και των ανθρώπων,

λέπια τα ψεύδη πέσαν απ’ τα μάτια μου,

αποκατέστησα εντός μου την πολύτιμη αρμονία,

σαν άνθος πάλλευκο βλάστησε μέσα μου η αλήθεια…

Τόσο καιρό πού έψαχνα;…

Άλλο δεν έχει δρόμο να διαβεί

το Φως

παρά την Τέχνη…