Ανωριμότητα

Παντού ολόγυρα πόνος και θάνατος,

σκοτάδι άμετρο,

της παρακμής αναμφισβήτητα σημάδια.

Κι όμως εγώ είμαι χαρούμενος

κι απολαμβάνω ήρεμος

τη σιωπή που ανατέλλει

μέσα στις διάφανες προσευχές

που στολίζουν τα χείλη μου.

Σε συμβουλεύω,

πριν βιαστείς να με επικρίνεις

για την αδιάφορη, ανάλγητη

και ανώριμη στάση μου,

σκύψε και ρίξε μια ματιά

μες στα υπόγεια ύδατα

που σκάβουν πόντο πόντο

απ’ την αρχή του χρόνου

τα γρανιτένια της ψυχής σου πετρώματα.

Όπως θα στάζει μέσα σου το φως

σταγόνες θεϊκής αφής,

κόμπους ουράνιας δροσιάς,

κύματα αρμονίας,

θα εκπλαγείς,

θα αντιληφθείς

και θα με καταλάβεις…